Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

In richting om plantaardige vezels (hennep, sisal, vlas) tot draden te spinnen en vervolgens ineen te draaien tot touw, kabels e.d. Tegenwoordig gebeurt dit doorgaans machinaal, vroeger was het altijd handwerk, uitgeoefend op een langwerpig, soms overdekt terrein, de lijnbaan. Een aardige beschrijving van dit handwerk is te vinden bij E.J. van den Broecke: Dialect in West Zeeuwsch-Vlaanderen p.108-109. Vele steden, die door hun ligging hij de scheepvaart waren betrokken, en soms ook dorpen, beschikten over een dergelijke inrichting. Straatnamen als Lijnbaan, Lijnbaansgracht herinneren nog aan hun vroegere aanwezigheid. Sommige hebben tot het begin van deze eeuw bestaan. Beroemd is de lijnbaan van de Vlissingse gebroeders Lampsins, waar Michiel aan het grote wiel draaide. Deze moet hebben gelegen ten westen van de Lampsinsstraat, die sinds lang in de terreinen van de Mij De Schelde is verdwenen. Een andere Vlissingse lijnbaan liep door het zg. Land van Gosen, van het tegenwoordige Betje Wolffplein in de richting van de doopsgezinde kerk. Middelburg heeft ook diverse lijnbanen gehad. De Commerciecompagnie exploiteerde De Zwarte Kabel in de Karolusgang, parallel aan het tegenwoordig Arnemuids Voetpad. Deze werd in 1852 verkocht. Het pad naast de Algemene Begraafplaats en de Schietbaan heeft ook als lijnbaan dienst gedaan (de Dolfijn). De naam Baanstraat (naast de Muziekbibliotheek) spreekt voor zich. Hier opereerde de Oude Touwbaan.

AUTEUR