Jacobus van Hertum/EvZ1982-1984

(Goes 4 januari 1805 - Middelburg 20 december 1849). Veearts. Studeerde aan de Rijksveeartsenijschool te Utrecht (1826-1830) en was vervolgens werkzaam als rijksveearts 1e klasse te Zierikzee. Op 18 oktober 1839 werd hij tot eerste provinciale rijksveearts van Zeeland benoemd met standplaats Middelburg. Had vooral grote verdiensten op het gebied van de bestrijding van longziekte onder het rundvee in Zeeland. Tegen de publieke opinie in wist hij door te drijven, dat al het besmette vee werd afgemaakt om uitbreiding van de ziekte te voorkomen. Dit had inderdaad het gewenste gevolg, zodat de ziekte in Zeeland tot 16 stallen beperkt bleef, terwijl in andere delen van het land honderden runderen aan de longziekte stierven. Voor zijn optreden tijdens het heersen van de longziekte ontving hij van de *Commissie van Landbouw in Zeeland in 1844 een bronzen medaille, terwijl de Zeeuwsche Landbouwmaatschappij hem in 1848 een gouden medaille verleende. In 1837 had hij reeds een gouden medaille van de koning ontvangen wegens zijn verdiensten bij de koepokinenting. Voor zijn werken zie bibliografie.