Lodewijk II van Loon

Lodewijk Ii Van Loon

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Nog vóór de begrafenis van de Hollandse graaf Dirk VII in 1203 liet diens weduwe, gravin Aleid, haar dochter Ada huwen met Lodewijk, sedert ca. 1195 graaf van Loon (ongeveer de huidige Belgische provincie Limburg), ten einde hem de grafelijke opvolging in Holland en Zeeland te gunnen. Tegelijk eiste Willem (I), broer van de overledene, de opvolging op. Het land was zeer verdeeld: Willem verleende in april 1204 privileges aan Vlaamse kloosters die in Zeeland goederen bezaten. Lodewijk van zijn kant wist gedaan te krijgen dat de graaf van Vlaanderen hem heel Zeeland in leen gaf. Twee jaar later verwierf Lodewijk, in een verdrag met zijn opponent Willem de titel van graaf van Holland, terwijl hem in Zeeland alleen Dreischor, Duiveland, Stavenisse en Scherpenisse overbleven. Aan deze Hollandse successieoorlog kwam een definitief einde door het kinderloos overlijden van Lodewijk in 1218.