Christiaan Meeu(w)se/EvZ1982-1984

(Veere 16 febr. 1764 - Hoek 1 sept. 1838). Was tot zijn 37e jaar visser en loods (volgens Nagtglas 'een der bekwaamste en stoutmoedigste'). Voelde daarna de roeping om visser van mensen te worden en toen hem dit mogelijk werd gemaakt, greep hij die kans met beide handen aan: hij ging in Middelburg studeren aan de Illustere School. In mei 1803 werd hij te Hoek beroepen, welke gemeente mede had gezorgd voor zijn studie. Bij het 'loodsen' van zijn gemeente, volgde hij een eigen koers, die hem niet door alle gemeenteleden in dank werd afgenomen. Hij keerde zich tegen de Christenreis van Bunyan, omdat me de daardoor gemeenteleden zochten naar te kenen of ze wel op de rechte weg waren tot hun eeuwig behoud. Hij trachtte zijn gemeente te leren haar hoop buiten zichzelf, in Christus Jezus te zoeken. Daarom besloot hij zelf een geestelijke leidraad te schrijven: Proeve van eens Christensreize naar de eeuwigheid (1810). Dit boek werd niet gewaardeerd, omdat het te weinig bevindelijk was. Hoezeer zijn vroeger beroep zijn denken bleef beheersen, blijkt uit zijn andere boeken: De Godvreezende Zeeman (1816) en het in 1822 in Middelburg gedrukte: Godsdienstig handboek voor zeelieden van onderscheiden standen. Dit boek werd op 's Lands oorlogsschepen verplicht gesteld. Na zijn dood verscheen nog: Herinneringen uit het leven van Chr. Meeuwse (Middelburg 1840).