Arno Seijbel
| Arno Seijbel | |
|---|---|
 foto: Omroep Zeeland | |
| Geboren | x x 1970 [[]] |
| Beroep | rugbyspeler en rugbytrainer |
Voormalig rugbyspeler van Oemoemenoe uit Middelburg. Arno Seijbel kwam 80 keer uit in het Nederlands rugbyteam en won drie Nederlandse Seven-titels, twee Europa Cups, de nationale beker en de nationale titel. Seijbel was woonachtig in Nieuw- en St. Joosland.
Loopbaan als speler
Arno Seijbel speelde van 1986 tot 1993 voor Oemoemenoe uit Middelburg. Seijbel, die inzetbaar was op meerdere posities, maar vooral als voorwaarts werd gebruikt, debuteerde als zestienjarige in het eerste team en speelde in 1987 zijn eerste interland voor Jong Oranje. In 1989 werd hij door de nationale rugbybond gekozen tot landelijk jeugdspeler van het jaar. Hetzelfde jaar werd hij ook voor de eerste keer uitgenodigd voor het Nederlands team.
Om zich als speler verder te kunnen ontwikkelen stapte Seijbel in 1993 over naar HRC uit Den Haag. Met deze club won hij in 1998 de Europa Cup en in 1999 de nationale titel. In het Nederlands team groeit hij tegelijkertijd uit tot een routinier. Later werd hij ook aanvoerder. Met Oranje maakte hij in 1998 de historische nederlaag mee tegen grootmacht Engeland (110-0).[1] De wedstrijd zou de geschiedenis ingaan als 'de slag van Huddersfield' en betekende de grootste Engelse overwinning ooit.
In 2000 verkaste Arno Seijbel naar het Rotterdamse RRC. Na een jaar RRC nam hij vrij abrupt afscheid van zijn geliefde sport. Als zelfstandig timmerman kwam hij tot de conclusie dat hij teveel tijd en geld kwijt was met rugby. Hij hekelde in dit verband ook de weinig professionele opstelling van de Nederlandse rugbybond en stopte als international.[2]
Vanaf 2001 speelde Arno Seijbel af en toe nog mee met zijn eerste club Oemoemenoe. Later gaf hij trainingen en was betrokken bij de organisatie van toernooien. Ook was hij nog actief als roeifietser.
Auteur
Wim van Gorsel, 2015