Pieter Jacobus Meertens

Pieter Jacobus Meertens
[[Bestand:|250px]] '
Geboren	6 september 1899 Middelburg
Overleden	1985 Amstelveen
Beroep	taalkundige
VIAF	[1]

(Middelburg 6 sept. 1899). Taalkundige. Studeerde Nederlandse letteren te Utrecht, waar hij in 1943 promoveerde op Letterkundig leven in Zeeland in de zestiende en de eerste helft der zeventiende eeuw; had sinds 1930 de leiding van het dialectbureau van de Kon. Nederl. Akademie van Wetenschappen, dat uitgegroeid is tot het Instituut voor Dialectologie, Volkskunde en Naamkunde, waarvan hij tot 1965 directeur was. Dit instituut draagt thans zijn naam. Hij schreef een groot aantal wetenschappelijke studies, o.a. Zeeuwse familienamen (1947); Een Zeeuwse volkskundige enquête uit 1860 (1961) en vele artikelen over Zeeuwse onderwerpen en personen en verzorgde tekstuitgaven o.a. van Pieter Lenaerts van der Goes, Den drugven-tros der amoureusheyt (1929); Adriaen Valerius, Nederlandtsche gedenckclanck (1942; met N.B. Tenhaeff en A. Komter-Kuipers); Johan de Brune, Emblemata of zinne-werck (1970). Samen met anderen redigeerde hij o.a. De Nederlandse volkskarakters (1938); Het eiland Urk (1942); Dialectatlas van de Zeeuwsche eilanden (1940); Taalatlas van Noord- en Zuid-Nederland (1939); Volkskundeatlas van Nederland en Vlaams-België (1959); bijdragen over Zeeland 1925-1975 in Meertens over de Zeeuwen (1979). Zie verder bibliografie. Een biografie van Meertens is te vinden in Piet Meertens in het voetspoor van Henriëtte Roland Holst (1982). In 1964 kreeg hij de Zeeuwse prijs. Hij is erelid van de Kon. Vlaamse academie (1960) en het Zeeuwsch Genootschap (1969) en lid van de Kon. Ned. Akademie van Wetenschappen (1966).

Auteur

-P.J. Meertens