Anjolie Wisse

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Anjolie Wisse

Anjolie Wisse (2012), fotoarchief PZC (Lex de Meester), bron: PZC, 2 aug. 2012
Geboren 8 maart 1962 Den Haag
Beroep atlete
VIAF [1]

Anjolie Engels-Wisse ('s-Heer Hendrikskinderen, 17 september 1976) is een voormalige atlete op de middellange afstand. Zij behaalde tijdens haar atletiekcarrière Nederlandse titels op de 800 meter, 1500 meter (atletiek) en de Nederlandse kampioenschappen veldlopen (korte cross).

Biografie

Jeugdtitels

Anjolie Wisse was in haar jeugd bij het Goese AV '56 een getalenteerd loper. In totaal won zij dertien keer een nationale titel, met name op de middenafstanden (800 en 1500 meter). Ook bij het veldlopen won ze als juniore drie titels.

In de periode 1995-1996 werd Anjolie Wisse geveld door ziekte en blessures. Hierdoor verliep de overgang naar de senioren wat moeizaam. [1]

Doordat ze Zeeland intussen had verlaten trainde ze bij Hellas Utrecht, later bij Haag Atletiek.

In 1997 liep Anjolie Wisse sinds lange tijd weer een heel seizoen zonder blessures of ziekte. Op de 800 meter klokte zij in in een fraaie 2.03,97. Wisse, destijds: "Vroeger was ik gewend te winnen, nu ligt dat wel even anders. Maar ik ben blij dat er in Nederland bij de vrouwen hard wordt gelopen. Starten in dezelfde wedstrijd tegen bijvoorbeeld Stella Jongmans of Ellen van Langen zie ik als een grote uitdaging. Ik sta bij hen in de schaduw en dat bevalt me eigenlijk wel goed."[2]

foto: Krantenbank Zeeland, PZC (Lex de Meester), 27 febr. 1995

Overstap naar 1500 m

Vanaf 2000 stapt Anjolie Wisse geleidelijk steeds meer over naar de 1500 meter, die haar meer lag dan de 800 meter. Op die laatste afstand boekt ze steeds minder progressie en blijft ze steeds hangen op maximaal 2,02. De 1500 biedt haar meer mogelijkheden de race tactisch in te delen.

De overstap doet Anjolie Wisse goed. In de periode 2000-2003 behaalt ze vijf nationale kampioenschappen. Op het EK in München komt ze echter niet verder dan de series (4.17,89). Kort daarvoor loopt ze in Kassel (Dld.) nog 4.09,03.

Terug naar Zeeland

In 2002 leert Anjolie Wisse, die zeven jaar een relatie had met de atleet Simon Vroemen, de KNAU-fysiotherapeut Anton Engels kennen. De twee krijgen een relatie en samen met haar nieuwe partner keert ze terug naar Zeeland. Het beïnvloedt haar atletiek carrière. Deze komt geleidelijk op een lager pitje te staan. Hoewel ze aanvankelijk ambities heeft voor het WK 2003 en de Olympische Spelen 2004 zijn de nationale titels korte cross en 1500 de laatste wapenfeiten van haar kant. Wel wint ze in 2013 nog de Zeeuwse Kustmarathon.

Na de atletiekcarriere

Anjolie Engels-Wisse is als leraar werkzaam in het basisonderwijs. Haar man Anton Engels is een bekende Zeeuwse fysiotherapeut, die al menig (vooral Zeeuwse) atleten en sporters heeft behandelt. Het paar is woonachtig in Middelburg.

Anjolie Wisse en partner Anton Engels (2003), bron: Krantenbank Zeeland, PZC 4 nov. 2003

Nederlandse kampioenschappen

Outdoor
Onderdeel Jaar
800 m 2000
1500 m 2001, 2002, 2003
veldlopen (korte afstand) 1999, 2003
Indoor
Onderdeel Jaar
1500 m 2000, 2001

Persoonlijke records

Outdoor
Onderdeel Prestatie Plaats Datum
400 m 55,42 Kerkrade 3 juni 2000
800 m 2.02,58 Papendal 26 juni 2002
1000 m 2.44,07 Brussel 22 augustus 1997
1500 m 4.09,03 Kassel (Duitsland) 14 juni 2002
1 Eng. mijl 4.44,42 Hilversum 12 september 1999
Indoor
Onderdeel Prestatie Plaats Datum
400 m 57,63 Den Haag 31 januari 1999
800 m 2.05,97 Gent 14 februari 1999
1500 m 4.22,31 Den Haag 20 februari 1999
  • Haan, L. (1997) Veranderingen in 1997 doen Anjolie Wisse goed. Atletiekwereld nr. 12: KNAU
  • Werkgroep Statistiek KNAU (1998 t/m 2003) Statistische jaarboeken 1997 t/m 2002 KNAU
  • Kortleever, W. (2001) Een jaar van verandering voor Anjolie Wisse. Atletiek Actueel nr. 11: KNAU

  1. Krantenbank Zeeland, 'Drie jeugdtitels naar Zeeland', in: PZC, 27 febr. 1995
  2. Uit Veranderingen in 1997 doen Anjolie Wisse goed door Léon Haan (1997), gepubliceerd in Atletiekwereld nr. 12: KNAU

Auteur

Wim van Gorsel, 2016

Bronnen

Noten