Piet de Visser
| Piet de Visser | |
|---|---|
 Piet de Visser, 2006 (bron: PSV press and communication department, fotograaf onbekend) | |
| Geboren | 23 september 1934 Oost-Souburg |
| Beroep | profvoetballer en scout |
| VIAF | [1] |
Piet de Visser is een voormalig Nederlands voetbaltrainer en scout. Sinds 2005 is hij als scout werkzaam bij de Engelse topclub Chelsea FC.
Tijdens zijn trainerscarrière stond De Visser bekend als een bevlogen en praatgrage coach. Als scout groeide hij uit tot een kenner van het Braziliaanse en Afrikaanse voetbal.
Trainerscarrière
De Visser kwam als voetballer uit voor De Zeeuwen, RCH en Zeeland Sport. Het duurde niet lang alvorens hij zich volledig concentreerde op zijn trainerscarrière. Op 23-jarige leeftijd ging hij aan de slag bij Sparta Rotterdam, waar hij jeugd- en hulptrainer werd. Midden jaren '60 werd De Visser hoofdcoach van D.F.C. uit Dordrecht. Met die semiprofclub werd hij in 1966 kampioen in afdeling B van de tweede divisie.
Nadien stapte hij over naar eredivisionist Telstar, dat net jeugdtalent Ruud Geels naar Feyenoord had zien vertrekken. De Visser kende geen succesvol begin bij de club uit Velsen-IJmuiden. In 1967 ontsnapte Telstar ternauwernood aan de degradatie. Nadien loodste De Visser het team naar de middenmoot. Na drie seizoenen keerde hij terug naar zijn vorige werkgever, die inmiddels naar de eerste divisie was gestegen.
In 1971 verliet hij D.F.C. een tweede keer. De Visser belandde bij reeksgenoot De Graafschap, waar hij talentvolle spelers als Guus Hiddink, Gerrie Deijkers, Martin Haar en Oeki Hoekema onder zijn hoede kreeg. Onder leiding van De Visser promoveerde de club in 1973 voor het eerst naar de eredivisie.
Na drie succesvolle jaren ruilde hij De Graafschap in voor N.E.C. uit Nijmegen, dat net naar de eerste divisie was gedegradeerd. Met spelers als Janusz Kowalik en Jan Peters knokte N.E.C. zich meteen terug naar de eredivisie. De club uit Nijmegen werd in 1975 kampioen in de eerste divisie.[1] Het eerste seizoen na de promotie werd N.E.C. zevende in de competitie. Nadien zakte het team opnieuw weg.
In 1976 verhuisde Piet de Visser voor het eerst naar het buitenland. De Visser volgde trainer Felix Week op bij het Belgische RWDM, dat een jaar eerder kampioen was geworden. Bij de Brusselse club werkte De Visser samen met onder meer Johan Boskamp, Nico de Bree, Willy Wellens, Morten Olsen en Kresten Bjerre. Onder zijn leiding werd de club vierde in de competitie en bereikte het de halve finale van de UEFA Cup (voorloper Europa League). RWDM schakelde onderweg onder meer FC Schalke 04 en Feyenoord uit, maar moest in de halve finale zijn meerdere erkennen in het Spaanse Athletic Bilbao. In november 1977, na een zware nederlaag in de topper tegen Club Brugge, werd De Visser bij RWDM ontslagen.[2]
Piet de Visser keerde daarna terug naar Nederland en werd in 1978 coach van FC Den Haag. In zijn eerste seizoen eindigden de Hagenaars, die in die dagen konden rekenen op Lex Schoenmaker, Henk van Leeuwen en Jos Jonker, op de zevende plaats. Na twee jaar Den Haag ging De Visser aan de slag bij Roda JC uit Kerkrade, dat hij na drie seizoenen opnieuw deed aansluiten bij de Nederlandse subtop. In 1983 verkaste hij vervolgens naar AZ uit Alkmaar, dat hij meteen naar een zesde plaatste leidde. Toen de club het volgende seizoen wegzakte, kreeg De Visser zijn ontslag.
Voor de rest van de jaren '80 was De Visser actief bij Willem II. De club was in 1984 naar de eerste divisie gedegradeerd en hoopte met De Visser terug te keren naar de eredivisie. In zijn eerste seizoen eindigde de club als vijfde, een jaar later werd Willem II tweede. De Tricolores mochten daardoor terug naar de hoogste afdeling. Het eerste seizoen na de promotie wist Willem II meteen te stunten. Onder leiding van De Visser werd de club vierde in de competitie en greep het in de nacompetitie net naast Europees voetbal. In 1990 gaf De Visser de fakkel door aan zijn assistent, protegé en provinciegenoot Adrie Koster. Toen die in de zomer van 1991 naar Roda JC verkaste, werd De Visser opnieuw zelf hoofdcoach van de Tricolores. In oktober 1991 werd hij opgevolgd door Jan Reker.
Een seizoen later werd De Visser trainer van NAC Breda, maar daar moest hij in december 1992 wegens hartklachten mee ophouden. De inmiddels 58-jarige De Visser zette een punt achter zijn trainerscarrière.[3]
In 2005 kreeg hij voor zijn volledige carrière de Rinus Michels-oeuvreprijs.
Scout
Na zijn trainerschap in Breda ging De Visser in heel de wereld, maar vooral in Afrika en Brazilië, op zoek naar jonge talenten. In eigen land werd zijn neus voor talent niet altijd erkend. Toen hij de 11-jarige Leonardo Vitor Santiago (voetbalnaam: Leonardo) in 1995 naar Feyenoord loodste, kreeg hij tot zijn grote ergernis de reputatie "een kinderlokker" te zijn.[4]
Midden jaren '90 werd De Visser als scout binnengehaald bij PSV. De oud-voetbalcoach werd hoofd van de scoutingafdeling en was verantwoordelijk voor het ontdekken van onder meer keeper Gomes, Alex en Mateja Kežman. In 2008 stapte hij op na een vertrouwensbreuk met toenmalig PSV-directeur Jan Reker.
In 2005 werd De Visser als scout en adviseur in dienst genomen bij de Engelse topclub FC Chelsea, waar twee jaar eerder Roman Abramovitsj voorzitter was geworden. De Visser werd een vertrouwenspersoon van Abramovitsj.
Privéleven
De Visser heeft vijf overbruggingsoperaties achter de rug en heeft in het verleden tumoren laten verwijderen uit zijn maag, slokdarm en lies. Hij woont in Oisterwijk.
Erelijst
D.F.C.
- Kampioen in tweede divisie B: 1965
De Graafschap
- Winnaar nacompetitie eerste divisie: 1973
N.E.C.
- Kampioen eerste divisie: 1975
RWDM
- Halve finale UEFA Cup: 1977
Willem II
- Tweede plaats eerste divisie: 1987
Individueel
- Rinus Michels Award (oeuvreprijs): 2005
Auteur
-Wim van Gorsel, 2015
Bronnen
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Piet de Visser bracht NEC weer in eredivisie', in: PZC 12 mei 1975
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'RWDM ontslaat trainer De Visser vroegtijdig', in: PZC 26 november 1977
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Er gebeuren wel ergere dingen', in: PZC 24 december 1992
- ↑ De wereld van voetbalscout Piet de Visser DittyEimers.nl, september 2005