Peter Andringa
| Peter Andringa | |
|---|---|
 Affiche over expositie van Peter Andringa in het stadhuis van Terneuzen, 1973. Bron: ZB, Beeldbank Zeeland, rec.nr. 9344 | |
| Geboren | ca. 1935 Utrecht |
| Beroep | Kunstfotograaf |
| VIAF | Peter Andringa |
Achtergrond
De in Utrecht geboren Peter Adringa volgde de fotovakschool in Den Haag. Daarna kreeg hij een baan bij een fotowinkel en leerde daar het handwerk. Na een half jaar in Parijs te hebben gezworven vervulde hij zijn militaire dienstplicht. Daarna volgde Adringa de Amerikaanse School for Photografhie. Vervolgens werkte hij enige tijd voor de ANWB, waar hij Nederland doortrok om foto's voor de ANWB-bladen te maken. Nadat Adringa intussen in Leidschendam woonde - het was inmiddels 1964 - werkte hij inmiddels voor zichzelf en voerde vooral opdrachten uit voor architecten. Foto's maken van bouwwerken en interieurs was toen zijn belangrijkste taak. In 1969 verhuisde Adringa naar Zeeuws-Vlaanderen. Eerst naar Breskens, later naar Groede, waar hij een oude boerderij kocht en zich geleidelijk vooral op de kunstfotografie stortte. Daarnaast maakte Adringa ook foto's voor bruidsreportages en voor de PZC.
Fotografie als kunst
Met zijn voornamelijk op vrouwenlichamen geïnspireerde 'fotolitho's' wist Adringa een koele heldere poëtische sfeer op de toeschouwers over te brengen. In zijn fotografische kunstwerken veranderden lichamen in landschappen, lichaamsdelen in elementen uit de ruimte. Voor zijn fotoafdrukken gebruikte Adringa vaak fotolinnen, die soms deden denken aan creaties met behulp van het Japans penseel, Oost-Indisch inkt, houtsnede of ets. Peter Adringa had in de jaren '70 veel succes met zijn werk. Hij exposeerde onder andere in Zeeuws-Vlaanderen, België, Middelburg, Friesland en New York. Adringa: 'Ik laat al het overtollige vallen tot ik uitkom op een lijn of een stip. Je krijgt een sterke abstrahering, het heeft iets Japans. Ken je het verhaal van die Japanse schilder die een haan moest schilderen? Hij leverde een prachtig portret in een paar lijntjes. Vroeg de man die hem de opdracht gaf: Zeg, moet ik daarvoor zoveel betalen? De schilder nam hem mee naar zijn atelier, 't rijstpapieren deurtje ging open en toen stonden er allemaal schilderijen van die ene haan. Daar betaal jij voor, zei die schilder.' [1]
Bronnen
Auteur
-W. van Gorsel, 2023
Noten