Piet de Visser
| Piet de Visser | |
|---|---|
 Piet de Visser, 2006 (bron: PSV press and communication department, fotograaf onbekend) | |
| Geboren | 23 september 1934 Oost-Souburg |
| Beroep | profvoetballer en scout |
| VIAF | [1] |
Piet de Visser is een vroegere Nederlandse voetbaltrainer en (huidig) scout, afkomstig uit Oost-Souburg. De Visser is vooral een gepassioneerd voetbalkenner, die ondanks zijn broze gezondheid nog altijd scoutwerkzaamheden verricht voor FC Chelsea. Ook is hij kenner van het Afrikaanse en Braziliaanse voetbal.
Jeugd
De Visser kwam als voetballer uit voor De Zeeuwen, RCH en Zeeland Sport.
Trainerscarrière
Vanaf zijn 23e stortte Piet de Visser zich op zijn trainerschap. In 1957 werd hij jeugd- en hulptrainer bij Sparta in Rotterdam. Hier blijft hij tot 1964, waarna hij bij het Dordtse DFC aan de slag gaat als hoofdtrainer. Met deze ploeg behaald hij in 1966 het kampioenschap in de (dan nog bestaande) tweede divisie B.
Na zijn periode bij DFC wordt De Visser in 1966 trainer bij Telstar uit IJmuiden. Hier blijft hij drie jaar en weet de club naar de middenmoot van de eredivisie te brengen. In 1969 gaat Piet de Visser opnieuw aan de slag bij DFC, dat dan inmiddels de eerste divisie heeft bereikt.
Zijn tweede periode bij DFC duurt tot 1971, waarna hij overstapt naar De Graafschap. Met deze club - met talentvolle spelers als Guus Hiddink, Gerrie Deijkers en Oeki Hoekema - promoveert hij in 1973 naar de eredivisie.
De Visser blijft drie jaar in Doetinchem. Van 1974 tot 1976 is hij trainer van NEC, dat dan weer in de eerste divisie speelt. Binnen een jaar loodst hij de club terug naar de eredivisie via een kampioenschap in 1975.[1] Vervolgens werd NEC onder De Visser in 1976 7e in de eredivisie.
Na zijn periode bij NEC kiest De Visser voor een Belgische club, RWDM uit Brussel, dat een jaar eerder nog kampioen van België is geworden. Bij RWDM werkt hij met goede spelers als Kresten Bjerre, Nico de Bree, Willy Wellens, Johan Boskamp en Morten Olsen. Met deze ploeg wordt hij 4e en bereikt de halve finale van de UEFA Cup (voorloper Europa League).
De Visser blijft trainer van RWDM tot november 1977. Na een nederlaag tegen Brugge volgt ontslag.[2]
Na zijn avontuur in België gaat De Visser daarna weer in Nederland aan de slag. In 1978 is hij trainer van FC Den Haag, dat met Piet de Visser een knappe 7e plaats in de eredivisie behaalt. Daarna, in 1980, wordt hij trainer bij Roda JC. Ook met deze ploeg behaalt hij successen en eindigt hij in de subtop. In 1983 verkast hij opnieuw, ditmaal naar AZ in Alkmaar. Na een aantal
Piet de Visser keerde daarna terug naar Nederland en werd in 1978 coach van FC Den Haag. In zijn eerste seizoen eindigden de Hagenaars, die in die dagen konden rekenen op Lex Schoenmaker, Henk van Leeuwen en Jos Jonker, op de zevende plaats. Na twee jaar Den Haag ging De Visser aan de slag bij Roda JC uit Kerkrade, dat hij na drie seizoenen opnieuw deed aansluiten bij de Nederlandse subtop. In 1983 verkaste hij vervolgens naar AZ uit Alkmaar, dat hij meteen naar een zesde plaatste leidde. Na mindere prestaties kreeg De Visser (opnieuw) zijn ontslag.
In 1985 gaat De Visser aan de slag bij Willem II, dat hij binnen 2 jaar terug brengt naar de eredivisie. Daarna behaalt hij een zeer fraaie 4e plaats. Hij blijft 5 jaar in Tilburg. Daarna volgt zijn assistent (en mede-Zeeuw) Adrie Koster hem op. Piet de Visser zelf gaat opnieuw bij de Tilburgers aan de slag. Daar wordt hij in oktober 1991 opgevolgd door Jan Reker.
In 1992 werd Piet de Visser trainer van NAC Breda. Vanwege hartklachten levert hij in december 1992 echter zijn contract in. Daarmee besluit de 58-jarige een punt te zetten achter zijn carrière als trainer.[3]
Piet de Visser ontving in 2005 kreeg voor zijn hele carrière de Rinus Michels-oeuvreprijs.
Scout
Na zijn trainerschap in Breda ging De Visser in heel de wereld, maar vooral in Afrika en Brazilië, op zoek naar jonge talenten. In eigen land werd zijn neus voor talent niet altijd erkend. Toen hij de 11-jarige Leonardo Vitor Santiago (voetbalnaam: Leonardo) in 1995 naar Feyenoord loodste, kreeg hij tot zijn grote ergernis de reputatie "een kinderlokker" te zijn.[4]
Midden jaren '90 werd De Visser als scout binnengehaald bij PSV. De oud-voetbalcoach werd hoofd van de scoutingafdeling en was verantwoordelijk voor het ontdekken van onder meer keeper Gomes, Alex en Mateja Kežman. In 2008 stapte hij op na een vertrouwensbreuk met toenmalig PSV-directeur Jan Reker.
In 2005 werd De Visser als scout en adviseur in dienst genomen bij de Engelse topclub FC Chelsea, waar twee jaar eerder Roman Abramovitsj voorzitter was geworden. De Visser werd een vertrouwenspersoon van Abramovitsj.
Privéleven
De Visser heeft vijf overbruggingsoperaties achter de rug en heeft in het verleden tumoren laten verwijderen uit zijn maag, slokdarm en lies. Hij woont in Oisterwijk.
Erelijst
D.F.C.
- Kampioen in tweede divisie B: 1965
De Graafschap
- Winnaar nacompetitie eerste divisie: 1973
N.E.C.
- Kampioen eerste divisie: 1975
RWDM
- Halve finale UEFA Cup: 1977
Willem II
- Tweede plaats eerste divisie: 1987
Individueel
- Rinus Michels Award (oeuvreprijs): 2005
Auteur
-Wim van Gorsel, 2015
Bronnen
-Krantenbank Zeeland, Provinciale Zeeuwse Courant, 1975-2001
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Piet de Visser bracht NEC weer in eredivisie', in: PZC 12 mei 1975
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'RWDM ontslaat trainer De Visser vroegtijdig', in: PZC 26 november 1977
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Er gebeuren wel ergere dingen', in: PZC 24 december 1992
- ↑ De wereld van voetbalscout Piet de Visser DittyEimers.nl, september 2005