Wilhelmieten

Wilhelmieten

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Orde van kluizenaars, genoemd naar haar stichter Gulielmus (geb. 1157). Bezat een klooster bij de huidige grens met België, ten zuiden van Biervliet, op de oude grens van de bisdommen Utrecht en Doornik. Volgens een uitspraak in 1264 behoorde het tot het bisdom Utrecht. De nederzetting werd in 1249 op verzoek van een aantal monniken door gravin Margaretha van Vlaanderen (1202-1280) gesticht; zij schonk daartoe achtereenvolgens 4 bunder en 50 gemeten woest land, bij Boeckhoute, die door de monniken in cultuur moesten worden gebracht. De wilhelmieten kregen door bemiddeling van Margaretha in 1279 vrijdom van schot. Het klooster is waarschijnlijk bij overstromingen in 1377 ten onder gegaan. De belangrijkste archiefstukken zijn in het Rijksarchief te Gent. De orde werd in 1251 ingelijfd bij de augustijnen.

LITERATUUR

Schoengen, Monasticon Batavum. Gottschalk, Historische geografie. Juten, Klooster der Wilhelmieten.