Sluis, Kasteel Van

Sluis, Kasteel Van

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Omstreeks 1386 is men begonnen met de bouw van het Kasteel van Sluis. Het was vooral bestemd ter controle en zonodig ter belemmering van de handel tussen Brugge en Engeland. Omdat het dus vooral Franse belang en moest dienen werd de bouw ervan door Frankrijk betaald. De aanleg vond plaats onder leiding en naar ontwerp van de maitre maçon Dreue de Dampmartin, waarbij de Bastille, die van 1370 tot 1382 in Parijs werd opgebouwd, als voorbeeld moet hebben gediend. Het gebouw was voorzien van 16 ronde torens met weergangen. Het had de vorm van een rechthoek, met lange zijden van ongeveer 86 meter. De muren waren 15 meter hoog en 3,80 meter dik. In de zware verdedigingsmuren waren twee gangen uitgespaard. waarvan de ene hoven de andere lag. Ze waren voorzien van schietgaten en verbonden de torens met elkaar. Met de kelders inbegrepen, bevatte het gebouw 36 vertrekken met daarnaast nog aparte stalen bergruimten.

In het begin van de 15^de eeuw liet Jan van Bourgondië op de schorren tegenover het grote kasteel nog een klein kasteel bouwen. Tussen beide gebouwen kon het Zwin door middel van een ketting worden afgesloten. In de loop der jaren heeft het Kasteel van Sluis een bewogen geschiedenis gekend. In 1794 toen de republiek der Nederlanden in oorlog met Frankrijk was, werd liet kasteel tijdens een beschieting door Franse kanonnen zo zwaar beschadigd, dat besloten werd het gebouw af te breken. Wat er na een aanvankelijke sloop nog van was overgebleven werd na 1820 opgeruimd. Overblijfselen van funderingen zijn waarschijnlijk nog in de bodem aanwezig. Zichtbaar is nog de verhoogde binnenplaats, een pover restant van een der machtigste vestingwerken langs de Vlaamse en Franse kust Sluis, monumenten).

LITERATUUR

J. P. van den Broecke. Middeleeuwse kastelen. 295-303.Bulletin KNOB 1967, kolom 92. H. A. Callenfels. Kasteel van Sluis, 9-25.