Marinus Emanuel Cornelis Versluys: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/291522184 Marinus Emanuel Cornelis Versluys] | | VIAF = [http://viaf.org/viaf/291522184 Marinus Emanuel Cornelis Versluys] | ||
}} | }} | ||
==Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984== | ==Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984== | ||
{{GoToOriginal}} | {{GoToOriginal}} | ||
Werd voor een administratieve functie opgeleid, kwam te Middelburg op het kantoor van de gefortuneerde Johan Pieter van de Brande en verwierf door zijn huwelijk met diens dochter Maria Petronella (juli 1794) een enorm vermogen waardoor hij een der aanzienlijksten van Zeeland werd. Als zodanig werd hij op 19 december 1813 als gijzelaar voor de rust van Walcheren door de Fransen te Vlissingen geïnterneerd, doch op 12 januari 1814 vrijgelaten. Hij was hier consul van de Ver. Staten van Amerika. Hij is overleden op zijn buitenplaats St.-Jan ten Heere te Domburg. Voor zijn dood werd hij door Willem I in de adelstand verheven; 'om de kwijnende ridderstand in Zeeland te versterken' zegt Nagtglas. | |||
==Auteur== | ==Auteur== | ||
Versie van 6 mrt 2020 09:34
| Marinus Emanuel Cornelis Versluys | |
|---|---|
|
300px tekst | |
| Geboren | februari 1752 Hulst |
| Overleden | 29 juli 1825 Domburg |
| Beroep | Consul |
| VIAF | Marinus Emanuel Cornelis Versluys |
Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984
Werd voor een administratieve functie opgeleid, kwam te Middelburg op het kantoor van de gefortuneerde Johan Pieter van de Brande en verwierf door zijn huwelijk met diens dochter Maria Petronella (juli 1794) een enorm vermogen waardoor hij een der aanzienlijksten van Zeeland werd. Als zodanig werd hij op 19 december 1813 als gijzelaar voor de rust van Walcheren door de Fransen te Vlissingen geïnterneerd, doch op 12 januari 1814 vrijgelaten. Hij was hier consul van de Ver. Staten van Amerika. Hij is overleden op zijn buitenplaats St.-Jan ten Heere te Domburg. Voor zijn dood werd hij door Willem I in de adelstand verheven; 'om de kwijnende ridderstand in Zeeland te versterken' zegt Nagtglas.
Auteur
L. Hageman
Literatuur
- Nagtglas, Levensberichten