Adriaanse en Van der Weel advocaten: verschil tussen versies
| Regel 22: | Regel 22: | ||
===Maatschappelijke betrokkenheid=== | ===Maatschappelijke betrokkenheid=== | ||
[[Bestand:Adriaanse2.jpg|thumb| | [[Bestand:Adriaanse2.jpg|thumb|left|250px|Links J.J. van der Weel, advocaat en wethouder met cliënt, foto: onbekend, 1971, Bron: [https://digitaal.dezb.nl/beeldbank/indeling/detail/start/9?q_searchfield=J.J.+van+der+Weel ZB, Zeeuwse Beeldbank, rec. nr. 162906]]] | ||
Zowel de familie Adriaanse als Van der Weel hielden zich met veel meer zaken bezig dan alleen de advocatuur. Men was actief in het openbaar bestuur en in het culturele en sportieve leven in Zeeland. Zo lag J. Adriaanse aan de basis van sportvereniging Middelburg en was zoon F.W. Adriaanse deken van de Orde van Advocaten en in 1946 oprichter van de Zeeuwse Volksuniversiteit (ZVU). | Zowel de familie Adriaanse als Van der Weel hielden zich met veel meer zaken bezig dan alleen de advocatuur. Men was actief in het openbaar bestuur en in het culturele en sportieve leven in Zeeland. Zo lag J. Adriaanse aan de basis van sportvereniging Middelburg en was zoon F.W. Adriaanse deken van de Orde van Advocaten en in 1946 oprichter van de Zeeuwse Volksuniversiteit (ZVU). | ||
Versie van 15 jan 2018 11:34
| Adriaanse en Van der Weel advocaten |
|---|
Advocatenkantoor met vestigingen in Middelburg, Terneuzen en Rotterdam. Adriaanse en Van der Weel is met 25 advocaten de grootste in Zeeland en tevens een van de oudste. De klanten bestaan in de praktijk vooral uit Zeeuwse (middel)grote ondernemingen, gemeenten, (semi)overheden, (zorg)instellingen, verzekeraars, (bouw)bedrijven, bedrijven uit de visserijsector, transportondernemingen, maritieme bedrijven en particulieren.
Geschiedenis van het bedrijf
Het begin
De 12-jarige Johannis Adriaanse (geb. 1868) had een droom. Hij wilde advocaat worden, maar met alleen lagere school was dat moeilijk. Via een baantje als klerk bij de griffier van het Middelburgse kantongerecht en via zelfstudie en avondstudie begon hij aan de verwezenlijking van zijn droom. Omdat er geen geld was om naar het gymnasium te gaan aanvaardde hij daarom op 24-jarige leeftijd een functie als deurwaarder in Hulst, waar hij ook in de gemeenteraad terecht kwam. Daarna rondde hij in 1901 op 33-jarige leeftijd alsnog met succes het gymnasium af. Daarna doorliep hij in razendsnel tempo de rechtenstudie aan de universiteit om in 1904 af te studeren. Daarna, op 30 november 1904, werd hij door de Middelburgse Arrondissementsrechtbank beëdigd als advocaat en procureur.[1]
Dezelfde dag begon hij een advocatenpraktijk, die later werd overgenomen door zijn zoon mr. F.W. Adriaanse. Nog later kwam zijn kleinzoon mr. F.K. Adriaanse in de zaak.
Fusie
In 1977 fuseerde het advocatenkantoor met het kantoor van mrs. Van der Weel. De oprichter van dit kantoor, mr. A.J. van der Weel, was in 1921 beëdigd en werd bijgestaan door zijn zoon, mr. J.J. van der Weel, later wethouder in Middelburg. In 1977 openden Adriaanse & van der Weel meteen ook in Terneuzen een vestiging. In 1995 verliet mr. F.K. Adriaanse als laatste van de familie Adriaanse het kantoor.[2]
Mede door deze gebeurtenis werd het jubileumboekje "De Adriaanses & de van der Weels, 90 jaar Zeeuwse advocatuur" uitgebracht. Afgesproken werd dat de naam van de stichters ook na 1995 voortleefde in de bedrijfsnaam.
Maatschappelijke betrokkenheid
Zowel de familie Adriaanse als Van der Weel hielden zich met veel meer zaken bezig dan alleen de advocatuur. Men was actief in het openbaar bestuur en in het culturele en sportieve leven in Zeeland. Zo lag J. Adriaanse aan de basis van sportvereniging Middelburg en was zoon F.W. Adriaanse deken van de Orde van Advocaten en in 1946 oprichter van de Zeeuwse Volksuniversiteit (ZVU).
Praktijkgebieden
Adriaanse en Van der Weele werken zowel voor het bedrijfsleven, de overheid als voor particulieren op een groot aantal uiteenlopende gebieden. Daarnaast werkt een aantal aan het kantoor verbonden advocaten regelmatig als curator in faillissementszaken of bewindvoerder in geval van surseance van betaling.
Auteur
W. van Gorsel, 2018