Douwe Eisenga: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
[[Bestand:vlag-Verenigd-Koninkrijk.jpg|25px]][[{{English: Douwe Eisenga}} EN| Engelse vertaling / English translation]] | |||
{{Infobox | {{Infobox | ||
| above =Eisenga, Douwe | | above =Eisenga, Douwe | ||
Versie van 13 dec 2017 18:25
[[
Nederlandse versie / Dutch version
| Eisenga, Douwe
(Apeldoorn, 25 December 1961 - present) Composer |
|---|
Douwe Eisenga is a Dutch composer who was born and raised in Appeldoorn. His influences span a wide variety of genres, including punk, progressive rock, symphonic pop bands and the blues in his teenage years and Baroque and minimal music in his adult composing years. His compositions are mostly for piano and indicate influences of many composing techniques, often featuring repetitive rhythmic patterns. He is regarded as a significant figure in the Dutch composing scene, particularly in the sphere of contemporary classical and minimalism.
Youth and Education
Eisinga was born on December 25th, 1961 in Apeldoorn. He became involved with music at an early age, expressing a desire to learn the guitar at around nine years of age. At this point his parents redirected him toward organ lessons, being of the opinion that this instrumental pursuit was more appropriate. Eisinga was thus enrolled in organ lessons and, during his instruction, was also educated in classical music theory.
Though his primary instruction was in learning to play the organ within the realm of classical music, during his teenage years Eisinga became intrigued with the genres of punk, progressive rock, symphonic pop bands and blues. This interest is evident in its influence on many of his compositions. Among others, he bought and listened to LPs of John Mayall, an English singer, songwriter, organist and blues guitarist. Drawing from this and many other influences, Eisenga began to imitate different genres (including popular music styles exemplified by John Mayall & the Bluesbreakers), on his electronic organ. The brand of his instrument was a Philicorda, a single manual organ.
Once having graduated high school, Eisenga began a university study of Sociology at the University of Groningen (RUG). However, once having pursued this for two years, he realised that it was not the right educational path for him, and decided to pursue music instead, without having completed his university degree. Thus at the age of twenty, Eisenga began to play the piano. He became involved in the music scene of Groningen, and played in several bands at that time. In contrast to the typical performances usually carried out in his classical lessons, many of the band performances took place in music theatres, clubs, and other more informal venues.
Compositional Style and Middelburg
It was at this time that Eisinga also began his foray into composition. As an autodidact, he wrote music for movies, theatre and documentaries. These initial compositions were often created from a popular music perspective. After having experimented with individual composition and joining several bands in the local Groningen music scene, Eisinga began a conservatory study in Groningen. His initial purpose in attending the Conservatory was to Major in light music, with minors in Classical music; and so for the first two years of his program, he studied light music under Julius Ament. However, two years after beginning his degree, Eisinga decided to switch his focus to classical music. He then completed the rest of his degree studying classical composition under Wim Dirriwachter. Halfway through his education at the conservatory, he moved to Middelburg, where he met his future wife. Thus, during the final three years of his studies, he travelled to Groningen once a week in order to complete his degree. During the six years he spent at the conservatory, he studied a variety of composing techniques, which included Surrealism, the Twelve Tone Technique, Peter Schat’s Tone Clock and the techniques of Ton de Leeuw, all of which would greatly influence his individual composition style.
Eisenga’s first complete composition is the piano piece Theme 1 ( completed ca 1980). In addition, several later pieces are based on his pre-conservatory compositions. For example, a theme Eisenga had written before he went to the conservatory formed the foundation for Requiem 1953. In his composition, Eisenga adopted the idea of circular thinking and therefore, many of his compositions involve the creation of a static musical environment. This approach consciously stands in stark contrast to the stylistic elements of romantic music. In an interview with Eisinga, he explained his dislike of 19th century romantic music on the basis that it lacks patience and consistency, often rushing from climax to climax. According to Eisinga, romantic music can be characterized by its constant chase of happiness. Thus, in composing his own music, Eisinga makes use of elements which attempt to reveal happiness, creating a musical environment in which it is pleasant to reside. In discussing these elements of his compositional process, Eisinga names composer Ton de Leeuw as a special influence.
In addition to Ton de Leeuw, Eisinga’s compositions bear influences from a wide variety of genres and composers. He cites Baroque, minimal, post minimal and pop music all as styles possessing a large degree of significance in his own composing. Furthermore, he names an important aspect of his music as the on-going rhythmic movement often present in baroque music. In addition, the rhythmic and tonal orientation of his compositions often feature repeating patterns, such as in the minimal music by Philip Glass.
In discussing his musical inspiration, Eisenga stated that his main motivation to write is for himself, as he is his own biggest fan and also his most critical listener. Since he wants to be able to listen to his music at least one hundred times, he therefore demands a high quality of creative composition from himself. As he puts it, he should not get bored after two weeks; otherwise why would he bother others with his pieces?
Even more interestingly, for Eisenga music is a physical rather than an emotional process. He does not use music as a medium to express personal sentiments or experiences. Despite this very functionalistic approach, he maintains that he must of course be touched by the end result. To him, composing is a process that is both professional and objective, requiring time and technique to produce a worthy composition. When a piece is finished, Eisenga states that he must be inspired by a certain drive in the music; this further exemplifies his stance that rhythm and repetition are essential. He explains that he needs a certain daily amount of both of them (rhythm and repetition), otherwise he suffers from “withdrawal symptoms”.
Discography
- Marcel Worms - More new blues for piano, 2001
- Requiem 1953, 2003
- Rose Road – City Lines, 2006
- Marcel Worms - Red, White & Blues, 2007
- Music for Wiek, 2009
- Cloud Atlas, 2009
- The Piano Files, 2009
- Clazz Ensemble – Delta Suite, 2010
- Jeroen van Veen & Friends – Minimal Piano Collection X-XX, 2010
- House of Mirrors, 2011
- Summary, 2015
- De schrijver, zijn vrouw, haar minnares, 2015
- Simon Songs, 2015
- Alternatives, 2015
- The Flood, Requiem, 2015
Press Quotes
The following are several quotes from reviews of Eisinga’s music:
Volkskrant on the Music for Wiek
Volkskrant:
- ‘magistrale ode aan de cyclische beweging’ ('Magisterial ode to the cyclic movement')
NRC Handelsblad:
- ‘fascinerende, geleidelijk aan opzwepende muziek’ ('Fascinating, gradually uplifting music’)
Brabants Dagblad:
- ‘prachtige, repeterende muziek’ ('Beautiful, repetitive music')
Rose Road – City Lines
NRC Handelsblad:
- ‘show-achtige proporties’ ('Show-like proportions')
Volkskrant:
- ‘speelse inventiviteit’ ('Playful inventiveness')
Trouw:
- ‘kleurrijk en subliem’ ('Colorful and sublime')
PZC:
- ‘onweerstaanbare groove, hypnotiserend’ ('Irresistible groove, hypnotic')
Requiem 1953
NRC:
- ‘vijf kwartier sterke en zeer aansprekende muziek......betoverend requiem’ (‘'Five quarters of an hour of strong and very appealing music ...... enchanting requiem')
Kabaal / Bestevaer
Volkskrant:
- ‘sobere, effectieve toneelmuziek’ ('Sober, effective stage music')
BN / De Stem:
- ‘een dijk van een opera’ ('A dike from an opera')
PZC:
- ‘de compositie dat is wat Bestevaer tot een belevenis maakt’ ('The composition is what makes Bestevaer an experience')
Author
-Ilona Bierbooms (UCR), 2012
Editors
Sabine Pendry (UCR), Jordan Scott (UCR), 2017
Sources
-Interview with Douwe Eisenga, by Ilona Bierbooms, 28 February 2012.
-Krantenbank Zeeland, PZC, 15 juli 2015, pag. 4 Zld.
-Recensie Luister
EN| Engelse vertaling / English translation]]
| Eisenga, Douwe
(Apeldoorn, 25 december 1961 -) Componist |
|---|
Jeugd en studie
Douwe Eisenga is geboren en getogen in Apeldoorn. Rond zijn negende wilde hij gitaar leren spelen. Zijn ouders daarentegen dachten dat orgellessen toepasselijker zouden zijn. Samen met de muziekhandel lukte het hen Eisenga over te halen en hij begon met orgellessen. Hierdoor verkreeg hij kennis van klassieke muziek en muziektheorie.
In zijn tienertijd was hij gefascineerd door punk, progressieve rock, symfonische pop en blues. Hij had bijvoorbeeld lp’s van John Mayall. Eisenga probeerde verschillende genres te imiteren op zijn elektrische orgel. Zijn eerste exemplaar was een Philicorda, een één-klaviers orgeltje van Philips. Eisenga studeerde aanvankelijk Sociologie aan de Rijksuniversiteit van Groningen (RUG), maar realiseerde zich al snel dat het niet de juiste opleiding voor hem was en besloot verder te gaan in de muziek.
Conservatorium en verhuizing naar Middelburg
Op zijn twintigste begon hij piano te spelen. Eisenga raakte betrokken in het Groningse muziekleven. Hij speelde in verschillende bandjes en trad op bij muziektheaters en in clubs. Hij begon vanuit een invalshoek van de popmuziek. Aan het conservatorium in Groningen studeerde hij lichte muziek bij Julius Ament met bijvakken in klassieke muziek van Wim Dirriwachter. Na twee jaar veranderde hij zijn hoofdvak in klassieke muziek en deze opleiding ronde hij af.
Halverwege zijn opleiding aan het conservatorium verhuisde hij naar Middelburg, de plaats waar hij zijn toekomstige vrouw had ontmoet. De laatste drie jaar van zijn conservatoriumtijd reisde hij eens per week naar Groningen om zijn studie af te maken. Tijdens de zes jaar die hij doorbracht aan het conservatorium bestudeerde hij een scala aan compositietechnieken, bijvoorbeeld Surrealisme, de Twaalf Toon Techniek, De Toonklok van Peter Schat en technieken van Ton de Leeuw.
Digitale uitgave van eigen werk
In 2015 bracht Eisenga in een keer vijf nieuwe cd's uit, die uitsluitend digitaal via zijn eigen website verkrijgbaar waren. Hiermee reageerde hij op streamingdiensten zoals Spotify, die een enorme catalogus aan muziek aanboden, waarvoor de auteurs slechts een zeer gering vergoeding ontvingen. Op deze manier -de muziekleefhebbers konden kiezen uit verschillende pakketten, die naar gelang het bedrag groter werd met meer mensen kon worden gedeeld- hoopte Eisenga zijn publiek voor een faire vergoeding toch goed te kunnen bedienen.[1]
Composities en stijl
Eisenga’s eerste compositie is Theme 1 voor piano (ca. 1980). Sommige latere composities zijn gebaseerd op eerder geschreven werken. Zo vormde een thema geschreven in de periode voor zijn conservatoriumtijd de basis voor Requiem 1953.
Eisenga ontwikkelde het idee van het denken in cirkels en daardoor het creëren van een statische, muzikale omgeving. Deze houding contrasteert met elementen uit Romantische muziek. Eisenga is niet lyrisch over 19e eeuwse muziek. Volgens hem holt deze van climax naar climax. Muziek uit de Romantiek jaagt het geluk achterna. Volgens Eisenga probeert hij met zijn eigen muziek juist het geluk te onthullen. Hij claimt een muzikale omgeving te scheppen waarin het aangenaam vertoeven is. Vooral de componist Ton de Leeuw heeft een grote rol gespeeld in dit denkbeeld.
Zijn stijl is een opeenstapeling van diverse invloeden. Eisenga houdt van het luisteren naar Barok, minimalistische, post minimalistische en pop muziek. Al deze stijlen worden gecombineerd in zijn composities. Een belangrijk element in zijn muziek is bovendien de doorgaande ritmische beweging. Deze is ook aanwezig in Barok muziek. Herhalende patronen verschijnen in de composities van Eisenga, net zoals in de minimalistische muziek van Philip Glass. Eisenga zijn muziek heeft een ritmische oriëntatie en is tonaal.
Invloeden en ideeën over muziek
Eisenga schrijft in principe voor zichzelf. Hij is zijn eigen grootste fan maar ook zijn grootste criticus. Hij wil minstens honderd keer naar zijn eigen muziek kunnen luisteren en daarom moet het aan hoge kwaliteitseisen voldoen. Naar zijn mening moet hij niet al na twee weken verveeld raken, want waarom zou hij er dan anderen mee lastig vallen.
Muziek is voor Eisenga eerder iets fysisch dan een emotioneel proces. Hij gebruikt muziek niet als medium om persoonlijke gevoelens of ervaringen uit te drukken. Daarentegen wil hij wel geraakt worden door het eindresultaat. Componeren is voor hem een professioneel en objectief proces waar tijd en compositietechnieken noodzakelijk voor zijn. Als een stuk af is wil Eisenga enthousiast worden doordat er een zekere ‘drive’ in de muziek aanwezig is. Zoals eerder genoemd, ritme en herhaling zijn essentieel in Eisenga’s muziek. Zoals hij zelf zegt heeft hij van beide een dagelijkse dosis nodig anders krijgt hij ‘afkickverschijnselen.’
Discografie
- Marcel Worms - More new blues for piano, 2001
- Requiem 1953, 2003
- Rose Road – City Lines, 2006
- Marcel Worms - Red, White & Blues, 2007
- Music for Wiek, 2009
- Cloud Atlas, 2009
- The Piano Files, 2009
- Clazz Ensemble – Delta Suite, 2010
- Jeroen van Veen & Friends – Minimal Piano Collection X-XX, 2010
- House of Mirrors, 2011
- Summary, 2015
- De schrijver, zijn vrouw, haar minnares, 2015
- Simon Songs, 2015
- Alternatives, 2015
- The Flood, Requiem, 2015
Perscitaten
Music for Wiek
Volkskrant:
- ‘magistrale ode aan de cyclische beweging’
NRC Handelsblad:
- ‘fascinerende, geleidelijk aan opzwepende muziek’
Brabants Dagblad:
- ‘prachtige, repeterende muziek’
Rose Road – City Lines
NRC Handelsblad:
- ‘show-achtige proporties’
Volkskrant:
- ‘speelse inventiviteit’
Trouw:
- ‘kleurrijk en subliem’
PZC:
- ‘onweerstaanbare groove, hypnotiserend’
Requiem 1953
NRC:
- ‘vijf kwartier sterke en zeer aansprekende muziek......betoverend requiem’
Kabaal / Bestevaer
Volkskrant:
- ‘sobere, effectieve toneelmuziek’
BN / De Stem:
- ‘een dijk van een opera’
PZC:
- ‘de compositie dat is wat Bestevaer tot een belevenis maakt’
Auteur
-Ilona Bierbooms (UCR), 2012
Bronnen
-Interview met Douwe Eisenga, door Ilona Bierbooms, 28 februari 2012.
-Krantenbank Zeeland, PZC, 15 juli 2015, pag. 4 Zld.
-Recensie Luister