Elisabeth Colijn: verschil tussen versies
k Marja heeft pagina Colijn, Elisabeth hernoemd naar Elisabeth Colijn: hernoemd |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ | {{InfoboxPersoon | ||
| afbeelding = [[Bestand:Colijn_.jpg|200px]] | |||
| naam = Elisabeth Colijn | |||
| onderschrift = | |||
| geboortedatum = [[30 juni]] [[1802]] | |||
| geboorteplaats = Dordrecht | |||
| overlijdensdatum = [[22 juni]] [[1896]] | |||
| overlijdensplaats = Veere | |||
| beroep = vroedvrouw | |||
| VIAF = | |||
}} | }} | ||
== Biografie == | |||
Elisabeth Colijn liet zich op 22-jarige leeftijd te Middelburg inschrijven voor de opleiding tot vroedvrouw, waar zij na twee jaar haar diploma haalde. Zij huwde tweemaal; naar haar tweede echtgenoot werd zij algemeen als juffrouw Loene betiteld. De geneesheren hadden veel met haar op, evenals haar kraamvrouwen. Zij werd benoemd tot stadsvroedvrouw en leidde als zodanig veel leerlingen op voor de praktijk van het vak. Zij werkte samen met dr. [[J.C. de Man]], die haar ten bate van de statistiek vroeg hem op slinkse wijze de zg. 'blauwe boekjes' ter inzage te geven, waarin trouw- dag-, geboorte- en sterfgevallen in het gezin opgetekend werden. De Man constateerde verbaasd, dat het grootste deel der eerste geboorten 'vroeggeboorten' waren; enige kinderen waren zelfs een paar dagen of weken na het huwelijk geboren. In strijd met hetgeen de toenmalige leerboeken over deze vruchten van de zonde voorspelden, bleken bijna alle kinderen in leven. Als stedelijke beambte verleende mej. Loene ook diensten bij lavementen van armen. Haar uithangbord luidde dan ook 'Stadsvroedvrouw en Lavementzetster' (lavement = clysma). Elisabeth werd 94 jaar oud, ze stierf in behoeftige omstandigheden, aangezien zij leven moest van f. 80 pensioen per jaar. Zij mag de evenknie genoemd worden van de zeer bekende 'vrouw Schrader' uit vroeger dagen. Haar dochter, Cornelia Johanna, drukte de voetsporen van haar moeder te Middelburg. Ze was evenwel zwak van gestel en overleed op 47-jarige leeftijd. | |||
== Auteur == | |||
A.M. Lauret | A.M. Lauret | ||
== Literatuur == | |||
-J.C. de Man, Geneeskundige school, II, 129-131. | |||
J.C. de Man, Geneeskundige school, II, 129-131. | |||
[[category:persoon]] | [[category:persoon]] | ||
[[category:Zeeuwen]] | |||
[[category:gezondheidszorg]] | |||
Versie van 20 jun 2016 13:48
| Elisabeth Colijn | |
|---|---|
|
Bestand:Colijn .jpg ' | |
| Geboren | 30 juni 1802 Dordrecht |
| Overleden | 22 juni 1896 Veere |
| Beroep | vroedvrouw |
Biografie
Elisabeth Colijn liet zich op 22-jarige leeftijd te Middelburg inschrijven voor de opleiding tot vroedvrouw, waar zij na twee jaar haar diploma haalde. Zij huwde tweemaal; naar haar tweede echtgenoot werd zij algemeen als juffrouw Loene betiteld. De geneesheren hadden veel met haar op, evenals haar kraamvrouwen. Zij werd benoemd tot stadsvroedvrouw en leidde als zodanig veel leerlingen op voor de praktijk van het vak. Zij werkte samen met dr. J.C. de Man, die haar ten bate van de statistiek vroeg hem op slinkse wijze de zg. 'blauwe boekjes' ter inzage te geven, waarin trouw- dag-, geboorte- en sterfgevallen in het gezin opgetekend werden. De Man constateerde verbaasd, dat het grootste deel der eerste geboorten 'vroeggeboorten' waren; enige kinderen waren zelfs een paar dagen of weken na het huwelijk geboren. In strijd met hetgeen de toenmalige leerboeken over deze vruchten van de zonde voorspelden, bleken bijna alle kinderen in leven. Als stedelijke beambte verleende mej. Loene ook diensten bij lavementen van armen. Haar uithangbord luidde dan ook 'Stadsvroedvrouw en Lavementzetster' (lavement = clysma). Elisabeth werd 94 jaar oud, ze stierf in behoeftige omstandigheden, aangezien zij leven moest van f. 80 pensioen per jaar. Zij mag de evenknie genoemd worden van de zeer bekende 'vrouw Schrader' uit vroeger dagen. Haar dochter, Cornelia Johanna, drukte de voetsporen van haar moeder te Middelburg. Ze was evenwel zwak van gestel en overleed op 47-jarige leeftijd.
Auteur
A.M. Lauret
Literatuur
-J.C. de Man, Geneeskundige school, II, 129-131.