Karin de Nijs: verschil tussen versies
| Regel 32: | Regel 32: | ||
In 1980 en 1981 kan Karin de Nijs - door haar studie - geen hoofdrol spelen in de nationale atletiektop en valt regelmatig buiten de prijzen. | In 1980 en 1981 kan Karin de Nijs - door haar studie - geen hoofdrol spelen in de nationale atletiektop en valt regelmatig buiten de prijzen. | ||
Vanaf 1982 gaat Karin de Nijs voor SOS Soest lopen. Dat jaar, waarin ze weer meer kan trainen, pikt ze opnieuw aan bij de nationale top. Op het NK in Amsterdam behaalt ze weer een bronzen plak op de 1500 meter in 4.22,07. | Vanaf 1982 gaat Karin de Nijs voor SOS Soest lopen. Dat jaar, waarin ze weer meer kan trainen, pikt ze opnieuw aan bij de nationale top. Op het NK in Amsterdam behaalt ze weer een bronzen plak op de 1500 meter in 4.22,07. Een jaar later valt karin de Nijs op het NK opnieuw in de prijzen en behaalt brons op de 800 meter ( | ||
In 1984 mist Karin de Nijs de Olympische Spelen van Los Angeles door een achillespeesblessure. Het verandert haar kijk op het leven. In een interview in BN/De Stem zegt ze: 'Ik wilde dat zo graag. Die blessure was voor mij echt het kantelpunt. Ik was er zo dichtbij. Trainde keihard. Droomde zelfs al van medailles. Helaas bleef het voor altijd een droom. Mijn kijk op de sport veranderde na die tijd. Er was meer dan atletiek'. | In 1984 mist Karin de Nijs de Olympische Spelen van Los Angeles door een achillespeesblessure. Het verandert haar kijk op het leven. In een interview in BN/De Stem zegt ze: 'Ik wilde dat zo graag. Die blessure was voor mij echt het kantelpunt. Ik was er zo dichtbij. Trainde keihard. Droomde zelfs al van medailles. Helaas bleef het voor altijd een droom. Mijn kijk op de sport veranderde na die tijd. Er was meer dan atletiek'. | ||
Versie van 15 mrt 2016 13:09
Hardloopster en fysiotherapeut LATER MEER
| Karin de Nijs | |
|---|---|
 Karin de Nijs | |
| Geboren | [[]] 1959 Spui |
| Beroep | atlete en fysiotherapeut |
| VIAF | [1] |
Hardloopcarrière
Jeugdjaren
Karin de Nijs groeit samen met haar (eveneens hardlopende) zusjes Brigit (de oudste), Ingrid, Margot en Veerle op op een tuinbouwbedrijf bij Spui (gem. Terneuzen). Karin is in leeftijd de tweede dochter. Als Karin en Brigit - zonder training - meedoen aan een scholierenwedstrijd van het Terneuzense Scheldesport valt hun talent op. Omdat ze eerste in hun leeftijdsklasse worden, mogen ze vier maanden meetrainen met de Terneuzense atletiekvereniging. Ook de andere zusjes De Nijs sluiten zich later bij Scheldesport aan.
De zusjes De Nijs beginnen al snel prijzen te winnen. Omdat ze alle vijf in verschillende leeftijdscategorieën uitkomen is er daarbij geen sprake van concurrentie. Trainen doen ze vooral rond de boerderij. Vader De Nijs stimuleert zijn dochters erg om te presteren en rijdt ze voor wedstrijden door heel Nederland.
De gezusters De Nijs leven in die jeugdjaren als topsporters. Gezond eten, op tijd naar bed en hard trainen bepalen hun leven en voor uitgaan is geen plaats. Naast hun atletiekleven helpen de zusjes ook nog hard mee op de boerderij van vader en moeder.
Nationale atletiektop
Door haar uitstekende prestaties groeit de voor Scheldesport uitkomende Karin de Nijs vanaf 1974 uit tot de nationale atletiektop. Ze wint in haar leeftijdscategorie aan de lopende band races op de 800 en 1500 meter en doet in 1976 voor het eerst mee aan de NK voor senioren. Daar wint ze een bronzen plak op de 1500 meter (4,33,2).
In de zomer van 1976, na haar eerste senioren-NK, stapt Karin de Nijs over naar atletiekvereniging RKHAV uit Hulst. In 1977 wint ze vervolgens de nationale crosstitel. [1] Een jaar later, in 1978, raakt Karin de Nijs geblesseerd aan de achillespees. Hierdoor mist ze de NK. Ook het EK moet ze dat jaar aan zich voorbij laten gaan, vanwege een herexamen (havo). Ze krijgt dat jaar, in de weekenden, samen met haar zusjes, in Roosendaal extra training van dhr. Kluft.
In 1979 haalt Karin de Nijs twee keer zilver (800 en 1500 m.) op het NK. Misschien had er meer ingezeten, maar Karin de Nijs geeft dat jaar de voorkeur aan haar studie fysiotherapie (in Vlissingen) en traint dat jaar minder. [2] Toch wint ze dat jaar twee keer zilver op het NK (800 en 1500 meter).
In de zomer van 1979 stapt Karin de Nijs over naar atletiekvereniging Sparta uit Den Haag, waar ook haar zus Brigit lid is. Bij deze club ziet ze voor zichzelf betere trainingsmogelijkheden.
In 1980 en 1981 kan Karin de Nijs - door haar studie - geen hoofdrol spelen in de nationale atletiektop en valt regelmatig buiten de prijzen.
Vanaf 1982 gaat Karin de Nijs voor SOS Soest lopen. Dat jaar, waarin ze weer meer kan trainen, pikt ze opnieuw aan bij de nationale top. Op het NK in Amsterdam behaalt ze weer een bronzen plak op de 1500 meter in 4.22,07. Een jaar later valt karin de Nijs op het NK opnieuw in de prijzen en behaalt brons op de 800 meter (
In 1984 mist Karin de Nijs de Olympische Spelen van Los Angeles door een achillespeesblessure. Het verandert haar kijk op het leven. In een interview in BN/De Stem zegt ze: 'Ik wilde dat zo graag. Die blessure was voor mij echt het kantelpunt. Ik was er zo dichtbij. Trainde keihard. Droomde zelfs al van medailles. Helaas bleef het voor altijd een droom. Mijn kijk op de sport veranderde na die tijd. Er was meer dan atletiek'.
Na de atletiek
Karin de Nijs woonde met haar man Jos aanvankelijk in Leiden. In 2003 keert ze samen met haar man Jos terug naar Zeeuws-Vlaanderen en woont vlakbij Vogelwaarde. Momenteel werkt ze als fysiotherapeute bij de Arbo-Unie. Ze is tevens jeugdtrainster bij atletiekvereniging Scheldesport in Terneuzen. Ze heeft een zoon en een dochter.
Erelijst
Nederlandse kampioenschappen
- NK 1976 (21 en 22 augustus Den Haag): 1500 m. brons (4.33,21)
- NK 1979 (10, 11 en 12 augustus Nijmegen): 800 m. zilver (2.06,2), 1500 m. zilver (4.21,1)
- NK 1982 (7 en 8 augustus Amsterdam): 1500 m. brons (4.22,07)
- NK 1983 (23 en 24 juli Vught): 800 m. brons (2.06,88)
- NK 1984 (23 en 24 juni Sittard): 1500 m. brons (4.25,23)
Andere wedstrijden
- 14-11-1981: Halve marathon van Monster: goud in 1:26.11
Auteur
Wim van Gorsel, 2015
Bronnen
-Krantenbank Zeeland, Interview PZC 27 maart 2004