Claire Bonebakker

Claire Bonebakker
Claire Bonebakker in 1954, bron: Zeeuws Tijdschrift 52/4 (2002) 44.
Geboren	1 mei 1904 Surabaya (Nederlands-Indië)
Overleden	9 september 1979 Taxco de Alarcón (Mexico)
Beroep	schilderes
VIAF	[1]

Jeugd

Affiche bij de tentoonstelling 'Zonder kleur kan ik niet leven' in het MTvP museum in Domburg, 7 juli 2002, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 9080.

Claire Bonebakker werd in Surabaya geboren als dochter van Willem Bonebakker, een employee van de Koloniale Bank aldaar en Clara Bauer, de kunstzinnig dochter van de geneesheer-directeur van het psychiatrische ziekenhuis in de stad. Het gezin verhuisde in 1915 naar Amsterdam, waar Claire de lagere school, een lyceum voor meisjes en een school te Bloemendaal bezocht.Op het lyceum werd haar tekentalent opgemerkt door haar lerares Louise Beijerman (1883-1970). Na de dood van haar moeder in 1923 werd Bonebakker eerst ontvangstdame van haar vader, die een drukke baan had bij de Cultuurbank. Pas in 1930 zou zij zich gaan toeleggen op het schilderwerk.

Carrière als schilderes

Claire Bonebakker gezeten op het terras van restaurant de Burg in Middelburg, te midden van L. Messer-Heybroek (l) en J.C. van Schagen (r), 1955, foto: J. Henning, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 65254

Bonebakker kreeg haar opleiding bij Dietze in Dresden. In 1933 keerde ze, geschoold in het Duitse impressionisme terug naar Nederland. Ze werd nog lid van het St. Lucasgilde in Amsterdam, maar vertrok spoedig naar Parijs waar ze lessen ontving van de Zweedse schilder Anders Osterlind en lid werd van de Salon du Dessin et de la Peinture à l'eau. In Parijs ontmoette ze ook haar tweede echtgenoot Kees Goedewaagen, met wie ze van 1934 tot 1939 getrouwd was. In Nederland debuteerde ze in 1938 in de Amsterdamse kunsthandel Santee Landweer. De kritieken waren vooralsnog verdeeld.

Veere

Claire Bonebakker woonde van 1939 tot 1956 in het pand de Corenblom aan de Kaai in Veere, foto: A. van Wyngen, 1968, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 33252.

In 1938 verbleef Bonebakker voor het eerst in Veere. Vanaf 1939 betrok ze daar een dijkhuis tussen Vrouwenpolder en Veere. Ze verbleef afwisselend met haar derde echtgenoot Bert Prinsen Geerligs in Den Haag om in 1946 uiteindelijk het huis de Coerenblom op de Kaai te kopen, waar ze alleen ging wonen. Dit huis was voordien van de graficus J.F.E. ten Klooster geweest. Bonebakker restaureerde het, maakte er een museumpje van en beschikte er vooral over een mooi atelier. Van 1947 tot 1953 onderhield ze een relatie met de Walcherse gymnastiekleraar Jan Koers. Haar vele relaties bezorgden haar in Veere dan ook de naam er een 'losbandige levensstijl' op na te houden. Ze was goed bevriend met kunstenaressen als Sárika Góth en Ina Rahussen. In 1958 vertrok zij naar Taxco in Mexico, waar zij actief was bij de restauratie van oude huizen.

Werk

In de jaren vijftig veranderde Bonebakker van stijl, van laat-impressionistisch naar een meer expressionistische vorm waarin een fel kleurenpalet werd gebruikt. Ze exposeerde regelmatig in Frankrijk waar haar werk goed ontvangen werd. In 1952 exposeerde ze zelfs in de Galerie Doucet aan de Faubourg Saint Honoré. Een radioreporter verwoordde haar werk als de vreugde om te leven en te scheppen. Haar schilderijen, vooral bloemen en landschappen, zijn geïnspireerd door het Franse expressionisme. Vooral als aquarelliste werd zij bekend.

[IN BEWERKING]

Auteur

-?, herzien: Johan Francke, 2015

Literatuur

-Claire Bonebakker (Documentatiemap) (Middelburg: Zeeuws Documentatiecentrum, 2008).

-Ita Rümke, Zonder kleur kan ik niet leven, Claire Bonebakker, schilderes 1904-1979 (Middelburg 2002).

-Scheen, Lexicon, I, 126; en II.

-Francisca van Vloten,'Het ruime gebaar. Leven en werk van de schilderes Claire Bonebakker (1904-1979)', in: Zeeuws Tijdschrift 52/4 (2002) 43-46.