Raymonda Vergauwen: verschil tussen versies
| Regel 18: | Regel 18: | ||
==Successen in België, EK 1950== | ==Successen in België, EK 1950== | ||
Na haar keuze voor Gent reisde Raymonda Vergauwen dagelijks op en neer naar de Vlaamse stad. Met de bus ging ze naar Zelzate en daarna met de trein naar Gent. Meestal kon ze voor de terugweg met iemand meerijden. | |||
Om voor België uit te kunnen komen en mee te kunnen doen aan de Belgische kampioenschappen nam Raymonda Vergauwen de Belgische nationaliteit aan. Ze trainde in Gent onder leiding van de bekende trainer Roger Verloove. In België had Raymonda Vergauwen niet zo veel concurrentie als in Nederland en stond ze aan de top. Tussen 1949 en 1953 verbeterde ze meermalen de Belgische schoolslag-records. | Om voor België uit te kunnen komen en mee te kunnen doen aan de Belgische kampioenschappen nam Raymonda Vergauwen de Belgische nationaliteit aan. Ze trainde in Gent onder leiding van de bekende trainer Roger Verloove. In België had Raymonda Vergauwen niet zo veel concurrentie als in Nederland en stond ze aan de top. Tussen 1949 en 1953 verbeterde ze meermalen de Belgische schoolslag-records. | ||
Versie van 27 nov 2015 11:02
| Raymonda Vergauwen | |
|---|---|
 Raymonda Vergauwen op latere leeftijd (1981), bron: Krantenbank Zeeland, PZC, 13 februari 1981 | |
| Geboren | 15 maart 1928 Sas van Gent |
| Beroep | zwemster |
| VIAF | [1] |
Raymonda Vergauwen is een in Sas van Gent geboren succesvol zwemster, die de Belgische nationaliteit bezat. Op het EK van 1950 behaalde ze goud op de 200 meter schoolslag. Ze werd ze tussen 1949 en 1956 zeven keer in successie Belgisch kampioen op de 200 meter schoolslag en behaalde tientallen overwinningen in korte- en langebaanwedstrijden.
Jeugd
Raymonda Vergauwen werd op 15 maart 1928 geboren uit in Sas van Gent wonende Belgische ouders. Zij leerde op 7-jarige leeftijd zwemmen in een zijtak het kanaal van Gent naar Terneuzen (Het 'Meulewater'). Haar zwemleraar is Piet de Vries ('Piet de Bad').[1] In haar fanatisme kroop Raymonda vaak 's ochtends om 6 uur onder het prikkeldraad bij het zwembad om haar baantjes te kunnen trekken.
Op 16 jarige leeftijd, nadat zij van haar vader toestemming had gekregen na het behalen van haar mulo-diploma, werd Raymonda lid van zwemclub Bruinvis in Sas van Gent. Een jaar later al, in 1945, werd ze kampioene van Zeeland op de 200 meter schoolslag. Kort daarna stapte ze over naar een zwemvereniging in Gent. Het was dorpsgenoot Johan van der Steen, waterpoloër en zwemmer, die haar overhaalde over de grens te gaan zwemmen. In Gent kon zij in de winter twee keer per week binnen trainen. In de zomer trainde zij dagelijks in het kanaal Gent-Terneuzen. Buiten het zwemmen was zij werkzaam op de glasfabriek van Sas van Gent.
Successen in België, EK 1950
Na haar keuze voor Gent reisde Raymonda Vergauwen dagelijks op en neer naar de Vlaamse stad. Met de bus ging ze naar Zelzate en daarna met de trein naar Gent. Meestal kon ze voor de terugweg met iemand meerijden.
Om voor België uit te kunnen komen en mee te kunnen doen aan de Belgische kampioenschappen nam Raymonda Vergauwen de Belgische nationaliteit aan. Ze trainde in Gent onder leiding van de bekende trainer Roger Verloove. In België had Raymonda Vergauwen niet zo veel concurrentie als in Nederland en stond ze aan de top. Tussen 1949 en 1953 verbeterde ze meermalen de Belgische schoolslag-records.
In 1950 werd ze door België (als enige) afgevaardigd naar het EK in Wenen. Ze reisde in 24 uur met de trein naar de Oostenrijkse hoofdstad. Daar won ze goud op de 200 meter schoolslag (voor 2 Nederlandse meisjes) in de toptijd van 2,55,6. Een tijd die overigens hoger lag dan de limiet voor het NK.[2]
Bij haar terugkomst uit Wenen werd ze aan de grens tussen Nederland en België onthaald door een menigte, de plaatselijke harmonie en de enige plaatselijke notabelen uit Sas van Gent. Zowel het volkslied van Nederland als België werd daarna gespeeld. De festiviteiten gingen daarna door op het gemeentehuis van Sas van Gent, waar de kersverse kampioene van de gemeente een gouden armband ontving.[3] Van de Sasse sportverenigingen ontvangt ze een prijzenkast.
Olympische Spelen 1952, EK 1954
Bij de Olympische Spelen van 1952 (Helsinki) speelde Raymonda Vergauwen geen rol van betekenis en kwam ze niet verder dan de halve finale. Dat had te maken met een ziekte die ze opliep tijdens de Spelen.
Ook tijdens het EK in Turijn kon Raymonda Vergauwen geen hoofdrol meer spelen. 'De concurrentie was gewoon sterker geworden', zei ze achteraf. [4]
Afscheid
Raymonda Vergauwen beëindigde haar professionele zwemcarrière in 1962, na de Belgische kampioenschappen, waar ze als 34-jarige nog derde werd. Twee jaar later werd ze lid van verdienste van de Koninklijke Belgische Zwembond.
Na haar carrière was Raymonda Vergauwen in totaal nog tot 1999 als jurylid actief voor de KNZB. Zo was Vergauwen in 1984 bij de Spelen (Los Angeles) lid van de jury voor enkele zwemwedstrijden. Ook bleef lid van zwemvereniging De Bruinvis. Voor haar jurywerkzaamheden ontving Vergauwen in 1999 van de KNZB de zilveren insigne van verdienste.
In de winter was Raymonda Vergauwen nog jaren te vinden als recreatief zwemster in het binnenbad van Zelzate. In de zomer zwom zij elke ochtend in het buitenbad van Sas van Gent.[5]
Raymonda Vergauwen werkte tot haar pensionering als directiesecretaresse op de glasfabriek van Sas van Gent.
Auteur
Wim van Gorsel, 2015
Bronnen
-Krantenbank Zeeland, 1950-1960
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Goede herinneringen aan de zwemsport', De Stem, 1 september 1994
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Historisch Record', Prov. Zeeuwse Courant, 9 januari 1982
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Raymonda Vergauwen in Sas van Gent hartelijk gehuldigd', in: De Stem, 31 augustus 1951
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Goede herinneringen aan zwemsport', De Stem, 1 september 1999
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Je was niet langer zomaar iemand', in: Prov. Zeeuwse Courant, 13 februari 1981