Piet de Visser: verschil tussen versies

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Willem van Gorsel (overleg | bijdragen)
Willem van Gorsel (overleg | bijdragen)
Regel 93: Regel 93:


==Erelijst==
==Erelijst==
[[Bestand:Piet de Visser (1975).jpg|right|thumb|300px|Piet de Visser wordt op handen gedragen door de spelers van N.E.C., 1975. (Bron: Wikimedia Commons, fotograaf: onbekend)]]
[[Bestand:Piet de Visser4.jpg|right|thumb|200px|Piet de Visser (2011)(Bron: [http://www.krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2011-05-20/edition/null/page/83?query=%22Piet%20de%20Visser%22&period=1/1/2000-1/1/2015&sort=issuedate%20descending&rm=images&page=2 Krantenbank Zeeland, PZC, 20 mei 2011)]]
 
'''D.F.C.'''
'''D.F.C.'''
:  Kampioen in tweede divisie B: 1965
:  Kampioen in tweede divisie B: 1965

Versie van 16 nov 2015 14:15

Piet de Visser

Piet de Visser, 1980 (bron: Krantenbank Zeeland, PZC, 23 april 1980)
Geboren 23 september 1934 Oost-Souburg
Beroep profvoetballer en scout
VIAF [1]


Piet de Visser is een vroegere Nederlandse voetbaltrainer en (huidig) scout, afkomstig uit Oost-Souburg. De Visser is vooral een gepassioneerd voetbalkenner, die ondanks zijn broze gezondheid nog altijd scoutwerkzaamheden verricht voor FC Chelsea. Ook is hij kenner van het Afrikaanse en Braziliaanse voetbal.

Jeugd

De Visser kwam als voetballer uit voor De Zeeuwen, RCH en Zeeland Sport.

Piet de Visser als voetballer voor De Zeeuwen, bron: PZC 19 okt. 1954

Trainerscarrière

Piet de Visser (1994)(bron: http://www.krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1994-03-23/edition/null/page/19?query=%22Piet%20de%20Visser%22&period=1/1/1980-1/1/2000&sort=issuedate%20descending&rm=images&page=4 Krantenbank Zeeland, PZC, 23 maart 1994

Vanaf zijn 23e stortte Piet de Visser zich op zijn trainerschap. In 1957 werd hij jeugd- en hulptrainer bij Sparta in Rotterdam. Hier blijft hij tot 1964, waarna hij bij het Dordtse DFC aan de slag gaat als hoofdtrainer. Met deze ploeg behaald hij in 1966 het kampioenschap in de (dan nog bestaande) tweede divisie B.

Na zijn periode bij DFC wordt De Visser in 1966 trainer bij Telstar uit IJmuiden. Hier blijft hij drie jaar en weet de club naar de middenmoot van de eredivisie te brengen. In 1969 gaat Piet de Visser opnieuw aan de slag bij DFC, dat dan inmiddels de eerste divisie heeft bereikt.

Zijn tweede periode bij DFC duurt tot 1971, waarna hij overstapt naar De Graafschap. Met deze club - met talentvolle spelers als Guus Hiddink, Gerrie Deijkers en Oeki Hoekema - promoveert hij in 1973 naar de eredivisie.

De Visser blijft drie jaar in Doetinchem. Van 1974 tot 1976 is hij trainer van NEC, dat dan weer in de eerste divisie speelt. Binnen een jaar loodst hij de club terug naar de eredivisie via een kampioenschap in 1975.[1] Vervolgens werd NEC onder De Visser in 1976 7e in de eredivisie.

Na zijn periode bij NEC kiest De Visser voor een Belgische club, RWDM uit Brussel, dat een jaar eerder nog kampioen van België is geworden. Bij RWDM werkt hij met goede spelers als Kresten Bjerre, Nico de Bree, Willy Wellens, Johan Boskamp en Morten Olsen. Met deze ploeg wordt hij 4e en bereikt de halve finale van de UEFA Cup (voorloper Europa League).

De Visser blijft trainer van RWDM tot november 1977. Na een nederlaag tegen Brugge volgt ontslag.[2]

Na zijn avontuur in België gaat De Visser daarna weer in Nederland aan de slag. In 1978 is hij trainer van FC Den Haag, dat met Piet de Visser een knappe 7e plaats in de eredivisie behaalt. Daarna, in 1980, wordt hij trainer bij Roda JC. Ook met deze ploeg behaalt hij successen en eindigt hij in de subtop. In 1983 verkast hij opnieuw, ditmaal naar AZ in Alkmaar. Na een aantal

Piet de Visser keerde daarna terug naar Nederland en werd in 1978 coach van FC Den Haag. In zijn eerste seizoen eindigden de Hagenaars, die in die dagen konden rekenen op Lex Schoenmaker, Henk van Leeuwen en Jos Jonker, op de zevende plaats. Na twee jaar Den Haag ging De Visser aan de slag bij Roda JC uit Kerkrade, dat hij na drie seizoenen opnieuw deed aansluiten bij de Nederlandse subtop. In 1983 verkaste hij vervolgens naar AZ uit Alkmaar, dat hij meteen naar een zesde plaatste leidde. Na mindere prestaties kreeg De Visser (opnieuw) zijn ontslag.

In 1985 gaat De Visser aan de slag bij Willem II, dat hij binnen 2 jaar terug brengt naar de eredivisie. Daarna behaalt hij een zeer fraaie 4e plaats. Hij blijft 5 jaar in Tilburg. Daarna volgt zijn assistent (en mede-Zeeuw) Adrie Koster hem op. Piet de Visser zelf gaat opnieuw bij de Tilburgers aan de slag. Daar wordt hij in oktober 1991 opgevolgd door Jan Reker.

In 1992 werd Piet de Visser trainer van NAC Breda. Vanwege hartklachten levert hij in december 1992 echter zijn contract in. Daarmee besluit de 58-jarige een punt te zetten achter zijn carrière als trainer.[3]

Piet de Visser ontving in 2005 kreeg voor zijn hele carrière de Rinus Michels-oeuvreprijs.

Scout

Nadat Piet de Visser was gestopt als trainer ging hij in de voetbalwereld verder als (internationaal) scout. Hij reisde vooral veel door Afrika en Zuid-Amerika, om jonge talenten te ontdekken. Zo wist hij de jonge Leonardo Victor Santiago (voetbalnaam: Leonard) op 11-jarige leeftijd bij Feyenoord onder te brengen. Leonardo bleek een mega-talent en haalde op 17-jarige leeftijd het eerste elftal.

Door zijn activiteiten in verre landen kreeg Piet de Visser onder sommigen ook de reputatie van 'kinderlokker'. Een aantijging die hij zelf altijd streng heeft ontkend. [4]

Vanaf 1995 was Piet de Visser werkzaam als hoofdscout voor PSV. Dit duurde tot 2008, tot hij een conflict kreeg met Jan Reker. Als scout voor PSV ontdekte hij onder andere keeper Gomes en aanvaller Mateja Kežman

Vanaf 2005 was de Visser ook werkzaam bij de zeer kapitaalkrachtige club van Roman Abramovitsj, FC Chelsea. Hij bouwde daar een sterke band op met Abramovitsj.

Privéleven

Piet de Visser heeft na zijn trainerschap zwaar geleden onder een broze gezondheid. Op verschillende plaatsen in zijn lichaam is kanker vastgesteld, maar steeds weer wist hij het te overleven - onder andere via operaties. Al lange tijd leeft hij op astronautenvoedsel, maar het lijkt zijn goede humeur nooit in de weg te staan. Piet de Visser is woonachtig in Oisterwijk.

Erelijst

Piet de Visser (2011)(Bron: [http://www.krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2011-05-20/edition/null/page/83?query=%22Piet%20de%20Visser%22&period=1/1/2000-1/1/2015&sort=issuedate%20descending&rm=images&page=2 Krantenbank Zeeland, PZC, 20 mei 2011)

D.F.C.

Kampioen in tweede divisie B: 1965

De Graafschap

Winnaar nacompetitie eerste divisie: 1973

N.E.C.

Kampioen eerste divisie: 1975

RWDM

Halve finale UEFA Cup: 1977

Willem II

Tweede plaats eerste divisie: 1987

Individueel

Rinus Michels Award (oeuvreprijs): 2005

Auteur

-Wim van Gorsel, 2015

Bronnen

-Krantenbank Zeeland, Provinciale Zeeuwse Courant, 1975-2001

-Dittyeimers.nl

Noten