Crappydog

Crappydog (2009 - heden)

Crappydog live, 2009, foto: Daniel Baggerman

Bluesband uit Vlissingen. Bezetting (2012): Erik Vandenberge (gitarist, vocalist); Nathanael Boelen (contrabas, zang); Arnout Brinkman ((bariton)sax), Elmore James van Dodewaard / Peter van Liere (drums, †2013).

Ontstaan Crappydog

Erik Vandenberge, de ‘Bob Dylan van Zeeland’, is bandleider van Crappydog, de ‘deltablues’-band die hij vormt samen met Nathanael Boelen, Arnout Brinkman, Elmore James van Dodewaard en/of Peter van Liere. Na drie soloplaten bracht Vandenberge in 2009 zijn eerste album met band Crappydog uit. Het debuutalbum van Vandenberge zelf is het in 2004 uitgebrachte Tent & Oily Smoke. Het werd geschreven in een legertent in Arnemuiden nadat zijn relatie stukliep en hij ook Rotterdam voor Zeeland moest verruilen. Een jaar later bracht hij zijn tweede album uit, getiteld Sleeping in the Closet. Sinds hij in 2006 in een boot het album Iwan produceerde, woont hij in Vlissingen en treed hij op met Crappydog op (pop)podia in heel Nederland. Erik Vandenberge is een man die het liefst speelt op ‘biologisch geteelde’ gitaren, zo dicht mogelijk bij de Zeeuwse klei. Zijn muziek wordt dan ook gekenmerkt door vernieuwing. Het is erg traditionele op blues en country gebaseerde, half geïmproviseerde muziek. Erik Vandenberge speelt met Crappydog doorgaans met drie gastmuzikanten: een mondharmicaspeler, een mondharpspeler en een percussionist/drummer. Het is allemaal erg gemoedelijk en gezellig en juist daardoor weet hij te overtuigen. Hij blijft dicht bij zichzelf en dat maakt hem tot één van de interessantste musici.

Muziekeffecten

Affiche van Crappydog samen met de Seatsniffers in Porgy & Bess in Terneuzen, 17 december 2010, Zeeuwse Bibliotheek, Beeldbank Zeeland, recordnr. 24490

Het eerste album van Crappydog draagt de titel Sure Ain’t Getting Any Younger (2009). De muziek wordt gekarakteriseerd door rauwe blues: streetblues, swampblues, trampblues, garagefolkblues, elke gruizige variant die niet gladgestreken is in de studio slaat op de stijl van deze band. Omgevingsgeluiden en ongewone instrumentatie geven vorm aan de melancholische sfeer van de muziek. Het album begint met het onheilspellende geluid van de huilende wind en een uil. Verder komen er op de plaat kerkklokken, klompen, zeegeluiden, meeuwgezang en regen en onweer in voor. In het sombere nummer Bones zorgen ruitenwissers voor het ritmische element. Vaak gebruikt de band ook een zelfgemaakte zadelbak (trommel met hi-hat) voor extra effect; of zelfs een zaag die ‘zingt’ ter begeleiding in Future Blues. ‘Sure Ain’t Getting Any Younger (…) is niet een cd die je op moet zetten wanneer je aanleg voor depressiviteit hebt en het regent, maar wel een die bevrijdend klinkt in het veelal gladgestreken muzikale landschap’ (Marin van Campen op 3voor12).

Prijzen

-De Zeeuwse Belofte, 2004

Discografie

Erik van den Berge solo

• Tent & Oily Smoke (2004)
• Sleeping in the Closet (2005)

met Crappydog

• Iwan (2006)
• Sure Ain’t Getting Any Younger (2009)
• Ain’t got no bone (2012)

Auteur

-M.J. Pantjes (UCR), 2012

Sites

Crappydog op myspace Crappydog.com

Literatuur

-Campen, Marin van, ‘Crappydog wordt er zeker niet jonger op; Het ware buitenleven vertaald naar een album’, 3 voor 12, 19 februari 2010.

-‘Dakloze neemt plaat op in tent’, in: Volkskrant 22 mei 2004.

-Dreu, René de, ‘Het leven als een trage tocht vooruit’, in: PZC 8 december 2009, pag. 26W.

-Lagendijk, Robert, Biografie Erik Vandenberge, 3 voor 12 en Musicfrom.

-‘Hollandse Nieuwe Erik Vandenberge: ‘Stilte is waar de muziek begint’’ (Het alfabet van een Zeeuwse singer-songwriter). 3 voor 12, 1 december 2004.

-Springveld, Tom, ’Crappydog: Vrijbuitersblues van Zeeuwse bodem’, in: FRET Magazine (maart/april 2010).

-Verkoyen, Erik, ‘Charlie Dée wint finale singer-songwriter GPVNL: tussen de gevoelige snaar en de kitschzenuw’, 3 voor 12, 5 december 2004.