Jacobus Cornelis van den Broecke

Broecke, Jacobus Cornelis Van Den

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

(Aardenburg 16 maart 1799 - Middelburg 18 aug.1870). Medicus. Afkomstig uit een groot gezin waarvan velen intelligent en vol energie. Schreef over hersenvliezen, zelfverbranding en (samen met zijn broer) over gerechtelijke geneeskunde in Nederland. Promoveerde in 1822 in Leiden op `De Columbo' (over de ruggegraat), vestigde zich te Middelburg en zou zeker de kroonkandidaat geweest zijn voor anatomie aan de Geneeskundige School als hij meer ervaring en routine had gehad. Hij trouwde in 1823 met Cornelia Susanna Bomme, bouwde een zeer grote praktijk op en nam als liberaal ijverig aan politiek-sociale activiteiten deel. In zijn vrije tijd werkte hij samen met dr. J.C. de Man aan een studie over cholera of wijdde hij zich aan het voorzitterschap van 'Physica' en de Provinciale Geneeskundige Commissie. Als lid van de Commissie voor nieuwe Geneeskundige Wetten bereikte hij zijn doel niet: de plannen werden afgewezen en kwamen pas tijdens het Tweede Ministerie Thorbecke tot verwezenlijking. Onder invloed van de stromingen uit zijn tijd hield hij zich bezig met het Mesmerisme (voorloper van de huidige psychotherapie). Patiënten die aan neurosen leden werden soms door hem gemagnetiseerd. Van zijn groot gezin overleden veel kinderen op jonge leeftijd aan hersenziekten. Ook Jacobus Cornelis zelf werd door een hersenbloeding getroffen, waarna hij nog twee jaar moeizaam leefde.