Remboudsdorpe

Ook wel: Remboudsdorpe (Remboudorp, Reimersdorpe, Reymaersdorp). Verdronken dorp op het voormalige eiland Wulpen. De parochiestichting dateert van vóór 1270; in genoemd jaar werden de kerken van Remboudsdorpe en Brile Avenkerke) begiftigd bij testament door Walter van Mude. De parochie Remboudsdorpe ging blijkens een oorkonde in het archief van de St.-Baafsabdij te Gent al vóór 1345 grotendeels verloren, wellicht door de ‘grote nood’ waarover in 1335 wordt bericht. Deze betreft de St.-Clemensvloed van 23 november 1334, gevolgd door een nieuwe vloed op 29 november. De oorkonde deelt mee, dat de pastoor van Remboudsdorpe zich tot de bisschop had gewend met het verzoek de parochie samen te voegen met die van Westende op Wulpen, waar een pastoorsplaats vacant was, omdat hij niet meer in zijn onderhoud kon voorzien. Het leenregister van de Burg van Brugge uit 1435 vermeldt onder andere 7,5 gemet in Reymaersdorp ‘onder ‘t watre’.

Auteur

Jan J.B. Kuipers, 2013

Bronnen

-M.K.E. Gottschalk, Historische geografie van westelijk Zeeuws-Vlaanderen 2 dln. (Assen, 1955-1958).

-Jan J.B. Kuipers (eindred.), Sluimerend in slik. Verdronken dorpen en verdronken land in zuidwest Nederland (Middelburg/Vlissingen, 2004) 48-49 nr. 111.