Predikanten (1572): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
}} | }} | ||
De eerste predikanten in Zeeland na de kerkelijke ommekeer in 1572 stammen voornamelijk uit de vluchtelingengemeenten enerzijds uit Engeland, Oost-Friesland en de Rijn-Pfaltz, anderzijds uit Vlaanderen, het brandpunt van de Reformatie in de Nederlanden. Een derde groep vormen de leraren aan de Latijnse scholen, eveneens voornamelijk uit Vlaanderen. In tegenstelling met andere delen van de Nederlanden waren er in Zeeland weinig voormalige priesters onder de predikanten. Uitzondering was o.a. | De eerste predikanten in Zeeland na de kerkelijke ommekeer in 1572 stammen voornamelijk uit de vluchtelingengemeenten enerzijds uit Engeland, Oost-Friesland en de Rijn-Pfaltz, anderzijds uit Vlaanderen, het brandpunt van de Reformatie in de Nederlanden. Een derde groep vormen de leraren aan de Latijnse scholen, eveneens voornamelijk uit Vlaanderen. In tegenstelling met andere delen van de Nederlanden waren er in Zeeland weinig voormalige priesters onder de predikanten. Uitzondering was o.a. [[Johannes van Miggrode]] de, pastoor van Veere en deken van de kanunniken, die voor de komst van Alva naar Engeland vluchtte en in 1572 terugkeerde. Robertus de Riddere, eerste predikant te Heinkenszand, was voordien pastoor te Oostburg. Barend Donder, pastoor te Biggekerke en Johan Versteeg van Scherpenisse preekten reeds vóór 1568 in reformatorische geest, maar na hun vlucht uit Zeeland werd niets meer van hen vernomen. Michiel Stuv (of Striv), een voormalige priester, werd na de eerste visitatie te Vroondijke (bij Terneuzen) nog onbekwaam geacht en naar de theologische hogeschool te Gent verwezen. | ||
==Auteur== | ==Auteur== | ||
Versie van 30 okt 2024 08:13
| Predikanten (1572) |
|---|
De eerste predikanten in Zeeland na de kerkelijke ommekeer in 1572 stammen voornamelijk uit de vluchtelingengemeenten enerzijds uit Engeland, Oost-Friesland en de Rijn-Pfaltz, anderzijds uit Vlaanderen, het brandpunt van de Reformatie in de Nederlanden. Een derde groep vormen de leraren aan de Latijnse scholen, eveneens voornamelijk uit Vlaanderen. In tegenstelling met andere delen van de Nederlanden waren er in Zeeland weinig voormalige priesters onder de predikanten. Uitzondering was o.a. Johannes van Miggrode de, pastoor van Veere en deken van de kanunniken, die voor de komst van Alva naar Engeland vluchtte en in 1572 terugkeerde. Robertus de Riddere, eerste predikant te Heinkenszand, was voordien pastoor te Oostburg. Barend Donder, pastoor te Biggekerke en Johan Versteeg van Scherpenisse preekten reeds vóór 1568 in reformatorische geest, maar na hun vlucht uit Zeeland werd niets meer van hen vernomen. Michiel Stuv (of Striv), een voormalige priester, werd na de eerste visitatie te Vroondijke (bij Terneuzen) nog onbekwaam geacht en naar de theologische hogeschool te Gent verwezen.
Auteur
J.P. Vaane
Literatuur
- J.W. te Water, Kort verhaal.
- H.Q. Janssen, Kerkhervorming in Vlaanderen.