Jan Scharp

Scharp, Jan

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

(Den Haag 16 aug. 1757 - Rotterdam 2 maart 1828). Theoloog en publicist. Studeerde te Leiden, werd in 1778 predikant te St.-Annaland en verhuisde in 1780 naar Axel, waar hij bleef tot 1788. Via Noordwi jk-Binnen kwam hij te Rotterdam, waar hij in 1796 als orangist werd ontslagen. In 1800 werd hij in ere hersteld. Scharp werkte mee aan de samenstelling van de bundel Evangelische Gezangen. die in 1807 in de N.H.Kerk werd ingevoerd. In het liedboek der kerken is gezang 451 van zijn hand. Zijn neiging tot dichten heeft Scharp in zijn Axelse tijd nogal moeilijkheden bezorgd. Hij was bevriend met Johannes van der Walle, pastoor te Boschkapelle. die te Axel geregeld diensten hield voor de rooms-katholieken van het garnizoen. Toen deze pastoor op 19 januari 1786 overleed, schreef Scharp een lijkdicht op de overledene, dat buiten zijn weten te Antwerpen werd gedrukt. Dit gedicht wekte zulk een weerstand. dat de classis Walcheren (waartoe Axel behoorde) er in werd gemoeid. Scharp heeft zich echter op bekwame wijze weten te verdedigen en werd door de classis in het gelijk gesteld. Hij was verdraagzaam tegenover andersdenkenden; zelf een vurig Oranje-aanhanger. verdedigde hij toch patriottische predikanten: tegenover joden nam hij eveneens een andere houding aan dan in zijn tijd gebruikelijk was.

Voor de geschiedenis heeft Scharp zich verdienstelijk gemaakt door zijn driedelige "Geschiedenis en Costumen van Axel (1787-1788) een werk dat tal van belangwekkende gegevens bevat over de historie van Axel en Oost Zeeuws-Vlaanderen. Talrijk zijn tenslotte zijn verhandelingen, feestredenen, -zangen enzovoorts.

LITERATUUR

Barger, J. Schurft. Glasius, Godgeleerd Nederland. Nagtglas, Levensberichten. N.N.R.W. IV. Wesseling, Axel.