Cornelis Gerardus Ramselaar: verschil tussen versies

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
W. van Gorsel (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
W. van Gorsel (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 10: Regel 10:
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/ Cornelis Gerardus Ramselaar
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/ Cornelis Gerardus Ramselaar
}}
}}
(Dordrecht 14 febr. 1901-Terneuzen 31 juli 1969). Medicus. In 1933 vestigde hij zich te Terneuzen als chirurg-gynaecoloog. Geneeskundig gezien was Zeeuws-Vlaanderen nog sterk achtergebleven. In de drie kleine ziekenhuizen kan het oostelijk deel (Terneuzen, Sluiskil en Hulst) vierde gemoedelijkheid hoogtij. In 1937 had hij het grote geluk de internist dr. D. [[Dorrepaal]] aan te kunnen trekken voor de genoemde ziekenhuizen. In hetzelfde jaar kreeg het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil een moderne vleugel. Sindsdien heeft Ramselaar zijn uiterste best gedaan om het ziekenhuis volgens de eisen van de moderne tijd te doen functioneren. In 1944 werd hij ernstig gewond en verloor een oog. In 1950 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil, waaraan hij alle zorg besteedde. Jarenlang was hij bovendien voorzitter van de afdeling Zeeuws-Vlaanderen van de Nederlandsche Mij. ter bevordering van de Geneeskunst. De open inrichting van het Streeklaboratorium Zeeland vond in hem een inspirator en grote steun. Op 16 nov. 1968 legde hij zijn functie van directeur-geneesheer neer.
Medicus. In 1933 vestigde hij zich te Terneuzen als chirurg-gynaecoloog. Geneeskundig gezien was Zeeuws-Vlaanderen nog sterk achtergebleven. In de drie kleine ziekenhuizen kan het oostelijk deel (Terneuzen, Sluiskil en Hulst) vierde gemoedelijkheid hoogtij. In 1937 had hij het grote geluk de internist dr. D. [[Dorrepaal]] aan te kunnen trekken voor de genoemde ziekenhuizen. In hetzelfde jaar kreeg het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil een moderne vleugel. Sindsdien heeft Ramselaar zijn uiterste best gedaan om het ziekenhuis volgens de eisen van de moderne tijd te doen functioneren. In 1944 werd hij ernstig gewond en verloor een oog. In 1950 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil, waaraan hij alle zorg besteedde. Jarenlang was hij bovendien voorzitter van de afdeling Zeeuws-Vlaanderen van de Nederlandsche Mij. ter bevordering van de Geneeskunst. De open inrichting van het Streeklaboratorium Zeeland vond in hem een inspirator en grote steun. Op 16 nov. 1968 legde hij zijn functie van directeur-geneesheer neer.


==Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984==
==Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984==

Versie van 20 apr 2020 07:06

Cornelis Gerardus Ramselaar
300px
tekst
Geboren 14 februari 1901 Dordrecht
Overleden 31 juli 1969 Terneuzen
Beroep Medicus
VIAF [http://viaf.org/viaf/ Cornelis Gerardus Ramselaar

Medicus. In 1933 vestigde hij zich te Terneuzen als chirurg-gynaecoloog. Geneeskundig gezien was Zeeuws-Vlaanderen nog sterk achtergebleven. In de drie kleine ziekenhuizen kan het oostelijk deel (Terneuzen, Sluiskil en Hulst) vierde gemoedelijkheid hoogtij. In 1937 had hij het grote geluk de internist dr. D. Dorrepaal aan te kunnen trekken voor de genoemde ziekenhuizen. In hetzelfde jaar kreeg het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil een moderne vleugel. Sindsdien heeft Ramselaar zijn uiterste best gedaan om het ziekenhuis volgens de eisen van de moderne tijd te doen functioneren. In 1944 werd hij ernstig gewond en verloor een oog. In 1950 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil, waaraan hij alle zorg besteedde. Jarenlang was hij bovendien voorzitter van de afdeling Zeeuws-Vlaanderen van de Nederlandsche Mij. ter bevordering van de Geneeskunst. De open inrichting van het Streeklaboratorium Zeeland vond in hem een inspirator en grote steun. Op 16 nov. 1968 legde hij zijn functie van directeur-geneesheer neer.

Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Bekijk de originele tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Auteur

A.M. Lauret

Literatuur

Nederlandsch Tijdschrift voor Geneeskunde 112, 4 (27-1-1968)