Dirk van Gelder: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
De vader van Dirk van Gelder, was directeur an het Gemeentemuseum in Den Haag. Hoewel Dirk verdientelijk dwarsfluit speelde ging zijn passie uit naar het tekenen van de levende natuur. Hij werd daarbij geïnspireerd door de flora van Heinsius en Thijsse en boeken van Theo Hoytema. Na een verblijf in Zwitserland waar hij in zijn tienerjaren gedwongen moest kuren besloot hij tekenaar te worden. Op 17-jarige leeftijd kon hij al litho's maken en later kwam daar de ets en houtgravure bij. In het werken met bloemen en planten vond hij zijn leermeester in [[Rodolphe Bresdin]], die voor hem een levenslange bron van inspiratie bleef, waarover hij in 1978 een standaardwerk schreef.<ref>[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/80012829X met John Sillevis, ''Rodolphe Bresdin 1822-1885 (tentoonst.), Haags Gemeentemuseum, 27 okt. 1978 - 14 jan. 1979'' ('s-Gravenhage, 1978).]</ref> | De vader van Dirk van Gelder, was directeur an het Gemeentemuseum in Den Haag. Hoewel Dirk verdientelijk dwarsfluit speelde ging zijn passie uit naar het tekenen van de levende natuur. Hij werd daarbij geïnspireerd door de flora van Heinsius en Thijsse en boeken van Theo Hoytema. Na een verblijf in Zwitserland waar hij in zijn tienerjaren gedwongen moest kuren besloot hij tekenaar te worden. Op 17-jarige leeftijd kon hij al litho's maken en later kwam daar de ets en houtgravure bij. In het werken met bloemen en planten vond hij zijn leermeester in [[Rodolphe Bresdin]], die voor hem een levenslange bron van inspiratie bleef, waarover hij in 1978 een standaardwerk schreef.<ref>[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/80012829X met John Sillevis, ''Rodolphe Bresdin 1822-1885 (tentoonst.), Haags Gemeentemuseum, 27 okt. 1978 - 14 jan. 1979'' ('s-Gravenhage, 1978).]</ref> | ||
Van Gelder huwde in 1938 met [[Karin Mauve]], kleindochter van de schilder [[Anton Mauve]] en het echtpaar vestigde zich in een atelier in de Simon Oomstraat in Veere. Datzelfde jaar wijdde hij zich aan de houtgravure. Hij zou er tot 1963 blijven wonen en onder meer enige tijd voorzitter van de Stichting Veere zijn.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1989-12-13/edition/0/page/7 Krantenbank Zeeland, Andreas Oosthoek, 'Kunst en kunde in zwart-wit, Dirk van Gelder in Zeeland', in: ''PZC'', 13 december 1989, pag. 7.]</ref> Na het sluiten van het Veerse Gat werd Veere te druk voor Van Gelder, en hij verhuisde terug naar Den Haag. | Van Gelder huwde in 1938 met [[Karin Mauve]], kleindochter van de schilder [[Anton Mauve]] en het echtpaar vestigde zich in een atelier in de Simon Oomstraat in Veere. Datzelfde jaar wijdde hij zich aan de houtgravure. Hij zou er tot 1963 blijven wonen en onder meer enige tijd voorzitter van de Stichting Veere zijn.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1989-12-13/edition/0/page/7 Krantenbank Zeeland, Andreas Oosthoek, 'Kunst en kunde in zwart-wit, Dirk van Gelder in Zeeland', in: ''PZC'', 13 december 1989, pag. 7.]</ref> Na het sluiten van het Veerse Gat werd Veere te druk voor Van Gelder, en hij verhuisde terug naar Den Haag. | ||
Van Gelder gaf van 1952 tot aan zijn pensionering in 1972 les in etsen aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1990-10-17/edition/0/page/2 Krantenbank Zeeland, PZC, 17 oktober 1990, pag. 2]</ref> | |||
Van Gelder gaf van 1952 tot aan zijn pensionering in 1972 les aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1990-10-17/edition/0/page/2 Krantenbank Zeeland, PZC, 17 oktober 1990, pag. 2]</ref> | |||
Collega Herman Berserik typeerde Van Gelder als een stille werker die opging in zijn kunst. Het was een stille bescheiden man, die precies wist wat hij wilde en een droog gevoel voor humor had. | |||
== Stijl == | == Stijl == | ||
Van Gelder vond zijn landschappen op Texel, Walcheren en in Italië en was een nauwkeurige observant van zijn natuurlijke omgeving, die hij tot in detail weergaf in zijn werk. | Van Gelder vond zijn landschappen op Texel, Walcheren en in Italië en was een nauwkeurige observant van zijn natuurlijke omgeving, die hij tot in detail weergaf in zijn werk. | ||
Hij was een meester in zijn beheersing van de houtgravure, maar kon ook met andere materialen uit de weg. Hij maakte pen,- potlood- en grafiettekeningen, etste, werkte met rietpen, waskrijt en aquarelleerde. Dit laatste deed hij na zijn pensionering in 1972. In olieverf heeft hij nooit geschilderd. Naast eigen werk verzorgde hij ook veel drukwerk en bibliofiele uitgaven,<ref>[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/401135985 Ad Beenhakker, Naar Zeeland! Schilders van het Zeeuwse landschap (Vlissingen, 2016) 102-103.]</ref> waarvan zijn gravure bij het gedicht 'mei' van Herman Gorter het bekendste is. Hij ontwierp postzegels voor de PTT en won in 1953 met een ontwerp voor de FAO-zegel een internationale prijsvraag van de Verenigde Naties. | |||
== Bibliografie == | == Bibliografie == | ||
Versie van 23 feb 2017 15:21
| Dirk van Gelder | |
|---|---|
 Dirk van Gelder aan het werk, ca. 1958, foto: J. Midavaine, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 122948 | |
| Geboren | 1907 Scheveningen |
| Overleden | 15 oktober 1990 Scheveningen |
| Beroep | tekenaar, graficus, docent |
| VIAF | D. van Gelder |
Autodidact tekenaar, graficus en docent aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunst in Den Haag, die vooral uitblonk in houtgravures met de natuur als onderwerp. Van Gelder woonde ongeveer 25 jaar in Zeeland.
Levensloop
De vader van Dirk van Gelder, was directeur an het Gemeentemuseum in Den Haag. Hoewel Dirk verdientelijk dwarsfluit speelde ging zijn passie uit naar het tekenen van de levende natuur. Hij werd daarbij geïnspireerd door de flora van Heinsius en Thijsse en boeken van Theo Hoytema. Na een verblijf in Zwitserland waar hij in zijn tienerjaren gedwongen moest kuren besloot hij tekenaar te worden. Op 17-jarige leeftijd kon hij al litho's maken en later kwam daar de ets en houtgravure bij. In het werken met bloemen en planten vond hij zijn leermeester in Rodolphe Bresdin, die voor hem een levenslange bron van inspiratie bleef, waarover hij in 1978 een standaardwerk schreef.[1] Van Gelder huwde in 1938 met Karin Mauve, kleindochter van de schilder Anton Mauve en het echtpaar vestigde zich in een atelier in de Simon Oomstraat in Veere. Datzelfde jaar wijdde hij zich aan de houtgravure. Hij zou er tot 1963 blijven wonen en onder meer enige tijd voorzitter van de Stichting Veere zijn.[2] Na het sluiten van het Veerse Gat werd Veere te druk voor Van Gelder, en hij verhuisde terug naar Den Haag. Van Gelder gaf van 1952 tot aan zijn pensionering in 1972 les in etsen aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag.[3]
Collega Herman Berserik typeerde Van Gelder als een stille werker die opging in zijn kunst. Het was een stille bescheiden man, die precies wist wat hij wilde en een droog gevoel voor humor had.
Stijl
Van Gelder vond zijn landschappen op Texel, Walcheren en in Italië en was een nauwkeurige observant van zijn natuurlijke omgeving, die hij tot in detail weergaf in zijn werk. Hij was een meester in zijn beheersing van de houtgravure, maar kon ook met andere materialen uit de weg. Hij maakte pen,- potlood- en grafiettekeningen, etste, werkte met rietpen, waskrijt en aquarelleerde. Dit laatste deed hij na zijn pensionering in 1972. In olieverf heeft hij nooit geschilderd. Naast eigen werk verzorgde hij ook veel drukwerk en bibliofiele uitgaven,[4] waarvan zijn gravure bij het gedicht 'mei' van Herman Gorter het bekendste is. Hij ontwierp postzegels voor de PTT en won in 1953 met een ontwerp voor de FAO-zegel een internationale prijsvraag van de Verenigde Naties.
Bibliografie
Literatuur
- Sietzo Dijkhuizen en Hans Warren, Buiten is dichtbij; Dirk van Gelder en de natuur, fascinerende visie van een tekenaar-graficus (Amsterdam, 1976).
- Henk van Buul, Dirk van Gelder; zijn exlibris en gelegenheidsgrafiek (Baarn, 1984).
- Pam G. Rueter, Dirk van Gelder (Baarn, 1985).
- Krantenbank Zeeland, Andreas Oosthoek, 'Kunst en kunde in zwart-wit, Dirk van Gelder in Zeeland', in: PZC, 13 december 1989, pag. 7.
- Agnes van den Noord-Van Gelder, Dirk van Gelder in Veere : 1938-1963 Kunsthistorische Reeks (Vlissingen, 2007). Overzicht van leven en werk van de Nederlandse kunstenaar (1907-1990), met name van de periode dat hij in Zeeland woonde en werkte.
- Susan Adam, Titus M. Eliëns, Agnes van den Noort-van Gelder, Dirk van Gelder (1907-1990) : tekenaar en veelzijdig graficus: oevrecatalogus van de grafiek (Zwolle, 2008).
- Dirk van Gelder (documentatiemap) (Middelburg: ZB, 2008).
- Ad Beenhakker, Naar Zeeland! Schilders van het Zeeuwse landschap (Vlissingen, 2016) 102-103.
Noten
- ↑ met John Sillevis, Rodolphe Bresdin 1822-1885 (tentoonst.), Haags Gemeentemuseum, 27 okt. 1978 - 14 jan. 1979 ('s-Gravenhage, 1978).
- ↑ Krantenbank Zeeland, Andreas Oosthoek, 'Kunst en kunde in zwart-wit, Dirk van Gelder in Zeeland', in: PZC, 13 december 1989, pag. 7.
- ↑ Krantenbank Zeeland, PZC, 17 oktober 1990, pag. 2
- ↑ Ad Beenhakker, Naar Zeeland! Schilders van het Zeeuwse landschap (Vlissingen, 2016) 102-103.