Dennis Voshart: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
Dennis Voshart is een voormalig korfbalinternational, afkomstig uit [[Burgh-Haamstede]]. De grootste successen behaalde Voshart bij Deetos uit Dordrecht en het Nederlands team. Met Oranje werd Voshart drie keer wereldkampioen en speelde hij 45 interlands. | Dennis Voshart is een voormalig korfbalinternational, afkomstig uit [[Burgh-Haamstede]]. De grootste successen behaalde Voshart bij Deetos uit Dordrecht en het Nederlands team. Met Oranje werd Voshart drie keer wereldkampioen en speelde hij 45 interlands. | ||
Dennis Voshart stopte in 2011 met korfballen. Tussen 2008 en 2011 kwam Voshart uit voor uit voor eersteklasser All Ready uit [[Zierikzee]]. | Dennis Voshart stopte in 2011 met korfballen. Tussen 2008 en 2011 kwam Voshart uit voor uit voor eersteklasser All Ready uit [[Zierikzee]]. | ||
Na zijn actieve carrière als korfballer werd Voshart trainer bij DeetosSnel/Volhuis uit Dordrecht, dat uitkomt op het hoogste korfbaltoernooi. Hij vormt daar een trainersduo met Patrick den Hartog. Vanwege zijn drukke werkzaamheden als eigenaar van een camping moet hij af en toe verstek laten gaan. | |||
==Auteur== | ==Auteur== | ||
Versie van 28 apr 2015 09:59
Dennis Voshart is een voormalig korfbalinternational, afkomstig uit Burgh-Haamstede. De grootste successen behaalde Voshart bij Deetos uit Dordrecht en het Nederlands team. Met Oranje werd Voshart drie keer wereldkampioen en speelde hij 45 interlands. Dennis Voshart stopte in 2011 met korfballen. Tussen 2008 en 2011 kwam Voshart uit voor uit voor eersteklasser All Ready uit Zierikzee.
Na zijn actieve carrière als korfballer werd Voshart trainer bij DeetosSnel/Volhuis uit Dordrecht, dat uitkomt op het hoogste korfbaltoernooi. Hij vormt daar een trainersduo met Patrick den Hartog. Vanwege zijn drukke werkzaamheden als eigenaar van een camping moet hij af en toe verstek laten gaan.
Auteur
Wim van Gorsel, 2015