Cornelis Gerardus Ramselaar: verschil tussen versies
k Marja heeft pagina Ramselaar, Cornelis Gerardus hernoemd naar Cornelis Gerardus Ramselaar: hernoemd |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{ | {{InfoboxPersoon | ||
| | | afbeelding = [[300px]] | ||
| naam = Cornelis Gerardus Ramselaar | |||
| onderschrift = tekst | |||
| geboortedatum = 14 februari 1901 | |||
| geboorteplaats = Dordrecht | |||
| overlijdensdatum = 31 juli 1969 | |||
| overlijdensplaats = Terneuzen | |||
| beroep = Medicus | |||
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/ Cornelis Gerardus Ramselaar | |||
] | |||
}} | }} | ||
(Dordrecht 14 febr. 1901-Terneuzen 31 juli 1969). Medicus. In 1933 vestigde hij zich te Terneuzen als chirurg-gynaecoloog. Geneeskundig gezien was Zeeuws-Vlaanderen nog sterk achtergebleven. In de drie kleine ziekenhuizen kan het oostelijk deel (Terneuzen, Sluiskil en Hulst) vierde gemoedelijkheid hoogtij. In 1937 had hij het grote geluk de internist dr. D. [[Dorrepaal]] aan te kunnen trekken voor de genoemde ziekenhuizen. In hetzelfde jaar kreeg het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil een moderne vleugel. Sindsdien heeft Ramselaar zijn uiterste best gedaan om het ziekenhuis volgens de eisen van de moderne tijd te doen functioneren. In 1944 werd hij ernstig gewond en verloor een oog. In 1950 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil, waaraan hij alle zorg besteedde. Jarenlang was hij bovendien voorzitter van de afdeling Zeeuws-Vlaanderen van de Nederlandsche Mij. ter bevordering van de Geneeskunst. De open inrichting van het Streeklaboratorium Zeeland vond in hem een inspirator en grote steun. Op 16 nov. 1968 legde hij zijn functie van directeur-geneesheer neer. | (Dordrecht 14 febr. 1901-Terneuzen 31 juli 1969). Medicus. In 1933 vestigde hij zich te Terneuzen als chirurg-gynaecoloog. Geneeskundig gezien was Zeeuws-Vlaanderen nog sterk achtergebleven. In de drie kleine ziekenhuizen kan het oostelijk deel (Terneuzen, Sluiskil en Hulst) vierde gemoedelijkheid hoogtij. In 1937 had hij het grote geluk de internist dr. D. [[Dorrepaal]] aan te kunnen trekken voor de genoemde ziekenhuizen. In hetzelfde jaar kreeg het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil een moderne vleugel. Sindsdien heeft Ramselaar zijn uiterste best gedaan om het ziekenhuis volgens de eisen van de moderne tijd te doen functioneren. In 1944 werd hij ernstig gewond en verloor een oog. In 1950 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil, waaraan hij alle zorg besteedde. Jarenlang was hij bovendien voorzitter van de afdeling Zeeuws-Vlaanderen van de Nederlandsche Mij. ter bevordering van de Geneeskunst. De open inrichting van het Streeklaboratorium Zeeland vond in hem een inspirator en grote steun. Op 16 nov. 1968 legde hij zijn functie van directeur-geneesheer neer. | ||
==Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984== | |||
{{GoToOriginal}} | |||
= | ==Auteur== | ||
A.M. Lauret | |||
==Literatuur== | |||
Nederlandsch Tijdschrift voor Geneeskunde 112, 4 (27-1-1968) | |||
[[category:persoon]] | [[category:persoon]] | ||
[[category:Zeeuwen]] | |||
[[category:Wetenschap]] | |||
{{DEFAULTSORT:Ramselaar, Cornelis Gerardus}} | |||
Versie van 20 apr 2020 07:05
| Cornelis Gerardus Ramselaar | |
|---|---|
|
300px tekst | |
| Geboren | 14 februari 1901 Dordrecht |
| Overleden | 31 juli 1969 Terneuzen |
| Beroep | Medicus |
| VIAF |
[http://viaf.org/viaf/ Cornelis Gerardus Ramselaar ] |
(Dordrecht 14 febr. 1901-Terneuzen 31 juli 1969). Medicus. In 1933 vestigde hij zich te Terneuzen als chirurg-gynaecoloog. Geneeskundig gezien was Zeeuws-Vlaanderen nog sterk achtergebleven. In de drie kleine ziekenhuizen kan het oostelijk deel (Terneuzen, Sluiskil en Hulst) vierde gemoedelijkheid hoogtij. In 1937 had hij het grote geluk de internist dr. D. Dorrepaal aan te kunnen trekken voor de genoemde ziekenhuizen. In hetzelfde jaar kreeg het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil een moderne vleugel. Sindsdien heeft Ramselaar zijn uiterste best gedaan om het ziekenhuis volgens de eisen van de moderne tijd te doen functioneren. In 1944 werd hij ernstig gewond en verloor een oog. In 1950 werd hij benoemd tot geneesheer-directeur van het St.-Elisabethziekenhuis te Sluiskil, waaraan hij alle zorg besteedde. Jarenlang was hij bovendien voorzitter van de afdeling Zeeuws-Vlaanderen van de Nederlandsche Mij. ter bevordering van de Geneeskunst. De open inrichting van het Streeklaboratorium Zeeland vond in hem een inspirator en grote steun. Op 16 nov. 1968 legde hij zijn functie van directeur-geneesheer neer.
Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
A.M. Lauret
Literatuur
Nederlandsch Tijdschrift voor Geneeskunde 112, 4 (27-1-1968)