Nieuwvliet/EvZ1982-1984: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{Infobox | above = Nieuwvliet }} Dorp binnen de gemeente Oostburg in West Zeeuws Vlaanderen; 284 inw. (1980). Vóór 1 april 1970 een zelfstandige gemeente....' |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
| above = Nieuwvliet | | above = Nieuwvliet | ||
}} | }} | ||
== Tekst Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984 == | == Tekst Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984 == | ||
(Sinte Pier). Dorp binnen de gemeente Oostburg in West Zeeuws Vlaanderen; 284 inw. (1980). Vóór 1 april 1970 een zelfstandige gemeente. Middelen van bestaan: landbouw en in toenemende mate toerisme (o.a. veel campings in de nabijheid van de Noordzeekust). Wapen: Het oude heerlijkheidswapen werd op 31 juli 1817 voor de gemeente bevestigd. Het drietal manen verbeeldt de vroegere drie heerlijkheden: St.-Pieter, Nieuwvliet en Mettenije. Varia: Kermis op de tweede pinksterdag en dinsdag d. a. v. Monumenten: Het kerkje van Nieuwvliet (n.h.) is een bakstenen zaalkerkje van vijf traveeën, gebouwd in 1658/59 ter vervanging van een oudere kerk, die in de Spaanse tijd geheel werd vernield. De korenmolen uit ca. 1850 is een ronde, ongetailleerde stenen bovenkruier en grondzeiler. Op het grondgebied van de voormalige gemeente Nieuwvliet ligt aan de kust de Verdronken Zwarte Polder, bestaande uit 62 ha strand, duin en schor. Botanisch en ook wel ornithologisch belangrijk natuurgebied; staatsdomeingrond in beheer bij de Stichting Het Zeeuwse Landschap; voorts uniek recreatiegebied. Geschiedenis: De kerk was gewijd aan St. Pieter, vandaar nog steeds de naam Sinte Pier als de volksmond over Nieuwvliet spreekt. Het oude dorp lag aan de Kapelleweg; de kapel aldaar werd voor 1533 tot parochiekerk verheven. Aan de stichting van de parochie was de naam van Jan Adornis verbonden, een handelsman uit Brugge, die de bedijking van de [[St]].-Janspolder (ten westen van het huidige dorp) tot stand bracht. De St.-Baafsabdij te Gent had het patronaatsrecht over de parochie. In de 16e eeuw is het dorp onder water verdwenen. Na afdamming van het Zwarte Gat in 1602 was opnieuw vestiging mogelijk en ontstond het tegenwoordige dorp Nieuwvliet. Van 1626 af stroomden doopsgezinden uit de Zuidelijke Nederlanden toe. Zij hadden er eerder een vermaanhuis dan de gereformeerden een kerk. Tot 1779 heeft dit huis bestaan. Een arbeidershuis in de Grote St.-Annapolder wordt nog de Mennistenkerk genoemd, ter herinnering aan de gemeente die hier eens bestond. Pas in 1659 werd te Nieuwvliet een gemeente van gereformeerden gesticht; de eerste predikant was J. Eduardi. In Nieuwvliet ligt het begin van de Vrije Evangelische Gemeenten in West Zeeuws-Vlaanderen, initiatief van een jonge boer, Wouter de Smidt. In 1872 werd geïnstitueerd de Chr. Evangelische Gemeente, die zich aansloot bij de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten. | (Sinte Pier). Dorp binnen de gemeente Oostburg in West Zeeuws Vlaanderen; 284 inw. (1980). Vóór 1 april 1970 een zelfstandige gemeente. Middelen van bestaan: landbouw en in toenemende mate toerisme (o.a. veel campings in de nabijheid van de Noordzeekust). Wapen: Het oude heerlijkheidswapen werd op 31 juli 1817 voor de gemeente bevestigd. Het drietal manen verbeeldt de vroegere drie heerlijkheden: St.-Pieter, Nieuwvliet en Mettenije. Varia: Kermis op de tweede pinksterdag en dinsdag d. a. v. Monumenten: Het kerkje van Nieuwvliet (n.h.) is een bakstenen zaalkerkje van vijf traveeën, gebouwd in 1658/59 ter vervanging van een oudere kerk, die in de Spaanse tijd geheel werd vernield. De korenmolen uit ca. 1850 is een ronde, ongetailleerde stenen bovenkruier en grondzeiler. Op het grondgebied van de voormalige gemeente Nieuwvliet ligt aan de kust de Verdronken Zwarte Polder, bestaande uit 62 ha strand, duin en schor. Botanisch en ook wel ornithologisch belangrijk natuurgebied; staatsdomeingrond in beheer bij de Stichting Het Zeeuwse Landschap; voorts uniek recreatiegebied. Geschiedenis: De kerk was gewijd aan St. Pieter, vandaar nog steeds de naam Sinte Pier als de volksmond over Nieuwvliet spreekt. Het oude dorp lag aan de Kapelleweg; de kapel aldaar werd voor 1533 tot parochiekerk verheven. Aan de stichting van de parochie was de naam van Jan Adornis verbonden, een handelsman uit Brugge, die de bedijking van de [[St]].-Janspolder (ten westen van het huidige dorp) tot stand bracht. De St.-Baafsabdij te Gent had het patronaatsrecht over de parochie. In de 16e eeuw is het dorp onder water verdwenen. Na afdamming van het Zwarte Gat in 1602 was opnieuw vestiging mogelijk en ontstond het tegenwoordige dorp Nieuwvliet. Van 1626 af stroomden doopsgezinden uit de Zuidelijke Nederlanden toe. Zij hadden er eerder een vermaanhuis dan de gereformeerden een kerk. Tot 1779 heeft dit huis bestaan. Een arbeidershuis in de Grote St.-Annapolder wordt nog de Mennistenkerk genoemd, ter herinnering aan de gemeente die hier eens bestond. Pas in 1659 werd te Nieuwvliet een gemeente van gereformeerden gesticht; de eerste predikant was J. Eduardi. In Nieuwvliet ligt het begin van de Vrije Evangelische Gemeenten in West Zeeuws-Vlaanderen, initiatief van een jonge boer, Wouter de Smidt. In 1872 werd geïnstitueerd de Chr. Evangelische Gemeente, die zich aansloot bij de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten. | ||
Huidige versie van 18 mrt 2022 om 09:19
| Nieuwvliet |
|---|
Tekst Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
(Sinte Pier). Dorp binnen de gemeente Oostburg in West Zeeuws Vlaanderen; 284 inw. (1980). Vóór 1 april 1970 een zelfstandige gemeente. Middelen van bestaan: landbouw en in toenemende mate toerisme (o.a. veel campings in de nabijheid van de Noordzeekust). Wapen: Het oude heerlijkheidswapen werd op 31 juli 1817 voor de gemeente bevestigd. Het drietal manen verbeeldt de vroegere drie heerlijkheden: St.-Pieter, Nieuwvliet en Mettenije. Varia: Kermis op de tweede pinksterdag en dinsdag d. a. v. Monumenten: Het kerkje van Nieuwvliet (n.h.) is een bakstenen zaalkerkje van vijf traveeën, gebouwd in 1658/59 ter vervanging van een oudere kerk, die in de Spaanse tijd geheel werd vernield. De korenmolen uit ca. 1850 is een ronde, ongetailleerde stenen bovenkruier en grondzeiler. Op het grondgebied van de voormalige gemeente Nieuwvliet ligt aan de kust de Verdronken Zwarte Polder, bestaande uit 62 ha strand, duin en schor. Botanisch en ook wel ornithologisch belangrijk natuurgebied; staatsdomeingrond in beheer bij de Stichting Het Zeeuwse Landschap; voorts uniek recreatiegebied. Geschiedenis: De kerk was gewijd aan St. Pieter, vandaar nog steeds de naam Sinte Pier als de volksmond over Nieuwvliet spreekt. Het oude dorp lag aan de Kapelleweg; de kapel aldaar werd voor 1533 tot parochiekerk verheven. Aan de stichting van de parochie was de naam van Jan Adornis verbonden, een handelsman uit Brugge, die de bedijking van de St.-Janspolder (ten westen van het huidige dorp) tot stand bracht. De St.-Baafsabdij te Gent had het patronaatsrecht over de parochie. In de 16e eeuw is het dorp onder water verdwenen. Na afdamming van het Zwarte Gat in 1602 was opnieuw vestiging mogelijk en ontstond het tegenwoordige dorp Nieuwvliet. Van 1626 af stroomden doopsgezinden uit de Zuidelijke Nederlanden toe. Zij hadden er eerder een vermaanhuis dan de gereformeerden een kerk. Tot 1779 heeft dit huis bestaan. Een arbeidershuis in de Grote St.-Annapolder wordt nog de Mennistenkerk genoemd, ter herinnering aan de gemeente die hier eens bestond. Pas in 1659 werd te Nieuwvliet een gemeente van gereformeerden gesticht; de eerste predikant was J. Eduardi. In Nieuwvliet ligt het begin van de Vrije Evangelische Gemeenten in West Zeeuws-Vlaanderen, initiatief van een jonge boer, Wouter de Smidt. In 1872 werd geïnstitueerd de Chr. Evangelische Gemeente, die zich aansloot bij de Bond van Vrije Evangelische Gemeenten.