Pieter Kornelis van Daalen: verschil tussen versies
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
== Biografie == | == Biografie == | ||
Van Daalen werd te Bilthoven geboren in 1924 en studeerde kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit te Utrecht met als bijvakken archeologie en iconografie. In 1951 behaalde hij zijn examen en in 1956 promoveerde hij op een proefschrift over Nederlandse beeldhouwers in de negentiende eeuw. Hij werkte daarna korte tijd in de Schotse Huizen te Veere, de Oudheidkamer van Sluis, als assistent-conservator in het Kröller-Müller Museum en bij het bureau Lunsingh Scheurleer (de rijksinspectie voor ’s lands roerende monumenten).<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1986-09-01/edition/0/page/5 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 1 september 1986, p. 5.]</ref> | Van Daalen werd te Bilthoven geboren in 1924 en studeerde kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit te Utrecht met als bijvakken archeologie en iconografie. In 1951 behaalde hij zijn examen en in 1956 promoveerde hij op een proefschrift over Nederlandse beeldhouwers in de negentiende eeuw. Hij werkte daarna korte tijd in de Schotse Huizen te Veere, de Oudheidkamer van Sluis, als assistent-conservator in het Kröller-Müller Museum en bij het bureau Lunsingh Scheurleer (de rijksinspectie voor ’s lands roerende monumenten).<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1986-09-01/edition/0/page/5 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 1 september 1986, p. 5.]</ref> | ||
Van Daalen werd in 1961 de eerste directeur van het Zeeuws Museum, die in veel opzichten zijn tijd ver vooruit was. Het idee om beleving boven informatie te stellen en samenwerken met kunstenaars werden al onder zijn bewind (1961-1985) uitgevoerd. Van Daalen verbond het museum begin jaren zeventig nadrukkelijk met enkele vernieuwende kunstenaars zoals Marcel Broodthaers, Joseph Beuys, Ben d’Armagnac en Gerrit Dekker. De rol van Van Daalen (die zelf ook kunstzinnige inbreng in zijn museum bracht) verschoof van presentator naar producent -aldus kunstcriticus Nico Out .<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2012-10-15/edition/null/page/72 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 15 oktober 2012, p. Zld. 16]</ref> | Van Daalen werd in 1961 de eerste directeur van het Zeeuws Museum, die in veel opzichten zijn tijd ver vooruit was. Bij zijn benomeing kreeg hij als taak om de eeuwenoude verzamelingen van het [[Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen]] te inventariseren en op basis daarvan de historie van Zeeland tot uiting te laten komen. Het idee om beleving boven informatie te stellen en samenwerken met kunstenaars werden al onder zijn bewind (1961-1985) uitgevoerd. De museumbezoeker is in dit idee geen passieve consument meer maar een actieve deelnemer. Van Daalen verbond het museum begin jaren zeventig nadrukkelijk met enkele vernieuwende kunstenaars zoals Marcel Broodthaers, Joseph Beuys, Ben d’Armagnac en Gerrit Dekker. De rol van Van Daalen (die zelf ook kunstzinnige inbreng in zijn museum bracht) verschoof van presentator naar producent -aldus kunstcriticus Nico Out.<ref>[https://iguana.zebi.nl/iguana/www.main.cls?surl=catalogus#recordid=352092726&Index=Indexppn Leen Bedaux, (et al.), Onvoltooid verleden tijd (Middelburg, 2012) 14-15.] en [https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2012-10-15/edition/null/page/72 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 15 oktober 2012, p. Zld. 16]</ref> | ||
Desalniettemin was Van Daalens beleid ook controversieel. Zo liet hij diverse etnografische objecten uit de collectie verwijderen, welke vervolgens door andere liefhebbers moesten worden gered.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2017-10-27/edition/null/page/37 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 27 oktober 2017, p., Zld. 9]</ref> Zijn bekendheid en reputatie waren over de grenzen dan ook groter dan binnen de regio Zeeland. | Desalniettemin was Van Daalens beleid ook controversieel. Zo liet hij diverse etnografische objecten uit de collectie verwijderen, welke vervolgens door andere liefhebbers moesten worden gered.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2017-10-27/edition/null/page/37 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 27 oktober 2017, p., Zld. 9]</ref> Zijn bekendheid en reputatie waren over de grenzen dan ook groter dan binnen de regio Zeeland. | ||
Van Daalen overleed in 1986 op de Westerschelde aan een hartaanval tijdens een overtocht met een veerdienst.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1986-09-01/edition/0/page/5 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 1 september 1986, p. 5.]</ref> | Van Daalen overleed in 1986 op de Westerschelde aan een hartaanval tijdens een overtocht met een veerdienst.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1986-09-01/edition/0/page/5 ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 1 september 1986, p. 5.]</ref> | ||
Huidige versie van 17 sep 2021 om 10:08
| Pieter Kornelis van Daalen | |
|---|---|
 Piet van Daalen, directeur van het Zeeuws Museum, foto: C. den Boer/dagblad de Stem, 1972, ZB Beeldbank Zeeland, recordnr. 140442 | |
| Geboren | 1924 Bilthoven |
| Overleden | 31 augustus 1986 Westerschelde |
| Beroep | museumdirecteur Zeeuws Museum |
| VIAF | P.K. van Daalen |
Vooruitstrevende directeur van het Zeeuws Museum tussen 1961 en 1985
Biografie
Van Daalen werd te Bilthoven geboren in 1924 en studeerde kunstgeschiedenis aan de Rijksuniversiteit te Utrecht met als bijvakken archeologie en iconografie. In 1951 behaalde hij zijn examen en in 1956 promoveerde hij op een proefschrift over Nederlandse beeldhouwers in de negentiende eeuw. Hij werkte daarna korte tijd in de Schotse Huizen te Veere, de Oudheidkamer van Sluis, als assistent-conservator in het Kröller-Müller Museum en bij het bureau Lunsingh Scheurleer (de rijksinspectie voor ’s lands roerende monumenten).[1] Van Daalen werd in 1961 de eerste directeur van het Zeeuws Museum, die in veel opzichten zijn tijd ver vooruit was. Bij zijn benomeing kreeg hij als taak om de eeuwenoude verzamelingen van het Koninklijk Zeeuwsch Genootschap der Wetenschappen te inventariseren en op basis daarvan de historie van Zeeland tot uiting te laten komen. Het idee om beleving boven informatie te stellen en samenwerken met kunstenaars werden al onder zijn bewind (1961-1985) uitgevoerd. De museumbezoeker is in dit idee geen passieve consument meer maar een actieve deelnemer. Van Daalen verbond het museum begin jaren zeventig nadrukkelijk met enkele vernieuwende kunstenaars zoals Marcel Broodthaers, Joseph Beuys, Ben d’Armagnac en Gerrit Dekker. De rol van Van Daalen (die zelf ook kunstzinnige inbreng in zijn museum bracht) verschoof van presentator naar producent -aldus kunstcriticus Nico Out.[2] Desalniettemin was Van Daalens beleid ook controversieel. Zo liet hij diverse etnografische objecten uit de collectie verwijderen, welke vervolgens door andere liefhebbers moesten worden gered.[3] Zijn bekendheid en reputatie waren over de grenzen dan ook groter dan binnen de regio Zeeland. Van Daalen overleed in 1986 op de Westerschelde aan een hartaanval tijdens een overtocht met een veerdienst.[4]
Beknopte bibliografie
Auteur
-Johan Francke, 2021
Literatuur
- Leen Bedaux, Jack van Aspert, Ivo van Werkhoven, Paul Vader (et al.), Onvoltooid verleden tijd. Middelburg jaren zeventig. De relatie van het Zeeuws Museum met vernieuwende kunstenaars als Marcel Broodthaers, Joseph Beuys, Ben d’Armagnac en Gerrit Dekker liep via de legendarische eerste museumdirecteur Piet van Daalen (Middelburg: Zeeuws Museum, 2012).
- ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 15 oktober 2012, p. Zld. 16; 27 oktober 2017, p., Zld. 9; 1 september 1986, p. 5.
Noten
- ↑ ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 1 september 1986, p. 5.
- ↑ Leen Bedaux, (et al.), Onvoltooid verleden tijd (Middelburg, 2012) 14-15. en ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 15 oktober 2012, p. Zld. 16
- ↑ ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 27 oktober 2017, p., Zld. 9
- ↑ ZB Krantenbank Zeeland, PZC, 1 september 1986, p. 5.