Vosse soppen: verschil tussen versies

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Johan Francke (overleg | bijdragen)
k Johan Francke heeft pagina Vosse Soppen hernoemd naar Vosse soppen
Johan Francke (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
 
(3 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 2: Regel 2:
  | above      = Vosse soppen, vossesoppen
  | above      = Vosse soppen, vossesoppen
}}
}}
 
[[Bestand:Vossesoppen_42992.jpg|thumb|right|250px|Het slachten van een varken leverde zoveel restproducten op dat deze voor een speciale maaltijd werden gebruikt op Walcheren: het vossesoppen. Slager W. van Male (met pet) is hier aan het slachten bij de familie Dekker in de Cappele-polder in Zuidzande, foto: 1952, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 42992]]
Feestmaal op Walcheren. Werd op Walcheren de avond na de slachtdag van het zware wintervarken gehouden. Viel altijd in november. Het werd gevierd met het eigen gezin, de naaste familie en een paar goede buren. De maaltijd begon met koffie. Daarna werd in schalen de eigenlijke vosse soppen opgediend: gekookte, kruimige aardappelen, gekookte rapen, ongeschilde, gekookte peren en tenslotte een schaal met geweekt brood dat geruime tijd in het hete varkensvet had gelegen en daarvan geheel doortrokken was. Ook de rapen en peren waren in het varkensvet gaar gekookt. Na deze ronde kwam er een grote schotel op tafel met het 'afval' van het varken: een deel van de kop, een stuk van de rug, hart, tong, nieren, lever, oren en poten. De traditie van het vosse soppen eten behoorde in de jaren 1960 nagenoeg tot het verleden. Op Tholen kende men een schotel van pekelvlees met peren onder de naam 'Om de schuttel'.
Feestmaal op Walcheren. Werd op Walcheren de avond na de slachtdag van het zware wintervarken gehouden. Viel altijd in november. Het werd gevierd met het eigen gezin, de naaste familie en een paar goede buren. De maaltijd begon met koffie. Daarna werd in schalen de eigenlijke vosse soppen opgediend: gekookte, kruimige aardappelen, gekookte rapen, ongeschilde, gekookte peren en tenslotte een schaal met geweekt brood dat geruime tijd in het hete varkensvet had gelegen en daarvan geheel doortrokken was. Ook de rapen en peren waren in het varkensvet gaar gekookt. Na deze ronde kwam er een grote schotel op tafel met het 'afval' van het varken: een deel van de kop, een stuk van de rug, hart, tong, nieren, lever, oren en poten. De traditie van het vosse soppen eten behoorde in de jaren 1960 nagenoeg tot het verleden. Op Tholen kende men een schotel van pekelvlees met peren onder de naam 'Om de schuttel.'


== AUTEUR ==
== AUTEUR ==
Regel 12: Regel 12:


== Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984 ==
== Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984 ==
Gerecht bestaande uit (naar verhouding) 1 kg varkenskluif, 1½ pond stoofperen (Giezer Wildeman) en 1 kg kleine aardappels. Kook de kluit met de ongeschilde, gewassen peren één uur in een halve liter water met wat zout. Kook de kleine geschilde aardappelen nog 20 min. mee. Dien alles in het kooknat op. Het gerecht werd vroeger na de slacht gemaakt (vosse= verse). Op Tholen kent men een schotel van pekelvlees met peren onder de naam 'Om de schuttel’.
{{GoToOriginal}}
 


[[category:Kunst & cultuur]]
[[category:veeteelt]]
[[category:volkskunde]]
[[category:volkskunde]]

Huidige versie van 19 mrt 2018 om 08:23

Vosse soppen, vossesoppen
Het slachten van een varken leverde zoveel restproducten op dat deze voor een speciale maaltijd werden gebruikt op Walcheren: het vossesoppen. Slager W. van Male (met pet) is hier aan het slachten bij de familie Dekker in de Cappele-polder in Zuidzande, foto: 1952, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 42992

Feestmaal op Walcheren. Werd op Walcheren de avond na de slachtdag van het zware wintervarken gehouden. Viel altijd in november. Het werd gevierd met het eigen gezin, de naaste familie en een paar goede buren. De maaltijd begon met koffie. Daarna werd in schalen de eigenlijke vosse soppen opgediend: gekookte, kruimige aardappelen, gekookte rapen, ongeschilde, gekookte peren en tenslotte een schaal met geweekt brood dat geruime tijd in het hete varkensvet had gelegen en daarvan geheel doortrokken was. Ook de rapen en peren waren in het varkensvet gaar gekookt. Na deze ronde kwam er een grote schotel op tafel met het 'afval' van het varken: een deel van de kop, een stuk van de rug, hart, tong, nieren, lever, oren en poten. De traditie van het vosse soppen eten behoorde in de jaren 1960 nagenoeg tot het verleden. Op Tholen kende men een schotel van pekelvlees met peren onder de naam 'Om de schuttel.'

AUTEUR

-P.J. v.d. Feen, herz. J. Dekker (2012)

BRONNEN

-Vader, J., 'Vossesoppen', in: Neerlands volksleven, 13 (1963) 2, 193-200.

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Bekijk de originele tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984