Zulte: verschil tussen versies
Naar navigatie springen
Naar zoeken springen
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
| above = Zulte (aster Tripólium) | | above = Zulte (aster Tripólium) | ||
}} | }} | ||
[[Bestand: | [[Bestand:Zulte1.jpeg|thumb|right|200px|Zulte. Bron: Wikimedia Commons]] | ||
==Zulte== | ==Zulte== | ||
(In het Zeeuws: zeeaster, lamsore; in Zeeuws-Vlaanderen: zouterik). Enige in Nederland in het wild voorkomende soort van het geslacht aster. De jonge bladen worden gegeten als groente (lamsoren). De bloemen zijn belangrijke leveranciers van honing. De zeeaster is een der meest algemene zoutplanten en komt in Zeeland zowel binnen- als buitendijks veel voor. Vooral op vochtige voedselrijke kleigrond. De variëteit discoídeus komt vrijwel uitsluitend buitendijks voor en is buiten Zeeland zeldzaam. Zie kleurenplaat deel II, p 256. | (In het Zeeuws: zeeaster, lamsore; in Zeeuws-Vlaanderen: zouterik). Enige in Nederland in het wild voorkomende soort van het geslacht aster. De jonge bladen worden gegeten als groente (lamsoren). De bloemen zijn belangrijke leveranciers van honing. De zeeaster is een der meest algemene zoutplanten en komt in Zeeland zowel binnen- als buitendijks veel voor. Vooral op vochtige voedselrijke kleigrond. De variëteit discoídeus komt vrijwel uitsluitend buitendijks voor en is buiten Zeeland zeldzaam. Zie kleurenplaat deel II, p 256. | ||
Huidige versie van 15 okt 2024 om 07:39
| Zulte (aster Tripólium) |
|---|
Zulte
(In het Zeeuws: zeeaster, lamsore; in Zeeuws-Vlaanderen: zouterik). Enige in Nederland in het wild voorkomende soort van het geslacht aster. De jonge bladen worden gegeten als groente (lamsoren). De bloemen zijn belangrijke leveranciers van honing. De zeeaster is een der meest algemene zoutplanten en komt in Zeeland zowel binnen- als buitendijks veel voor. Vooral op vochtige voedselrijke kleigrond. De variëteit discoídeus komt vrijwel uitsluitend buitendijks voor en is buiten Zeeland zeldzaam. Zie kleurenplaat deel II, p 256.
Auteur
K.F. Vaas, herschr. A.M.M. van Haperen