Arno Seijbel: verschil tussen versies

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Wimg (overleg | bijdragen)
Wim van Gorsel (overleg | bijdragen)
 
(14 tussenliggende versies door 2 gebruikers niet weergegeven)
Regel 3: Regel 3:
| naam = Arno Seijbel
| naam = Arno Seijbel
| onderschrift = foto: [https://www.omroepzeeland.nl/nieuws/103677/Onze-Club-op-bezoek-bij-eerste-Zeeuwse-rugbyclub Omroep Zeeland]
| onderschrift = foto: [https://www.omroepzeeland.nl/nieuws/103677/Onze-Club-op-bezoek-bij-eerste-Zeeuwse-rugbyclub Omroep Zeeland]
| geboortedatum = [[x x 1970]]
| geboortedatum = [[5 maart]] [[1970]]
| geboorteplaats = [[]]
| geboorteplaats = [[Nieuw en St. Joosland]]
| overlijdensdatum =  
| overlijdensdatum =  
| overlijdensplaats =  
| overlijdensplaats =  
Regel 10: Regel 10:
| VIAF =  
| VIAF =  
}}
}}
Voormalig rugbyspeler van Oemoemenoe uit Middelburg. Arno Seijbel kwam 70 keer uit in het Nederlands rugbyteam. Hij was woonachtig in Nieuw- en St. Joosland (Later meer).
Voormalig rugbyspeler van Oemoemenoe uit Middelburg. Arno Seijbel kwam 80 keer uit in het Nederlands rugbyteam en won drie Nederlandse Seven-titels, twee Europa Cups, de nationale beker en de nationale titel. Seijbel was woonachtig in Nieuw- en St. Joosland.  


==Loopbaan als speler==
==Loopbaan als speler==
Arno Seijbel speelde van ... tot ... voor Oemoemenoe uit Middelburg. Hij debuteerde als zestienjarige in het eerste team en speelde in 1987 zijn eerste interland voor Jong Oranje. In 1989 werd hij door de nationale rugbybond gekozen tot landelijk jeugdspeler van het jaar. Hetzelfde jaar wordt hij ook voor de eerste keer uitgenodigd voor het Nederlands team.
Arno Seijbel speelde van 1986 tot 1993 voor Oemoemenoe uit Middelburg. Seijbel, die inzetbaar was op meerdere posities, maar vooral als voorwaarts werd gebruikt, debuteerde als zestienjarige in het eerste team en speelde in 1987 zijn eerste interland voor Jong Oranje. In 1989 werd hij door de nationale rugbybond gekozen tot landelijk jeugdspeler van het jaar. Hetzelfde jaar werd hij ook voor de eerste keer uitgenodigd voor het Nederlands team.


Om zich als speler verder te kunnen ontwikkelen stapt Seijbel in 1993 over naar HRC uit Den Haag. Met deze club wint hij in 1998 de Europa Cup. In het Nederlands team groeit hij tegelijkertijd uit tot een routinier. Met Oranje maakt hij in 1998 ook de historische nederlaag mee tegen grootmacht Engeland (110-0).<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1998-11-17/edition/0/page/34?query=%22Arno%20Seijbel%22&period=1998&sort=relevance Krantenbank Zeeland, 'Met opgeheven hoofd ten onder', in: PZC, 17 november 1998, pag. 34]</ref>
Om zich als speler verder te kunnen ontwikkelen stapte Seijbel in 1993 over naar HRC uit Den Haag. Met deze club won hij in 1998 de Europa Cup en in 1999 de nationale titel. In het Nederlands team groeit hij tegelijkertijd uit tot een routinier. Later werd hij ook aanvoerder. Met Oranje maakte hij in 1998 de historische nederlaag mee tegen grootmacht Engeland (110-0).<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1998-11-17/edition/0/page/34?query=%22Arno%20Seijbel%22&period=1998&sort=relevance Krantenbank Zeeland, 'Met opgeheven hoofd ten onder', in: PZC, 17 november 1998, pag. 34]</ref> De wedstrijd zou de geschiedenis ingaan als 'de slag van Huddersfield' en betekende de grootste Engelse overwinning ooit.


In 2000 verkaste Arno Seijbel naar het Rotterdamse RRC. Na een jaar RRC nam hij vrij abrupt afscheid van zijn geliefde sport. Als zelfstandig timmerman kwam hij tot de conclusie dat hij teveel tijd en geld kwijt was met rugby. Hij hekelde in dit verband ook de weinig professionele opstelling van de Nederlandse rugbybond en stopte als international.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/2000-12-06/edition/null/page/24?query=%22Arno%20Seijbel%22&period=2000&sort=issuedate%20ascending Krantenbank Zeeland, 'Seijbel ziet het niet meer zitten', in: PZC, 6 december 2000, pag. 24]</ref>


kwam hij ook uit voor RRC in Rotterdam, waarvan hij in 2001 afscheid nam. Hij speelde 80 interlands, won drie Nederlandse Seven-titels, twee Europa Cups, de nationale beker en de nationale titel.
==Na zijn rugbycarrière==
Vanaf 2001 speelde Arno Seijbel af en toe nog mee met zijn eerste club Oemoemenoe. Later gaf hij trainingen en was betrokken bij de organisatie van toernooien. Ook was hij nog actief als roeifietser.


==Auteur==
==Auteur==
Wim van Gorsel, 2015
Wim van Gorsel, 2015, herz. 2021


== Bron ==
== Bron ==
===Sites===
===Sites===
*[https://www.omroepzeeland.nl/nieuws/103677/Onze-Club-op-bezoek-bij-eerste-Zeeuwse-rugbyclub Item Omroep Zeeland, 4 februari 2018]
*[https://www.omroepzeeland.nl/nieuws/103677/Onze-Club-op-bezoek-bij-eerste-Zeeuwse-rugbyclub Item Omroep Zeeland, 4 februari 2018]
*[http://www.oemoemenoe.com Website club]
*[http://www.oemoemenoe.com Website club]
*[https://krantenbankzeeland.nl/ Krantenbank Zeeland]


== Noten ==
== Noten ==
Regel 34: Regel 36:
[[Categorie: Sport]]
[[Categorie: Sport]]
[[Categorie: rugby]]
[[Categorie: rugby]]
{{DEFAULTSORT:Seijbel, Arno}}

Huidige versie van 13 jul 2021 om 07:30

Arno Seijbel

Geboren 5 maart 1970 Nieuw en St. Joosland
Beroep rugbyspeler en rugbytrainer

Voormalig rugbyspeler van Oemoemenoe uit Middelburg. Arno Seijbel kwam 80 keer uit in het Nederlands rugbyteam en won drie Nederlandse Seven-titels, twee Europa Cups, de nationale beker en de nationale titel. Seijbel was woonachtig in Nieuw- en St. Joosland.

Loopbaan als speler

Arno Seijbel speelde van 1986 tot 1993 voor Oemoemenoe uit Middelburg. Seijbel, die inzetbaar was op meerdere posities, maar vooral als voorwaarts werd gebruikt, debuteerde als zestienjarige in het eerste team en speelde in 1987 zijn eerste interland voor Jong Oranje. In 1989 werd hij door de nationale rugbybond gekozen tot landelijk jeugdspeler van het jaar. Hetzelfde jaar werd hij ook voor de eerste keer uitgenodigd voor het Nederlands team.

Om zich als speler verder te kunnen ontwikkelen stapte Seijbel in 1993 over naar HRC uit Den Haag. Met deze club won hij in 1998 de Europa Cup en in 1999 de nationale titel. In het Nederlands team groeit hij tegelijkertijd uit tot een routinier. Later werd hij ook aanvoerder. Met Oranje maakte hij in 1998 de historische nederlaag mee tegen grootmacht Engeland (110-0).[1] De wedstrijd zou de geschiedenis ingaan als 'de slag van Huddersfield' en betekende de grootste Engelse overwinning ooit.

In 2000 verkaste Arno Seijbel naar het Rotterdamse RRC. Na een jaar RRC nam hij vrij abrupt afscheid van zijn geliefde sport. Als zelfstandig timmerman kwam hij tot de conclusie dat hij teveel tijd en geld kwijt was met rugby. Hij hekelde in dit verband ook de weinig professionele opstelling van de Nederlandse rugbybond en stopte als international.[2]

Na zijn rugbycarrière

Vanaf 2001 speelde Arno Seijbel af en toe nog mee met zijn eerste club Oemoemenoe. Later gaf hij trainingen en was betrokken bij de organisatie van toernooien. Ook was hij nog actief als roeifietser.

Auteur

Wim van Gorsel, 2015, herz. 2021

Bron

Sites

Noten