Geert Adriaan van Oorschot: verschil tussen versies

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Johan Francke (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Wim van Gorsel (overleg | bijdragen)
 
(11 tussenliggende versies door 3 gebruikers niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{InfoboxPersoon
{{InfoboxPersoon
| afbeelding = [[Bestand:Oorschot-1336768301.jpg|left|200px]]
| afbeelding = [[Bestand:Oorschot-1336768301.jpg|left|250px]]
| naam = Geert Adriaan van Oorschot: G.A. van Oorschot; Geert van Oorschot; R.J. Peskens
| naam = Geert Adriaan van Oorschot: G.A. van Oorschot; Geert van Oorschot; R.J. Peskens
| onderschrift = Geert van Oorschot in 1987, bron: [http://commons.wikimedia.com Wikimedia Commons]
| onderschrift = Geert van Oorschot in 1987, bron: [http://commons.wikimedia.com Wikimedia Commons]
Regel 8: Regel 8:
| overlijdensplaats = Baambrugge
| overlijdensplaats = Baambrugge
| beroep = Letterkundige, dichter, schrijver en uitgever
| beroep = Letterkundige, dichter, schrijver en uitgever
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/51796430]
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/51796430 Geert Adriaan van Oorschot]
}}
}}
== Jeugd en studie ==
== Jeugd en studie ==
Geert Adriaan van Oorschot was de zoon van Levinus Pieter van Oorschot, vooraanstaand lid, later wethouder van de S.D.A.P. in Vlissingen. Hij begon zijn loopbaan als magazijnknecht in Rotterdam, was drie jaar werkloos en zat als dienstweigeraar een jaar in de gevangenis.  
Geert Adriaan van Oorschot was de zoon van Levinus Pieter van Oorschot, vooraanstaand lid, later wethouder van de S.D.A.P. in Vlissingen. Hij volgde de lagere school en de HBS te Vlissingen. Op zeventienjarige leeftijd verliet hij de stad voorgoed toen hij in 1926 op de fiets de provincie uitreed naar Rotterdam. Daar begon hij zijn loopbaan als magazijnknecht, hij was drie jaar werkloos en zat als dienstweigeraar een jaar in de gevangenis. Vanaf 1938 werkte hij bij Querido waar hij in 1942 directeur werd. Toen de firma in 1944 geliquideerd werd zorgde Van Oorschot ervoor dat de boekenvoorraad in het geheim werd opgeslagen zodat het bedrijf aan het einde van de oorlog een doorstart kon maken. Na de oorlog begon Van Oorschot voor zichzelf.
 
== Huwelijk ==
Van Oorschot huwde in 1932 met Tine Smit, met wie hij twee kinderen kreeg. Van Oorschot pleegde overspel met Hillie Munneke en na zijn scheiding werd dat zijn nieuwe levensgezel en zakenpartner die hem ook twee kinderen schonk. Het grootste drama in zijn privé-leven was de zelfmoord van zijn zoon Guido in 1963. In de depressie waar Van Oorshot daarna in terechtkwam greep hij naar de fles hetgeen zijn huwelijk niet ten goede kwam.


== Uitgeverij ==
== Uitgeverij ==
[[Bestand:Oorschot_20819.jpg|left|thumb|250px|De Slijkstraat in Vlissingen waar Van Oorschot opgroeide, foto: W. Sprong, 1961, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 20819]]
[[Bestand:Oorschot_20819.jpg|left|thumb|250px|De Slijkstraat in Vlissingen waar Van Oorschot opgroeide, foto: W. Sprong, 1961, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 20819]]
Van Oorschot werkte sinds 1936 in de uitgeverij en vestigde zich in 1945 als zelfstandig uitgever te Amsterdam, waar hij in enkele jaren een fonds opbouwde van grote culturele betekenis, onder andere de Russische bibliotheek, de Stoareeks, de verzamelde werken van Multatuli, Der Mouw, J. H. Leopold en J.I. de Haan. Hij behoorde tot de schrijversgroep Linksrichten, schreef daarvoor de dichtbundeltjes ''De turfgravers'' (1930) en ''Gevangenis'' (1932) en dertig jaar later onder het pseudoniem R.J. Peskens de bundel ''Uitgestelde vragen en andere verhalen'' (1964). Ook schreef hij onder de pseudoniemen Karel Blomkwist, M. Cohen en Kees Milot. In 1975 verscheen, onder het pseudoniem R.J. Peskens, ''Twee vorstinnen en een vorst'' (vele malen herdrukt) in 1976 gevolgd door ''Mijn tante Coleta'', dat eveneens vele herdrukken beleefde. Beide boeken dragen een autobiografisch karakter met voor hen die het vooroorlogse Vlissingen hebben gekend herkenbare personen en situaties. Met deze boeken werd hij in de jaren zeventig zelf de bestverkopende auteur van zijn eigen uitgeverij. De boeken samen leverden het scenario voor een succesvolle Nederlandse film die, onder de titel van het eerstgenoemde boek, in 1981 werd uitgebracht. In 1982 volgde de film ''Het verleden'', waaraan drie verhalen uit de bundel ''Mijn moeder was eigenlijk een Italiaanse'' ten grondslag liggen. Ook de verhalenbundel ''De man met de urn'' (1981) bevat autobiografische elementen.
In 1945 vestigde Van Oorschot zich als zelfstandig uitgever te Amsterdam, waar hij in enkele jaren een fonds opbouwde van grote culturele betekenis, onder andere de Russische bibliotheek, de Stoareeks, de verzamelde werken van Multatuli, Der Mouw, J. H. Leopold en J.I. de Haan. Hij behoorde tot de schrijversgroep Linksrichten, schreef daarvoor de dichtbundeltjes ''De turfgravers'' (1930) en ''Gevangenis'' (1932) en dertig jaar later onder het pseudoniem R.J. Peskens de bundel ''Uitgestelde vragen en andere verhalen'' (1964). Ook schreef hij onder de pseudoniemen Karel Blomkwist, M. Cohen en Kees Milot. In 1975 verscheen, onder het pseudoniem R.J. Peskens, ''Twee vorstinnen en een vorst'' (vele malen herdrukt) in 1976 gevolgd door ''Mijn tante Coleta'', dat eveneens vele herdrukken beleefde. Beide boeken dragen een autobiografisch karakter met voor hen die het vooroorlogse Vlissingen hebben gekend herkenbare personen en situaties. Met deze boeken werd hij in de jaren zeventig zelf de bestverkopende auteur van zijn eigen uitgeverij. De boeken samen leverden het scenario voor een succesvolle Nederlandse film die, onder de titel van het eerstgenoemde boek, in 1981 werd uitgebracht. In 1982 volgde de film ''Het verleden'', waaraan drie verhalen uit de bundel ''Mijn moeder was eigenlijk een Italiaanse'' ten grondslag liggen. Ook de verhalenbundel ''De man met de urn'' (1981) bevat autobiografische elementen.
 
== Laatste jaren ==
Van Oorschot was een joviaal persoontje, die als uitgever een bekende Nederlander werd. Tal van anekdoten doen over hem de ronde, van zijn legendarische zuinigheid (zo stuurde hij mensen die na een bezoek aan de uitgeverij een boek meekregen later de rekening hiervan) tot zijn drankgebruik (in zijn jeugd was hij actief lid van de Jeugdbond voor Onthouding). Toch had hij ondanks zijn vriendelijkheid en zachtaardigheid ook een wraakzuchtige en destructieve kant.
Na de dood van zijn vrouw in 1979 werd Van Oorschot enige tijd radeloos. In zijn laatste levensjaren probeerde hij afstand te nemen van zijn bedrijf, hetgeen moeilijk viel op te brengen. Bij Van Oorschot werd in de jaren tachtig kanker geconstateerd; hij overleed op 18 december 1987, maar daarvoor al had hij al zijn boeken (behalve zijn poëziecollectie) en geld aan vrienden weggegeven.


== Werken ==
== Werken ==
Regel 32: Regel 39:
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/242627692 G.A. van Oorschot, brieven bezorgd door Nop Maas, ''Hierbij de hele God in proef. Brieven aan Willem Frederik Hermans'' (brieven, bezorgd door [[Nop Maas]], 2003)]
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/242627692 G.A. van Oorschot, brieven bezorgd door Nop Maas, ''Hierbij de hele God in proef. Brieven aan Willem Frederik Hermans'' (brieven, bezorgd door [[Nop Maas]], 2003)]
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/271257911 G.A. van Oorschot, Gerard Reve, brieven bezorgd door Nop Maas, ''Briefwisseling 1951-1987'' (met [[Gerard Reve]]) (Amsterdam, 2005)]
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/271257911 G.A. van Oorschot, Gerard Reve, brieven bezorgd door Nop Maas, ''Briefwisseling 1951-1987'' (met [[Gerard Reve]]) (Amsterdam, 2005)]
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/   320861864 M. Vasalis en G.A. van Oorschot, brieven bezorgd door Nop Maas, ''Briefwisseling 1951-1987'' (Amsterdam, 2009)]
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/320861864 M. Vasalis en G.A. van Oorschot, brieven bezorgd door Nop Maas, ''Briefwisseling 1951-1987'' (Amsterdam, 2009)]


== Auteur ==
== Auteur ==
Regel 39: Regel 46:
== Bronnen ==
== Bronnen ==
=== Literatuur ===
=== Literatuur ===
-G.J. van Bork en P.J. Verkruijsse, ''De Nederlandse en Vlaamse auteurs'' (1985)
[[Bestand:VanOorschot.png|thumb|200px|right|Omslag van de biografie over Van Oorschot door Arjan Fortuin]]
 
*G.J. van Bork en P.J. Verkruijsse, ''De Nederlandse en Vlaamse auteurs'' (1985)
-''Haagse Post'', 12-9-1981.
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/395509335 Arjan Fortuin, ''Geert van Oorschot, uitgever'' (Amsterdam: Van Oorschot, 2015).]
 
*Arjen Fortuin, 'Een succesvolle uitgever die de belangrijkste schrijvers liet lopen', in: ''NRC Handelsblad'', woensdag 4 november 2015, pag. 12-13.
-Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde 1901-2000 (S.l., 2001).  
*''Haagse Post'', 12-9-1981.
 
*Rick Honings, 'Angstaanjagend maar beminnelijk', in: ''NRC Handelsblad'', zaterdag 7 november 2015, pag. 32-33.
-Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1990 (1990).
*Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde 1901-2000 (S.l., 2001).  
 
*Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1990 (1990).
-Willy Levie, Portret van Geert van Oorschot (Vrije volk 19-12-1964).
*Willy Levie, Portret van Geert van Oorschot (Vrije volk 19-12-1964).  
 
-''NRC Handelsblad'', woensdag 4 november 2015.


=== Sites ===
=== Sites ===
Regel 61: Regel 66:
[[category:Zeeuwen]]
[[category:Zeeuwen]]
[[category:persoon]]
[[category:persoon]]
{{DEFAULTSORT:Oorschot, Geert Adriaan van}}

Huidige versie van 19 nov 2024 om 13:40

Geert Adriaan van Oorschot

Geert van Oorschot in 1987, bron: Wikimedia Commons
Geboren 15 augustus 1909 Vlissingen
Overleden 18 december 1987 Baambrugge
Beroep Letterkundige, dichter, schrijver en uitgever
VIAF Geert Adriaan van Oorschot

Jeugd en studie

Geert Adriaan van Oorschot was de zoon van Levinus Pieter van Oorschot, vooraanstaand lid, later wethouder van de S.D.A.P. in Vlissingen. Hij volgde de lagere school en de HBS te Vlissingen. Op zeventienjarige leeftijd verliet hij de stad voorgoed toen hij in 1926 op de fiets de provincie uitreed naar Rotterdam. Daar begon hij zijn loopbaan als magazijnknecht, hij was drie jaar werkloos en zat als dienstweigeraar een jaar in de gevangenis. Vanaf 1938 werkte hij bij Querido waar hij in 1942 directeur werd. Toen de firma in 1944 geliquideerd werd zorgde Van Oorschot ervoor dat de boekenvoorraad in het geheim werd opgeslagen zodat het bedrijf aan het einde van de oorlog een doorstart kon maken. Na de oorlog begon Van Oorschot voor zichzelf.

Huwelijk

Van Oorschot huwde in 1932 met Tine Smit, met wie hij twee kinderen kreeg. Van Oorschot pleegde overspel met Hillie Munneke en na zijn scheiding werd dat zijn nieuwe levensgezel en zakenpartner die hem ook twee kinderen schonk. Het grootste drama in zijn privé-leven was de zelfmoord van zijn zoon Guido in 1963. In de depressie waar Van Oorshot daarna in terechtkwam greep hij naar de fles hetgeen zijn huwelijk niet ten goede kwam.

Uitgeverij

De Slijkstraat in Vlissingen waar Van Oorschot opgroeide, foto: W. Sprong, 1961, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 20819

In 1945 vestigde Van Oorschot zich als zelfstandig uitgever te Amsterdam, waar hij in enkele jaren een fonds opbouwde van grote culturele betekenis, onder andere de Russische bibliotheek, de Stoareeks, de verzamelde werken van Multatuli, Der Mouw, J. H. Leopold en J.I. de Haan. Hij behoorde tot de schrijversgroep Linksrichten, schreef daarvoor de dichtbundeltjes De turfgravers (1930) en Gevangenis (1932) en dertig jaar later onder het pseudoniem R.J. Peskens de bundel Uitgestelde vragen en andere verhalen (1964). Ook schreef hij onder de pseudoniemen Karel Blomkwist, M. Cohen en Kees Milot. In 1975 verscheen, onder het pseudoniem R.J. Peskens, Twee vorstinnen en een vorst (vele malen herdrukt) in 1976 gevolgd door Mijn tante Coleta, dat eveneens vele herdrukken beleefde. Beide boeken dragen een autobiografisch karakter met voor hen die het vooroorlogse Vlissingen hebben gekend herkenbare personen en situaties. Met deze boeken werd hij in de jaren zeventig zelf de bestverkopende auteur van zijn eigen uitgeverij. De boeken samen leverden het scenario voor een succesvolle Nederlandse film die, onder de titel van het eerstgenoemde boek, in 1981 werd uitgebracht. In 1982 volgde de film Het verleden, waaraan drie verhalen uit de bundel Mijn moeder was eigenlijk een Italiaanse ten grondslag liggen. Ook de verhalenbundel De man met de urn (1981) bevat autobiografische elementen.

Laatste jaren

Van Oorschot was een joviaal persoontje, die als uitgever een bekende Nederlander werd. Tal van anekdoten doen over hem de ronde, van zijn legendarische zuinigheid (zo stuurde hij mensen die na een bezoek aan de uitgeverij een boek meekregen later de rekening hiervan) tot zijn drankgebruik (in zijn jeugd was hij actief lid van de Jeugdbond voor Onthouding). Toch had hij ondanks zijn vriendelijkheid en zachtaardigheid ook een wraakzuchtige en destructieve kant. Na de dood van zijn vrouw in 1979 werd Van Oorschot enige tijd radeloos. In zijn laatste levensjaren probeerde hij afstand te nemen van zijn bedrijf, hetgeen moeilijk viel op te brengen. Bij Van Oorschot werd in de jaren tachtig kanker geconstateerd; hij overleed op 18 december 1987, maar daarvoor al had hij al zijn boeken (behalve zijn poëziecollectie) en geld aan vrienden weggegeven.

Werken

Auteur

-P.J. Meertens, herz. J. Francke, 2015

Bronnen

Literatuur

Omslag van de biografie over Van Oorschot door Arjan Fortuin
  • G.J. van Bork en P.J. Verkruijsse, De Nederlandse en Vlaamse auteurs (1985)
  • Arjan Fortuin, Geert van Oorschot, uitgever (Amsterdam: Van Oorschot, 2015).
  • Arjen Fortuin, 'Een succesvolle uitgever die de belangrijkste schrijvers liet lopen', in: NRC Handelsblad, woensdag 4 november 2015, pag. 12-13.
  • Haagse Post, 12-9-1981.
  • Rick Honings, 'Angstaanjagend maar beminnelijk', in: NRC Handelsblad, zaterdag 7 november 2015, pag. 32-33.
  • Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde 1901-2000 (S.l., 2001).
  • Jaarboek van de Maatschappij der Nederlandse Letterkunde, 1990 (1990).
  • Willy Levie, Portret van Geert van Oorschot (Vrije volk 19-12-1964).

Sites

-DBNL.nl

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Bekijk de originele tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984