Brontekst bekijken van Gustaaf Johannes Petrus Renier

{{InfoboxPersoon
| afbeelding = [[300px]]
| naam = Erik West
| onderschrift = Goes, 2003, fotograaf: onbekend, Bron: Wikimedia Commons 
| geboortedatum = 25 september 1892
| geboorteplaats = Vlissingen 
| overlijdensdatum = 4 september 1962
| overlijdensplaats = Twickenham (Eng.) 
| beroep = Historicus
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/ Gustaaf Johannes Petrus Renier]
}}
(Vlissingen 25 sept. 1892-Twickenham (Eng.) 4 sept. 1962). Historicus. Werd als zoon van een Belgisch loodsengezin Frans opgevoed. Studeerde geschiedenis bij de beroemde Henri Pirenne in Gent, maar verliet het vasteland van Europa bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog. In Londen probeerde hij zich in leven te houden met het schrijven van historische werkjes, nu grotendeels vergeten, en met journalistieke arbeid. Laatst genoemde activiteit bracht hem in aanraking met de historicus, dr. P. Geyl. Het contact met Geyl stimuleerde hem zijn studiën af te ronden met een proefschrift over 'Great Britain and the establishment of the Kingdom of the Netherlands 1813-1815' (1930). Dit boek leverde hem in 1934 een lectoraat op aan de Londense Universiteit. Zijn 'The English: are they human?' (1931) werd in Engeland gretig gelezen, evenals zijn in 1934 gepubliceerde 'A Tale of Two Robins'. In 1936 volgde Renier Geyl op als 'part-time reader' in de Nederlandse geschiedenis, een functie die eerst in 1945 werd omgezet in een volledig hoogleraarschap. Zijn inaugurele rede, 'Criterion of Dutch Nationhood', een nadere precisering van wat hij in zijn hoofdwerk uit 1944 'The Dutch Nation' (Ned. `De Noord-Nederlandse Natie') reeds in grote lijnen had aan geduid, bezorgde hem een polemiek met zijn oude vriend Geyl, die met zijn Groot-Nederlands denken Reniers opvatting dat niet de taal, maar het gemeenschappelijk verleden een natie maakt, moeilijk kon aanvaarden. De discussie deed aan hun vriendschap echter niets af. In 1957 ging hij met emeritaat. Renier was een wat eigen zinnige figuur, die leefde in een soort haat-liefde verhouding tot zijn tweede vaderland (hij heeft zich nooit laten naturaliseren) en tot veel en velen in zijn omgeving, betrekkelijk weinig heeft gepubliceerd, maar zeer populair was hij bij zijn studenten omdat hij alle vak-idiotisme vermeed en zijn colleges actualiseerde met sarcastische opmerkingen naar links en naar rechts. Typerend voor hem is dat hij Kerstmis 1943 de minister-president van de Nederlandse regering in Londen, Gerbrandy, wiens adviseur hij was, zonder commentaar een origineel exemplaar deed toekomen van Hugo de Groot's Verantwoording vande wettelijcke Regieringe...'. Eén liefde is Renier echter nooit ontrouw geworden: zijn liefde voor zijn geboortegrond Zeeland, dat hij, zolang de omstandigheden en zijn gezondheid het toelieten, jaarlijks bezocht.

==Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984==
{{GoToOriginal}}

==Auteur==
A. Teunis

==Literatuur==
*Jaarboek Kon. Ned. Akademie van Wetenschappen 1962-1963, 401-407. ZT 1962, 12. Nieuw Biografisch Woordenboek I.

[[category:persoon]]
[[category:Zeeuwen]]
[[category:Kunst & cultuur]]

{{DEFAULTSORT:Renier, Gustaaf Johannes Petrus}}