Sepulchrunen

Sepulchrunen

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Koorheren van het Heilig Graf. Orde van reguliere kanunniken, levend volgens de regel van Augustinus, en ontstaan tijdens de kruistochten hij de Heilige Grafkerk in 1114. Na de val van Acco in 1291 hebben de sepulchrijnen zich over heel West-Europa verspreid. In 1438 vergunde Gillis van Arnemuiden aan de regulieren van Steijn hij Gouda binnen zijn heerlijkheid en in de parochie Arnemuiden een klooster te bouwen. Toen ze daar moesten verdwijnen wegens rondbraken, schonkhij hun een huis te Mortiere. Toen ook deze woonplaats dezelfde moeilijkheden ondervond, verplaatste Hendrik II, heer van Veere, die na de dood van Gillis van Arnemuiden (de laatste mannelijke telg uit dit geslacht) de heerlijkheid in bezit had gekregen, de regulieren naar Vrouwenpolder, ten noordoosten van de kerk. De sepulchrijnen waren reguliere kanunniken en het grootste geschenk dat Gillis hun gegeven had, was de kerk van Arnemuiden, waar zij zorgden voor de eredienst en de inkomsten ontvingen. Ook na de verplaatsing bleven de sepulchrijnen aan deze kerk verbonden. In Vrouwenpolder hebben de heren van Veere. tot wier heerlijkheid deze parochie behoorde en die aldaar het patronaatsrecht bezaten, aan de sepulchrijnen de dienst in de kerk toevertrouwd. Behalve met de eredienst in de kerken, hebben de sepulchrijnen zich bezig gehouden met het afschrijven, illustreren en inbinden van boeken. In de 16^de eeuw is hun klooster achteruit gegaan. In 1552 waren er nog slechts drie koorheren over. Daarom hief Maximiliaan van Bourgondië, heer van Veere. dit klooster op. Na toestemming te hebben verkregen van de prior van Sion. De drie overgebleven kanunniken ontvingen een jaargeld. In 1567 zijn de kloostergebouwen verkocht aan Jeronimus Roullé te Veere. In 1573 zijn ze verbrand en verwoest.

LITERATUUR

Derks, Onze Lieve Vrouwe. Nolet en Boeren, Kerkelijke instellingen. Schoengen, Monasticon Batavum. Post, Kerkgeschiedenis.