Hendrik Ponse
| Hendrik Ponse | |
|---|---|
 Hendrik Ponse ontdekte dat de brandziekte bij granen (steenbrand) kon bestrijden door behandeling van het zaaigraan met min of meer bijtende stoffen. Steenbrand: gekiemde brandspore (d), gekiemde brandspore met brugvorming (a). Tekening: Anton de bary 1884. Bron: Wikimedia Commons. | |
| Beroep | Landbouwer |
| VIAF | Hendrik Ponse |
Biografie
Landbouwer uit Geervliet (Z.H.), die in het begin van de 19e eeuw ontdekte dat de brandziekte bij granen (steenbrand) door het zaad wordt overgebracht en dat men deze ziekte kon bestrijden door behandeling van het zaaigraan met min of meer bijtende stoffen, zoals kalk, zout, gier of kopersulfaat. Publiceerde hierover, als antwoord op een prijsvraag, een bekroond essay in de Nieuwe Verhandelingen van het Zeeuwsch Genootschap (1795). Overigens kenden reeds de Romeinen een vorm van zaadontsmetting. In diezelfde Verhandelingen publiceerde Ponse nog een artikel over de gevreesde en schadelijke honingdauw (1827).
Voor zijn Landbouwkundig Schoolboek (1799) ontving Hendrik Ponse van de Maatschappij ter bevordering van den Landbouw te Amsterdam een gouden medaille en 20 dukaten. Dit schoolboek werd gevolgd door een Leerboek over den Landbouw. Bekend werd ook zijn in 1808 uitgegeven Verhandeling over de beste en minst kostbare middelen, om de met zout water overstroomd zijnde gronden tot vruchtbaarheid te herstellen (1802). In 1828 gaf hij over ditzelfde onderwerp nog een Handleiding voor de Landbouwers uit. Door deze publicaties en door zijn veelomvattende activiteiten voor vernieuwing in de landbouw, was hij ook in Zeeland een veel geciteerd en gewaardeerd agrarisch voorman.
Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
M.A. Geuze