Gustaaf Francis de Pauw
| Pauw, Gustaaf Francis de; Guustaaf Francies de
(Oostburg/Sluis, 6 december 1867 – Maastricht, 1 februari 1943) Componist, muziekpedagoog, dirigent, organist, muziekuitgever en trombonist. |
|---|
Leven en werk
Gustaaf Francis de Pauw is geboren als zoon van Desijree Francies de Pauw en Clemence Constance de Pauw-Mathijs. Zijn vader was, naast horlogemaker en juwelier, dirigent van de harmonie Veronica Zuidzande en van verschillende koren. Van hem ontving Gustaaf zijn eerste muzieklessen, en later studeerde hij trombone en orkestdirectie aan het Koninklijk Conservatorium te Gent. Compositietheorie studeerde De Pauw bij Peter Benoit in Antwerpen en later bij Anton Bruckner in Aken. In 1885 ging De Pauw in militaire dienst en kwam hij terecht in Maastricht als trombonist in het corps van het tweede regiment infanterie, dat destijds onder leiding stond van kapelmeester Chr. A. Korn. Tijdens zijn jaren in het leger verdiepte De Pauw zich verder in het componeren. Na zijn dienstplicht is hij in Maastricht blijven wonen en volgde hij nog onderricht bij Eberhard Schwickerath (een oud-leerling van Bruckner), werd dirigent van niet minder dan veertien harmonie- en fanfare orkesten en drie zangverenigingen. Voorts werd hij in 1889 benoemd tot koordirigent van de Sint-Servaasbasiliek te Maastricht. De Pauw was tevens een veelgevraagd (en vaak gevreesd) jurylid bij concoursen en wedstrijden zowel binnen als buiten Limburg. Zelf werd hij immer vol lof beoordeeld. Op 18 mei 1893 is Gustaaf Francies de Pauw in het huwelijk getreden met Charlotta Anna Christina Borlée in Meerssen. Op 30 november 1898 kregen zij een zoon, genaamd Gustaaf Lambertus Désiré de Pauw. Meer dan 1.200 van zijn composities zijn bewaard gebleven, waaronder twee opera’s, zangspelen, geestelijke liederen en meer dan 300 werken voor harmonie en fanfare. Zijn zoon, Désiré, was eveneens een zeer vaardig musicus en volgde zijn vader dan ook op als dirigent van veel van de HaFa-orkesten, zoals later zijn kleinzoon Raymond.
Voltooiing Belida
In 1897 voltooide de Pauw zijn romantische opera Bellida op een Nederlandse en Franse tekst van J.M. Heijnens uit Meerssen. Deze opera ging in datzelfde jaar in de schouwburg van Maastricht in première en werd in 1920 voor de laatste keer in de twintigste eeuw opgevoerd. De Limburgse regisseur Frans Meewis maakte in 2001 samen de dirigent Lazslo Rooth een reconstructie van de opera aan de hand van het materiaal dat hem door de kleinzoon van De Pauw ter beschikking was gesteld. Op initiatief van de Stichting Bérenger in Maastricht (opgericht door Frans Meewis met als doel hulp aan culturele initiatieven in Oost Europa) werd de opera in januari 2004 voor het eerst weer heropgevoerd, in Theater aan het Vrijthof in Maastricht door de Roemeense Staatsopera van Timisoara onder regie van Frans Meewis. Hij wilde het operagezelschap graag de kans geven originele werken uit te voeren, naast het bekende repertoire. Op initiatief van de Zeeuwse Peter de Lijser werd de opera ook in Oostburg Zeeland heropgevoerd. De opera Bellida werd vastgelegd op CD en DVD en integraal uitgezonden door L1 Radio en TV in Maastricht.
Discografie
- Bellida (CDL2439, 2004)
Auteur
-Hilal Dogan (UCR), 2012
Literatuur
- Van Dijk, H.C.M. ‘Gustaaf Francies de Pauw (1867-1943) - een Zeeuwse componist in Zuid-Limburg’, in: Zeeland, tijdschrift van het Koninklijk Zeeuwsch genootschap der wetenschappen 12/4 (december 2003) 121-127.
- A.R. Bauwens, ‘Gustaaf Francis de Pauw (Oostburg 1867 – Maastricht 1943), dirigent en componist in Limburg’, in: Tijd|schrift 36/1 (1 maart 2003) 8-9.