Weerboompjes

Weerboompjes (zeeboompjes Of Zeemos)

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Fijn vertakte kolonies van Hydroidpoliepen, Sertulária argéntea en Sertulária cupressína, ongeveer 15-20 cm hoog. Hechten zich op de zeebodem aan schelpen, stenen e.d. Zij worden o.a. in de Oosterschelde gevist. Tot omstreeks 1900 zag men in menige Zeeuwse dorps- en boerenwoning in de kamer een weerboompjeskolonie in een fles met zout water. Bij warm weer ontwikkelen de microscopische wiertjes in het water zuurstof, wat omhoog stijgt en als fijne belletjes aan de takjes van het weerboompje blijft hangen. Dit wijst op de komst van regen en slecht weer. Het geheel deed dus dienst als barometer. In de 19e en het begin van de 20e eeuw werd zeemos gedroogd en gekleurd, om vervolgens als versiering van lampen en in kunstbloemen boeketten te dienen. Na de Tweede Wereld oorlog vindt export plaats naar Centraal- en Zuid-Amerikaanse landen. Hier worden de weerboompjes gedroogd, geverfd en gebruikt als decoratie in r.k. kerken.