Schoonmaakbedrijf Bleijenberg

Uit Wiki ZB
Versie door Wimg (overleg | bijdragen) op 8 nov 2017 om 09:29 (Bronnen)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar: navigatie, zoeken
Schoonmaakbedrijf Bleijenberg
Schoonmaakbedrijf Bleijenberg, foto: Website Bleijenberg

Schoonmaakbedrijf uit Vlissingen met nevenvestigingen in Terneuzen en Breda.

Geschiedenis van het bedrijf

Het familiebedrijf Bleijenberg werd opgericht in december 1974 en was gevestigd in de Vlissingse Scheldestraat. Geleidelijk groeide het uit tot een middelgroot bedrijf waar circa 500 werknemers werkzaam waren. Naast een groei in het aantal werknemers was er ook een groei in het aantal specialistische schoonmaaktaken dat het bedrijf op zich nam. Taken waarvoor steeds meer specialistische kennis en vaardigheden vereist zijn.[1]

In 2010 is het bedrijf samengegaan met Stoffels Cleaning uit Terneuzen onder de naam Stoffels Bleijenberg. Het gefuseerde bedrijf werd daarmee de grootste van Zuidwest-Nederland met ongeveer 1200 werknemers (600 fte).[2]Stoffels Bleijenberg maakt sindsdien deel uit van Vebego International BV in Voerendaal. In 2010 bedroeg de omzet ongeveer 20 miljoen euro.[3]

In 2011 sloot Stoffels Bleijenberg een samenwerkingscontract met arbeidsintegratiebedrijf Lete. Hierdoor was het mogelijk ook arbeidskrachten met een (lichte) handicap een baan aan te bieden bij het schoonmaakbedrijf.

Werkzaamheden

Glazenwasser Bleijenberg aan het werk, foto: J. Wolterbeek, ca. 1990, bron: ZB, Beeldbank Zeeland, rec. nr. 139441

Naast regulier schoonmaakonderhoud, zoals het (dagelijks of periodiek) onderhouden van kantoren, winkels, schoolgebouwen, hotels en fabriekshallen verricht het bedrijf ook specialistisch schoonmaakwerk als glaswassen, hogedruk reiniging, reiniging meubilair, reiniging raambekleding, cleanroomreiniging, vloeronderhoud en graffityverwijdering/24/7 calamiteitsreiniging. Overige diensten zijn: datavernietiging, verhuizingen, hydrocultuur, catering, kantinebeheer en conciërgewerk.

Auteur

W. van Gorsel, 2017

Bronnen

Sites

Noten