Nel Karelse

Uit Wiki ZB
Versie door Johan Francke (overleg | bijdragen) op 20 dec 2022 om 09:12 (Bronnen)
Ga naar: navigatie, zoeken
Nel Karelse
Nel Karelse2 (Krantenbank Zeeland - ZB).jpg
Nel Karelse in 1964 bij de LUVA, Bron: Krantenbank Zeeland, in: De Stem, 26 oktober 1964, pag. 9.
Geboren 25 januari 1926 Kortgene
Overleden 21 oktober 2015 Breda
Beroep atlete

Neeltje Jannetje (Nel) Karelse is een voormalige atlete, afkomstig uit Kortgene. Zij was, direct na de Tweede Wereldoorlog, sprintster en verspringster. Zij nam in 1948 deel aan de Olympische Spelen van Londen.

Sportloopbaan

Jeugd

Nel Karelse leerde verspringen door met haar vriendinnen bij haar woonplaats Kortgene over de schorren te springen. 'Als liefhebberij, maar daar heb ik het verspringen geleerd. Het hardlopen deed ik onderaan de zeedijk', verklaarde ze in 2000 tegenover een verslaggever van de Provinciale Zeeuwse Courant (PZC).[1]

Nel Karelse begon op haar 12e, in 1938, met atletiek bij EMM in Middelburg, daarna bij OKK in haar woonplaats Kortgene. Als 13-jarige won zij voor de eerste keer het Zeeuwse kampioenschap verspringen en de 100 meter. Als de voorzitter van OKK (dhr. Van Damme) haar vanaf 1946 meeneemt naar landelijke wedstrijden maakt ze langzaam ook landelijk naam. Vanaf 1947 was Nel Karelse aangesloten bij atletiekvereniging De Zeeuwen (later: Zeeland Sport) in Vlissingen. Hierdoor is zij ook in staat aan wintertrainingen in Oostkapelle mee te doen.

Trainingskamp in Hilversum

Nel Karelse maakte in 1947 deel uit van een select groepje atleten dat onder leiding van Jan Blankers, de man van Fanny Blankers-Koen, elke zaterdag samenkwam in Hilversum ter voorbereiding op de Olympische Spelen van Londen (1948).

Schaarste

Na de oorlog was er grote schaarste in Nederland. Als dochter van een boer (en slager) beschikte Nel Karelse echter over voldoende eten. Daarom gaf zij haar distributiebonnen vaak weg aan andere Nederlandse atleten. In het dagelijks leven werkte Nel Karelse op een kantoor in Goes.

Olympische Spelen 1948

Nel Karelse, zittend links met andere ploeggenoten uit 1948, Bron: Krantenbank Zeeland, De Stem, 26 oktober 1964, pag. 9.

Bij de Olympische Spelen van Londen maakte Nel Karelse deel uit van de Nederlandse atletiekploeg. Zij was de vlaggendraagster bij de openingsceremonie. Bij het verspringen ging het in de series bijna fout omdat ze in paniek raakte door het imponerende stadion en door faalangst. Uiteindelijk werd ze nog wel vijfde in het eindklassement (sprong: 5,545 meter, duidelijk onder haar pr: 5,71 meter). Later verklaarde ze dat ze stijve spieren had als gevolg van het verspringen een dag eerder. Op de 200 meter werd ze al in de halve finale uitgeschakeld. Hier werd ze zesde.[2] Nel Karelse was de eerste Zeeuwse deelneemster aan de Olympische Spelen. Nadat de Olympische Spelen voorbij waren werd ze in haar dorp Kortgene groots onthaald door een ontvangstcomité en werd ze gehuldigd met muziek.

Nationale titel 1949

Nel Karelse werd eenmaal Nederlands kampioen, in 1949, op de 200 meter. Hierdoor wist zij de hegemonie van Fanny Blankers-Koen - die niet meedeed - op deze afstand te doorbreken.

Na haar carrière

Nel Karelse stopte vanwege vele blessures in 1951 met atletiek. Na haar carrière als atlete is Nel Karelse gaan handballen bij Hellas in Goes. In het dagelijks leven werkte ze verder als sportlerares, administratief medewerker en was ze bij de LUVA in Bunnik. Door haar werk als sportinstructeur op de luchtmachtbasis Gilze-Rijen verhuisde ze naar Breda. In deze plaats overleed Nel Karelse op 21 oktober 2015 op 89-jarige leeftijd. [3]

In 2003 werd door Kees Kooman het boek Een koningin met mannenbenen uitgebracht. In het boek citeert Kooman mensen die zeggen dat Fanny Blankers-Koen twijfels had aan het vrouw-zijn van onder andere Foekje Dillema en Nel Karelse en op het gênante af onderzoek liet doen.

Nederlandse kampioenschappen

Onderdeel Jaar
200 m 1949

Persoonlijke records

Onderdeel Prestatie Datum Plaats
100 m 12,4 s 1948
200 m 25,2 s 10 juli 1948 Eindhoven
verspringen 5,715 m 18 juli 1948 Rotterdam

Auteur

Wim van Gorsel, 2015, herz. 2021.

Bronnen

Sites

Noten