Jules Bitter
| Jules Bitter | |
|---|---|
 foto: Website Jules Bitter | |
| Geboren | 1954 Goes |
| Beroep | fluitist |
| VIAF | [1] |
Biografie
De in 's Heer Arendskerke woonachtige musicus Jules Bitter heeft ruim 30 jaar ervaring met het spelen van Keltische muziek op whistles en dwarsfluiten en is een gewaardeerde sessie-, podium-, en studio-muzikant. Met name in Antwerpen was hij vanaf 1980 op diverse locaties initiator en trouwe deelnemer aan de locale Ierse sessie-cultuur. Hij heeft diverse cd-producties op zijn naam staan en leverde een muzikale bijdrage aan verschillende cd-projecten van anderen.
In samenwerking met bevriende gastmuzikanten produceerde hij zijn allereerste cd Druid Dance (2002) en kreeg zeer goede recensies. In het folkmagazine New Folksounds bijvoorbeeld werd dit Keltische klankbeeld beschreven als “een van de beste Neder-Keltische cd’s van de laatste jaren”. Ook zijn Nehalennia cd-project Nehalennia Suite (2005) - een muzikale ode aan de Zeeuwse godin Nehalennia – en de verhaal-cd Neeltje en Zoutbaard (Ned/Eng/Du) kreeg internationale bekendheid en erkenning en werd door hem gepresenteerd bij de officiële opening van de reconstructie van de Gallo-Romeinse Nehalennia tempel in Colijnsplaat.
Bitter is de auteur van Whistle Basics (1e uitgave in 2008/2e vernieuwde uitgave in 2009). Dit werk bevat de eerste en enige Nederlandstalige audio-visuele methode voor het leren bespelen van de Ierse (tin)whistle. De Engelstalige uitgave kreeg een lovende recensie in het toonaangevende blad Irish Music Magazine en ook de Nederlandse uitgave werd bewierookt in het bekende folk magazine New Folk Sounds. In samenwerking met de Ierse schrijver en singer-song-writer Tom Acton maakte hij de cd The Hill of Women (2010). Deze cd werd door Johnny Coppin (BBC-Radio) als “an album of moving music and poetry that really captures the spirit of Ireland” omschreven. Andere muziekproducties (mp3) van zijn hand zijn The Irish Beat Conductor, The Ultimate Drone Album en Flute Dreams.
Voor het radioprogramma De Wandelende Tak (VPRO) werkte hij mee aan enkele etnomusicologische radio-documentaires, onder meer over de Ierse hoorns van de Bronstijd en over “les chaudrons de Bretagne” het bespelen van koperen ketels in Bretangne. Met zijn opnamen van de geluiden van de laatste 4 veerboten van de Westerschelde werd de radiophonische compositie Zwanezang op de Westerschelde gemaakt (A. Alberts/P. Bakx). Deze compositie won de eerste prijs op de Palmares Phonurgia Nova in Arles. De laatste jaren richt Bitter zich vooral op zijn lespraktijk Fluit Praxis (Ierse whistle & flute). Hij was 5 jaar gastdocent voor de Stichting Volksmuziek Nederland (SVN), en heeft workshops en lezingen gegeven voor diverse organisaties en muziekscholen. Meer hierover is te vinden op zijn personal website.
Auteur
Els Millenaar, 2018
