Covra: verschil tussen versies

Uit Wiki ZB
Ga naar: navigatie, zoeken
(Greenpeace)
(Vergunning)
Regel 29: Regel 29:
  
 
===Vergunning===
 
===Vergunning===
Vanaf 1995 is er veel ophef en protest tegen de aanvraag van Covra opslagcapaciteit (bunker) te bouwen voor hoogradioactief afval. Dit afval is onder andere afkomstig uit de Franse opwerkingsfabriek Cogema. Het betreft dan opgewerkte splijtstofstaven uit de kerncentrale in Borssele. Voor Covra is een vergunning van groot belang omdat er veel extra kosten moeten worden gemaakt voor de tijdelijke opslag van het materiaal bij andere bedrijven.
+
Vanaf 1995 is er veel ophef en protest tegen de aanvraag van Covra opslagcapaciteit (bunker) te bouwen voor hoogradioactief afval. Dit afval is onder andere afkomstig uit de Franse opwerkingsfabriek Cogema. Het betreft dan opgewerkte splijtstofstaven uit de kerncentrale in Borssele. Voor Covra is een vergunning van groot belang omdat er veel extra kosten moeten worden gemaakt voor de tijdelijke opslag van het materiaal bij andere bedrijven. Uiteindelijk zal de vergunning in de zomer van 1998 worden afgegeven.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1998-06-27/edition/0/page/17?query=Covra&period=1998&sort=relevance Krantenbank Zeeland, 'Covra mag opslaggebouw bouwen', in: PZC, 27 juni 1998]</ref>
  
 
===Greenpeace===
 
===Greenpeace===

Versie van 4 aug 2017 om 10:47

Bedrijf in Nieuwdorp dat zich bezig houdt met de opslag van radioactief afval. (LATER MEER)

Covra

Geschiedenis van het bedrijf

Het begin

De Covra (centrale organisatie voor radio-aktief afval) werd eind 1982 opgericht naar aanleiding van het regeringsbesluit radio-actief afval niet meer in zee te dumpen, maar tijdelijk op te slaan. De bedoeling is al het in Nederland geproduceerde radioactieve afval tijdelijk (50 tot 100 jaar) op te slaan totdat het is vervallen tot licht of middel radioactief materiaal of tot er een andere (betere) eindbestemming voor is gevonden. Het radioactief materiaal is vooral afkomstig van kerncentrales, laboratoria en ziekenhuizen. Na sortering, (gedeeltelijke) verbranding, verpakking (bijv. in beton) of platwalsing wordt het materiaal opgeslagen op het Covra-terrein. De Provinciale Zeeuwse Energie Maatschappij (PZEM) neemt voor 30% deel aan het Covra-project. Andere investeerders zijn de GKN Dodewaart (30%), Energie Centrum Nederland (30%) en de Nederlandse staat (10%). Het startkapitaal bedraagt 40 miljoen gulden.[1] De eerste jaren - in afwachting van het gereedkomen van het nieuwe bedrijf - wordt het radio-actief afval tijdelijk nog opgeslagen in Petten (NH).

Covra zorgt er voor dat al het radioactieve afval in Nederland wordt ingezameld, verwerkt en opgeslagen foto: J. Wolterbeek, 2000, ZB, Beeldbank Zeeland, rec. nr. 128937

Moerdijk of Borssele

Bij de keuze van de definitieve vestigingsplaats gaat het tussen Moerdijk en Borssele. [2] Hoewel de Covra-directie aanvankelijk een lichte voorkeur voor Moerdijk uitspreekt, valt de keuze uiteindelijk toch op Borssele.[3] Het bedrijf vestigt zich in de directe nabijheid van de Borsselse kerncentrale en zal ongeveer aan 50 man werk verschaffen.

Ongerustheid bevolking

De keuze voor Borssele lijkt vooral ingegeven door veiligheid en door logistieke overwegingen. Concreet gaat het dan om de relatief grote afstand tot omliggende bevolkingskernen en de aanwezigheid van goede aan en afvoerroutes. Tot veel enthousiasme onder de Zeeuwse politici leidt het besluit niet.[4] Ook onder de bevolking zijn er weinig positieve reacties. Er is veel ongerustheid over de gezondheidseffecten van mogelijk verhoogde straling en er is ergernis over de gebrekkige communicatie.[5] Haastig belegde informatie-avonden leiden niet tot veel antwoorden.[6] Ook onder Bevelandse boeren en tuinders is er grote ongerustheid over de gevolgen van de vestiging van Covra voor hun producten.[7]

Het duurt uiteindelijk tot 1992 tot Covra in Borssele wordt geopend. De vele bezwaren en protesten tegen de komst van het nieuwe bedrijf hebben tot veel vertragingen geleid.[8] Het complex wordt op 1 december 1992 in gebruik genomen.[9]

Problemen

Al kort nadat Covra in bedrijf is ontstaan er problemen. Doordat de nationale ophaal-, verwerkings- en opslagdienst niet kostendekkend werkt, wordt er verlies geleden. Over 1992 wordt 10 miljoen verlies geleden.[10]

Een ander probleem is dat de hoeveelheid aangeboden afval veel minder is dan vooraf is ingeschat. Dit heeft onder andere te maken met het feit dat er geen nieuwe kerncentrales meer bij komen en dat bedrijven door de hoge Covra-tarieven zelf de afvalstromen proberen te beperken.

Vergunning

Vanaf 1995 is er veel ophef en protest tegen de aanvraag van Covra opslagcapaciteit (bunker) te bouwen voor hoogradioactief afval. Dit afval is onder andere afkomstig uit de Franse opwerkingsfabriek Cogema. Het betreft dan opgewerkte splijtstofstaven uit de kerncentrale in Borssele. Voor Covra is een vergunning van groot belang omdat er veel extra kosten moeten worden gemaakt voor de tijdelijke opslag van het materiaal bij andere bedrijven. Uiteindelijk zal de vergunning in de zomer van 1998 worden afgegeven.[11]

Greenpeace

In november 1998 begint Greenpeace met acties tegen Covra. De milieuorganisatie protesteert tegen de in haar ogen ontoereikende veiligheid bij de opslag van hoogradioactief materiaal uit Petten. Dit materiaal wordt door Covra tijdelijk opgeslagen in containers die alleen geschikt zijn voor laag en matig radioactief materiaal.[12]

Verliezen

Intussen draait Covra al jaren met verlies. De langlopende vergunningsprocedures en zich voortslepende inspraakmogelijkheden vertragen de bouw van geschikte opslagcapaciteit voor hoogradioactief materiaal. Het leidt er vaak toe dat Covra niet aan opdrachten kan voldoen en er miljoenenverliezen ontstaan. Verliezen die de Nederlandse overheid overigens bijlegt. Eind jaren 90 werken er 42 mensen bij Covra.[13]

Auteur

W. van Gorsel, 2017

Bronnen

Krantenbank Zeeland, artikel De Stem, 7 december 1985

Noten