Alf
| Alf ( elf ) |
|---|
Boze geest, vooral in het Land van Hulst bekend. De verhalen over alven (elven) zijn nauw verwant aan die over aardmannetjes en kennen een groot verspreidingsgebied. In Zeeuws-Vlaanderen komen opvallend weinig kabouterverhalen voor, maar relatief veel over hun kwaadaardige equivalent: de alf. De Zeeuwse elven doen denken aan de dansende en zingende lichtgevleugelde 'fairies' uit Keltische streken. De middeleeuwse christelijke dichters beschreven de elven als boosaardige wezens, alfsgedrochten, die de mensen totaal van streek maakten. Die opvatting vindt men terug in Zeeuws-Vlaanderen. waar men 'van de alf verleid' wordt, wat wil zeggen dat men gedwongen wordt tot aan de dageraad te dwalen. De uitdrukking varieert overigens per plaats: 'van den (h)als verleed' (St. Jansteen); 'van den alf geleed' (Kapellebrug); 'van den (h)elft verleed' (Nieuw Namen); 'van den elle verleed' (Hulst).
AUTEUR
-P.J. Meertens, herz. J. Dekker (2012)
LITERATUUR
-Eggermont, Ongetoef, 178-180.
-H.C.M. Ghijsen, (red.), Woordenboek der Zeeuwse dialecten (Krabbendijke, 2002).
-Sinninghe, J.R.W. en M. Sinninghe, Zeeuwsch Sagenboek (Zutphen, 1977) 16-17.
